Αγάπη στον συνάνθρωπο – Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος

Αισθάνομαι έντονη την χάρη του Θεού, όπως και ο καθένας που ζει μέσα στο κλίμα της δωρεάς του ενανθρωπήσαντος Υιού και Λόγου του Θεού, αλλά αισθάνομαι ειδικά αυτές τις ημέρες και τον πόνο των ανθρώπων. Αυτό το αισθάνομαι κάθε ημέρα. Αυτές τις μεγάλες ημέρες όμως, το ζω εντονότερα. Μύριες φωνές ηχούν στ’ αυτιά μου. Φωνές Προφητών και Πατέρων, ύμνοι Αγγέλων, όπως ηχούσαν τότε στα αγνά παιδικά χρόνια. Φωνές αγαπημένων προσώπων, ανθρώπων πνευματικών, αλλά και ανθρώπων πονεμένων. Αυτές τις άγιες τις λαμπρές και χριστοφόρες ημέρες, ακούω πιο πολύ, πιο δυνατά τις παρακλήσεις των πτωχών, την αγωνία των ανέργων, την κραυγή των ξένων που έχουν βρεθεί στον τόπο μας και ζούν μακριά από τις πατρίδες τους, την αναζήτηση των νέων για νόημα και αξία στη ζωή τους. Βλέπω τα δάκρυα των πονεμένων γονέων, που έχουν χάσει τα παιδιά τους, των ασθενών που βρίσκονται στου πόνου το κρεββάτι, των γερόντων, των μοναχικών ανθρώπων. Ξέρετε, την μοναξιά τη βιώνει κανείς συγκλονιστικά τις μεγάλες ημέρες. Ο πόνος όλο τον καιρό διασκεδάζεται κάπως, αντιμετωπίζεται. Αλλά στις μεγάλες γιορτές, όλοι, έχουν τις αναμνήσεις, τα βιώματα από άλλους καιρούς, κλείνουν τα μάτια και ταξιδεύουν στης ζωής το πέλαγος. Βλέπουν όσους αγάπησαν, όσους έζησαν μαζί. Από αυτά τα κλειστά και πονεμένα μάτια, αλήθεια, πόσα δάκρυα κυλούν, προτού ανοίξουν και ατενίσουν τη ζοφερή πραγματικότητα.

Αυτές οι φωνές, οι σιωπηλές κραυγές, με υποχρεώνουν πρώτα από όλα να προσεύχομαι ζητώντας από τον Θεό ενίσχυση γι’αυτούς τους ανθρώπους και την παραμυθία, την παρηγοριά δηλαδή και δεύτερον να πράξω ως Ιεράρχης και ως άνθρωπος, τα δέοντα.

Γι’ αυτό και έχω έντονη την επιθυμία, ιδιαιτέρως αυτές τις άγιες ημέρες και ώρες να είμαι μαζί τους και προσπαθώ να εξαντλώ τα όρια των δυνατοτήτων μου προς αυτή την κατεύθυνση.

Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος