Αποχαιρετισμός στην Μαρία Φιλιππάτου από τις Κυκλάρχισες - Ευτυχία Γ. Μάστορα

Προπέµπουµε αυτή την ώρα µε βαθύτατη οδύνη την πολυσέβαστη και πολυφίλητη δεσποινίδα Μαρία, την αξιοµακάριστη διδασκάλισσά µας, την υποδειγµατική υπεύθυνο των Φιλικών Κύκλων Μελέτης της Αγίας Γραφής, την ευγενέστατη και διακριτική και συνετή κυρία, που, επί σειρά πολλών ετών, µας υποδεχόταν εγκάρδια τα απογεύµατα της Δευτέρας στο Φροντιστήριο Κυκλαρχών, στον τρίτο όροφο της Χριστιανικής Εστίας.
Ως κυκλάρχισες και από την τιµητική θέση του συνεργάτη στην ιεραποστολική διακονία της µεταδόσεως του λόγου του Θεού, είχαµε την ευκαιρία να αντιλαµβανόµαστε την ανύστακτη φροντίδα της για τη λειτουργία των Φιλικών Κύκλων, να διακρίνουµε την ακαταπόνητη επιµέλειά της για την προετοιµασία των πνευµατικών θεµάτων, που µε άψογο τρόπο µάς ανέπτυσσε και να διαπιστώνουµε πώς τα είχε η ίδια βιώσει πριν να ζητήσει από τους άλλους να αγωνιστούν γι' αυτά.
Διαρκής και άγρυπνη µέριµνά της ο πνευµατικός της καταρτισµός και η πρόοδος του χριστιανικού έργου, το οποίο διακόνησε σε όλο της το βίο και σε όλες τις επάλξεις, όπου την έταξε ο Θεός. Υπήρξε “επιστολή Χριστού, γινωσκοµένη και αναγινωσκοµένη υπό πάντων”.
Ως συνεπής και ευσυνείδητη διδασκάλισσα υπηρέτησε κατά τη νεότητά της σε δηµοτικά σχολεία της Μακεδονίας και αργότερα σε σχολικές µονάδες της πόλης µας, αφήνοντας παντού, όπου πέρασε, ανεξίτηλα τα ίχνη τής διαβάσεώς της.

Ως απαράµιλλο στέλεχος της Χριστιανικής Εστίας, εργάστηκε ως το τέλος του βίου της, µε αυταπάρνηση και αυτοθυσία, και αναλώθηκε, για να λειτουργούν µε απόλυτη επιτυχία όλοι οι τοµείς και όλες ΟΙ δραστηριότητες του χριστιανικού έργου: πνευµατικές οµιλίες, παιδαγωγικά συνέδρια, φοιτητικό οικοτροφείο, εντευκτήρια, κατασκηνώσεις, εκθέσεις εργοχείρων, εκδροµές, κατηχητικά σχολεία, χριστιανlκές οµάδες µαθητριών, φιλικοί κύκλοι.
Η σεµνή παρουσία της στους χώρους των κτιρίων της Χριστ. Εστίας µάς ενέπνεε πάντα, γιατί την κοσµούσε ένα σύστηµα αρετών και χαρισµάτων: φρόνηµα ταπείνωσης και µετριοφροσύνης, πίστη αµετακίνητη, αγάπη καρδίας, αλλά και µε θαυµαστές πρακτικές προεκτάσεις, σύνεση και διάκριση και ευγένεια στους λόγους και στην αναστροφή, συναίσθηση ευθύνης προσωπικής, για ό,τι αναλάµβανε να φέρει εις πέρας.
Κανόνας και µέτρο ζωής για την Μαρία Φιλιππάτου υπήρξε ο λόγος που συνήθιζε να επαναλαµβάνει: “Για τον Χριστό”.
Την παρακαταθήκη αυτή µας αφήνει. Ας την αισθανόµαστε στην πνευµατική ακοή µας, όταν κυκλοφορούµε στους χώρους που την συναντούσαµε. Και ας κάνουµε την παρακαταθήκη αυτή, φρόνηµα και κανόνα και µέτρο και της δικής µας ζωής. Για να δώσει ο Κύριος να συναντήσουµε πάλι τη Μαρία Φιλιππάτου, εκεί που τώρα η ενάρετη ψυχή της απολαµβάνει την µισθαποδοσία για όσα έπραξε, στην ποθεινή πατρίδα και στη µακαριότητα και την αιωνιότητα του Παραδείσου.

Ευτυχία Γ. Μάστορα