Παιδιά μου εὐλογημένα,
Χριστός ἐπί γῆς ὑψώθητε!
Γεμᾶτος χαρά ὁ ἱερός Ὑμνογράφος καλεῖ σήμερα τό ἀνθρώπινο γένος, νά ὑψωθῇ ἀπό τή γῆ, νά ἐλευθερωθῇ ἀπό τά φθαρτά, τά ψεύτικα, τά γήινα καί πρόσκαιρα καί νά πανηγυρίσῃ μαζί μέ τούς Ἀγγέλους γιά τήν σωτηρία καί τή λύτρωση.
Ὁ πόθος αἰώνων καί γενεῶν γιά τήν ἔξοδο τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν ὠκεανό τῆς ἀπελπισίας καί τῆς ἁμαρτίας καί ἡ βαθειά καί ἐναγώνια, ἡ μαρτυρική ἀναζήτηση γιά τήν λύτρωση καί τήν σωτηρία, παρεβίασαν τοῦ Οὐρανοῦ τίς πύλες καί ἡ Ἀγάπη σαρκώθηκε. Ὁ Θεός ἦλθεν ἐπί γῆς καί τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη. «Σήμερον ὁ Θεός Λόγος δι’ ἡμᾶς ἄνθρωπος ἐγένετο καί ὁ θνητός ἄνθρωπος ἀθάνατος κατά χάριν γεγένηται. Σήμερον Μαρία ἔτεκεν καί κόσμος ἐφωτίσθη. Ἐκείνη ἐν τῷ σπηλαίῳ καί ἡ οἰκουμένη ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ» (Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος).
Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο καί τόν σύμπαντα κόσμο ἔκανε, τό μέγιστο θαῦμα. Μέ τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ, ἐγνώρισε ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ «τό πάντων καινῶν, καινότατον θαῦμα, τό μόνον καινόν ὑπό τόν ἥλιον, δι’ οὗ ἡ ἄπειρος τοῦ Θεοῦ ἐμφανίζεται δύναμις», (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός). Θεόν ἄσαρκον, ἄναρχον καί αἰώνιον νά σαρκοῦται, νά εἰσέρχεται στόν χρόνο, νά κενοῦται, νά ἀδειάζῃ δηλαδή, γιά νά κερδίσῃ ὁ ἄνθρωπος τόν παράδεισο, τήν κοινωνία μέ τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπό του.
Αὐτός, ὁ Κύριος μας, ὁ Παλαιός τῶν ἡμερῶν, ὁ δι’ ἡμᾶς νηπιάσας, ἀνεκαίνισε τόν σύμπαντα κόσμον μέ τήν Σάρκωσή Του, μέ τήν ἐπί τοῦ Σταυροῦ θυσία Του καί τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασή Του.
«Δι’ αὐτό ὁ μόνος ἀναμάρτητος Λόγος τοῦ Θεοῦ, υἱός ἀνθρώπου γίνεται καί ἐκ Παρθένου γεννᾶται...... καί δι’ ἔργων καί λόγων καί θαυμάτων μεγάλων δείκνυσι καί πιστοῦται τήν πίστιν καί τήν πολιτείαν τῆς σωτηρίας. Καί οὕτως αὐτός ὁ ἀνεύθυνος καί ἀναμαρτήτως ζήσας τῶν ὑπευθύνων ἡμῶν ἀναδέχεται τά πάθη μέχρι θανάτου, ἵνα καί εἰς τόν Ἅδην καταβάς σώσῃ κακεῖ τούς πιστεύσαντας» (Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς).
Ἀδελφοί μου,
Μέσα στήν Ἐκκλησία ἡ ὁποία εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός παρατεινόμενος στούς αἰῶνες, ἐπαναλαμβάνεται τό ἴδιο γεγονός, τό ἴδιο θαῦμα καί μέγα Μυστήριο. Χριστός γεννᾶται, θυσιάζεται καί προσφέρεται σέ μᾶς, μέσα ἀπό τήν Θεία Λειτουργία, πού εἶναι τό κέντρο τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας. Γι’αὐτό καί ἐπαναλαμβάνουμε καί μιά καί δυό καί ἀναρίθμητες φορές. «Ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει σωτηρία».
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό σῶμα τοῦ Σαρκωθέντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ. Μακράν τῆς Ἐκκλησίας βιώνει ὁ ἄνθρωπος, τόν πόνο, τήν ἀπαξίωση τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητος, τήν ὀδύνη τῆς δαιμονικῆς μοναξιᾶς καί τήν ἀπελπισία.
Μακράν τῆς Ἐκκλησίας ὑπάρχουν τά πάθη, τά μίση, οἱ πόλεμοι, τά δάκρυα, ὁ πόνος, ὁ θάνατος μέ τήν ψυχοσωματική του διάσταση.
Σήμερα διερωτώμεθα γιά τήν ποικιλώνυμη κρίση πού μαστίζει τόν τόπο μας, τόν κόσμο ὁλόκληρο. Ἡ ρίζα τοῦ προβλήματος αὐτοῦ εἶναι πολύ βαθειά. Εὑρίσκεται στήν ἄρνηση τοῦ Θεοῦ, ἀπό μᾶς τούς ἀνθρώπους. Ἡ κρίση πού βιώνουμε εἶναι πνευματική. Διώξαμε τόν Θεό ἀπό τήν καρδιά μας, ἀπό τό σπίτι μας, ἀπό τήν κοινωνία μας. Ἐκεῖνος ἐπιμένει, κρούει τήν θύρα καί μεῖς ἀρνούμεθα νά Τοῦ ἀνοίξουμε.
Αὐτή ἡ ἄρνηση τοῦ Θεοῦ ἐκ μέρους μας, εἶναι προϊόν τῆς ἁμαρτίας, ἡ ὁποία «μόνη αἰσχύνη ἐστίν, ἥν οὐδείς εἶναι νομίζει αἰσχύνην, ἀλλά πάντα μᾶλλον ἤ ταύτην», δηλαδή, «Ντροπή εἶναι μόνον ἡ ἁμαρτία, τήν ὁποίαν ἐν τούτοις κανείς δέν θεωρεῖ ντροπή. Συνήθως οἱ ἄνθρωποι θεωροῦν τά πάντα ντροπή, ἐκτός ἀπό τήν ἁμαρτία» (Ἁγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος).
Παιδιά μου,
«Δίχως Θεό ὅλα ἐπιτρέπονται».
Στά προβλήματα πού ταλανίζουν τήν κοινωνία παγκοσμίως, μόνο μία λύση ὑπάρχει.
Νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας στό Θεό. Σάν πρόσωπα, σάν κοινωνία ὁλόκληρη. Νά γεννηθῇ μέσα μας ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, νά σκηνώσῃ στήν ὕπαρξή μας.
Μόνο ἔτσι θά ἀποκτήσῃ νόημα ἡ ζωή μας, χαρά ἡ καρδιά μας, θά ἀνακαινισθῇ ὁ σύμπας κόσμος.
Ἀγαπητοί μου,
Ἡ ἀγάπη ἡ δική μας στόν Σαρκωθέντα Θεό, εἶναι ἡ μοναδική ἀπάντηση στό οὐράνιο κάλεσμά Του, στήν μαρτυρική, πατρική κραυγή Του γιά τή λύτρωσή μας ἀπό τόν ὠκεανό τῆς σύγχρονης φρικτῆς ἀπελπισίας καί γιά τήν σωτηρία μας.
Ὅμως αὐτή ἡ ἀγάπη, μή λησμονῆτε ποτέ, ὅτι περνάει μέσα ἀπό τά πρόσωπα τῶν συνανθρώπων μας, τῶν ἀδελφῶν μας τῶν ἐλαχίστων.
«Δεῦτε οὖν ὅσοι τῶν ἐμῶν λόγων ἀκροαταί τυγχάνετε», παραγγέλλει, ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, «δεῦτε χριστιανικῶς ἑορτάσωμεν σήμερον. Πῶς ἔσται τοῦτο; Μηδενί κακόν ἀντί κακοῦ ἀποδώσωμεν.... Μή αἴτιος σκανδάλου γίνου.... Μετάδος τῷ δεομένῳ στέγης, σκέπης, σιτίων... Μή μέγα φρόνει, ὁ γάρ δοκῶν τι εἶναι, μηδέν ὤν, ἑαυτόν φρεναπατᾶ..... Ἀπέχεσθε πορνείας.... Τήν κακίαν ἐκκόψατε... Τόν γεννηθέντα Χριστόν δοξάσατε...».
Ἄς ἀκούσωμε ἐντονώτερα, αὐτά τά Χριστούγεννα, τίς παρακλήσεις τῶν πτωχῶν, τήν ἀγωνία τῶν ἀνέργων, τήν κραυγή τῶν ξένων πού ἔχουν βρεθεῖ στόν τόπο μας καί ζοῦν μακριά ἀπό τίς πατρίδες τους, τήν ἀναζήτηση τῶν νέων γιά νόημα καί ἀξία στήν ζωή τους. Ἄς δοῦμε τά δάκρυα τῶν πονεμένων γονέων, πού ἔχουν χάσει τά παιδιά τους, τῶν ἀσθενῶν πού βρίσκονται στοῦ πόνου τό κρεββάτι, τῶν γερόντων, τῶν μοναχικῶν ἀνθρώπων, ὅλων τῶν ἀδελφῶν μας, τῶν ἐν πάσαις ἀνάγκαις ὄντων, ὥστε νά δυνηθοῦμε νά συναντήσωμε τόν δι’ ἡμᾶς πτωχεύσαντα καί νηπιάσαντα Κύριό μας.
Χριστός ἐπί γῆς ὑψώθητε!
Γεμᾶτος χαρά ὁ ἱερός Ὑμνογράφος καλεῖ σήμερα τό ἀνθρώπινο γένος, νά ὑψωθῇ ἀπό τή γῆ, νά ἐλευθερωθῇ ἀπό τά φθαρτά, τά ψεύτικα, τά γήινα καί πρόσκαιρα καί νά πανηγυρίσῃ μαζί μέ τούς Ἀγγέλους γιά τήν σωτηρία καί τή λύτρωση.
Ὁ πόθος αἰώνων καί γενεῶν γιά τήν ἔξοδο τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν ὠκεανό τῆς ἀπελπισίας καί τῆς ἁμαρτίας καί ἡ βαθειά καί ἐναγώνια, ἡ μαρτυρική ἀναζήτηση γιά τήν λύτρωση καί τήν σωτηρία, παρεβίασαν τοῦ Οὐρανοῦ τίς πύλες καί ἡ Ἀγάπη σαρκώθηκε. Ὁ Θεός ἦλθεν ἐπί γῆς καί τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη. «Σήμερον ὁ Θεός Λόγος δι’ ἡμᾶς ἄνθρωπος ἐγένετο καί ὁ θνητός ἄνθρωπος ἀθάνατος κατά χάριν γεγένηται. Σήμερον Μαρία ἔτεκεν καί κόσμος ἐφωτίσθη. Ἐκείνη ἐν τῷ σπηλαίῳ καί ἡ οἰκουμένη ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ» (Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος).
Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο καί τόν σύμπαντα κόσμο ἔκανε, τό μέγιστο θαῦμα. Μέ τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ, ἐγνώρισε ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ «τό πάντων καινῶν, καινότατον θαῦμα, τό μόνον καινόν ὑπό τόν ἥλιον, δι’ οὗ ἡ ἄπειρος τοῦ Θεοῦ ἐμφανίζεται δύναμις», (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός). Θεόν ἄσαρκον, ἄναρχον καί αἰώνιον νά σαρκοῦται, νά εἰσέρχεται στόν χρόνο, νά κενοῦται, νά ἀδειάζῃ δηλαδή, γιά νά κερδίσῃ ὁ ἄνθρωπος τόν παράδεισο, τήν κοινωνία μέ τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπό του.
Αὐτός, ὁ Κύριος μας, ὁ Παλαιός τῶν ἡμερῶν, ὁ δι’ ἡμᾶς νηπιάσας, ἀνεκαίνισε τόν σύμπαντα κόσμον μέ τήν Σάρκωσή Του, μέ τήν ἐπί τοῦ Σταυροῦ θυσία Του καί τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασή Του.
«Δι’ αὐτό ὁ μόνος ἀναμάρτητος Λόγος τοῦ Θεοῦ, υἱός ἀνθρώπου γίνεται καί ἐκ Παρθένου γεννᾶται...... καί δι’ ἔργων καί λόγων καί θαυμάτων μεγάλων δείκνυσι καί πιστοῦται τήν πίστιν καί τήν πολιτείαν τῆς σωτηρίας. Καί οὕτως αὐτός ὁ ἀνεύθυνος καί ἀναμαρτήτως ζήσας τῶν ὑπευθύνων ἡμῶν ἀναδέχεται τά πάθη μέχρι θανάτου, ἵνα καί εἰς τόν Ἅδην καταβάς σώσῃ κακεῖ τούς πιστεύσαντας» (Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς).
Ἀδελφοί μου,
Μέσα στήν Ἐκκλησία ἡ ὁποία εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός παρατεινόμενος στούς αἰῶνες, ἐπαναλαμβάνεται τό ἴδιο γεγονός, τό ἴδιο θαῦμα καί μέγα Μυστήριο. Χριστός γεννᾶται, θυσιάζεται καί προσφέρεται σέ μᾶς, μέσα ἀπό τήν Θεία Λειτουργία, πού εἶναι τό κέντρο τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας. Γι’αὐτό καί ἐπαναλαμβάνουμε καί μιά καί δυό καί ἀναρίθμητες φορές. «Ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει σωτηρία».
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό σῶμα τοῦ Σαρκωθέντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ. Μακράν τῆς Ἐκκλησίας βιώνει ὁ ἄνθρωπος, τόν πόνο, τήν ἀπαξίωση τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητος, τήν ὀδύνη τῆς δαιμονικῆς μοναξιᾶς καί τήν ἀπελπισία.
Μακράν τῆς Ἐκκλησίας ὑπάρχουν τά πάθη, τά μίση, οἱ πόλεμοι, τά δάκρυα, ὁ πόνος, ὁ θάνατος μέ τήν ψυχοσωματική του διάσταση.
Σήμερα διερωτώμεθα γιά τήν ποικιλώνυμη κρίση πού μαστίζει τόν τόπο μας, τόν κόσμο ὁλόκληρο. Ἡ ρίζα τοῦ προβλήματος αὐτοῦ εἶναι πολύ βαθειά. Εὑρίσκεται στήν ἄρνηση τοῦ Θεοῦ, ἀπό μᾶς τούς ἀνθρώπους. Ἡ κρίση πού βιώνουμε εἶναι πνευματική. Διώξαμε τόν Θεό ἀπό τήν καρδιά μας, ἀπό τό σπίτι μας, ἀπό τήν κοινωνία μας. Ἐκεῖνος ἐπιμένει, κρούει τήν θύρα καί μεῖς ἀρνούμεθα νά Τοῦ ἀνοίξουμε.
Αὐτή ἡ ἄρνηση τοῦ Θεοῦ ἐκ μέρους μας, εἶναι προϊόν τῆς ἁμαρτίας, ἡ ὁποία «μόνη αἰσχύνη ἐστίν, ἥν οὐδείς εἶναι νομίζει αἰσχύνην, ἀλλά πάντα μᾶλλον ἤ ταύτην», δηλαδή, «Ντροπή εἶναι μόνον ἡ ἁμαρτία, τήν ὁποίαν ἐν τούτοις κανείς δέν θεωρεῖ ντροπή. Συνήθως οἱ ἄνθρωποι θεωροῦν τά πάντα ντροπή, ἐκτός ἀπό τήν ἁμαρτία» (Ἁγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος).
Παιδιά μου,
«Δίχως Θεό ὅλα ἐπιτρέπονται».
Στά προβλήματα πού ταλανίζουν τήν κοινωνία παγκοσμίως, μόνο μία λύση ὑπάρχει.
Νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας στό Θεό. Σάν πρόσωπα, σάν κοινωνία ὁλόκληρη. Νά γεννηθῇ μέσα μας ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, νά σκηνώσῃ στήν ὕπαρξή μας.
Μόνο ἔτσι θά ἀποκτήσῃ νόημα ἡ ζωή μας, χαρά ἡ καρδιά μας, θά ἀνακαινισθῇ ὁ σύμπας κόσμος.
Ἀγαπητοί μου,
Ἡ ἀγάπη ἡ δική μας στόν Σαρκωθέντα Θεό, εἶναι ἡ μοναδική ἀπάντηση στό οὐράνιο κάλεσμά Του, στήν μαρτυρική, πατρική κραυγή Του γιά τή λύτρωσή μας ἀπό τόν ὠκεανό τῆς σύγχρονης φρικτῆς ἀπελπισίας καί γιά τήν σωτηρία μας.
Ὅμως αὐτή ἡ ἀγάπη, μή λησμονῆτε ποτέ, ὅτι περνάει μέσα ἀπό τά πρόσωπα τῶν συνανθρώπων μας, τῶν ἀδελφῶν μας τῶν ἐλαχίστων.
«Δεῦτε οὖν ὅσοι τῶν ἐμῶν λόγων ἀκροαταί τυγχάνετε», παραγγέλλει, ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, «δεῦτε χριστιανικῶς ἑορτάσωμεν σήμερον. Πῶς ἔσται τοῦτο; Μηδενί κακόν ἀντί κακοῦ ἀποδώσωμεν.... Μή αἴτιος σκανδάλου γίνου.... Μετάδος τῷ δεομένῳ στέγης, σκέπης, σιτίων... Μή μέγα φρόνει, ὁ γάρ δοκῶν τι εἶναι, μηδέν ὤν, ἑαυτόν φρεναπατᾶ..... Ἀπέχεσθε πορνείας.... Τήν κακίαν ἐκκόψατε... Τόν γεννηθέντα Χριστόν δοξάσατε...».
Ἄς ἀκούσωμε ἐντονώτερα, αὐτά τά Χριστούγεννα, τίς παρακλήσεις τῶν πτωχῶν, τήν ἀγωνία τῶν ἀνέργων, τήν κραυγή τῶν ξένων πού ἔχουν βρεθεῖ στόν τόπο μας καί ζοῦν μακριά ἀπό τίς πατρίδες τους, τήν ἀναζήτηση τῶν νέων γιά νόημα καί ἀξία στήν ζωή τους. Ἄς δοῦμε τά δάκρυα τῶν πονεμένων γονέων, πού ἔχουν χάσει τά παιδιά τους, τῶν ἀσθενῶν πού βρίσκονται στοῦ πόνου τό κρεββάτι, τῶν γερόντων, τῶν μοναχικῶν ἀνθρώπων, ὅλων τῶν ἀδελφῶν μας, τῶν ἐν πάσαις ἀνάγκαις ὄντων, ὥστε νά δυνηθοῦμε νά συναντήσωμε τόν δι’ ἡμᾶς πτωχεύσαντα καί νηπιάσαντα Κύριό μας.
Ἀδελφοί μου,
«Χριστός γεννᾶται δοξάσατε.
Χριστός ἐξ οὐρανῶν ἀπαντήσατε.
Χριστός ἐπί γῆς, ὑψώθητε»
Σᾶς ἀσπάζομαι ὅλους πατρικά, ἐν φιλήματι ἁγίῳ
καί σᾶς εὔχομαι ἔτη πολλά καί Θεοφόρα.
Χριστός ἐξ οὐρανῶν ἀπαντήσατε.
Χριστός ἐπί γῆς, ὑψώθητε»
Σᾶς ἀσπάζομαι ὅλους πατρικά, ἐν φιλήματι ἁγίῳ
καί σᾶς εὔχομαι ἔτη πολλά καί Θεοφόρα.
Ο Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου