Το σπουδαίο στην περίπτωση του π. Παύλου Χριστοδουλή είναι ότι δεν θεολογούσε. Δεν παρουσιαζόταν άγιος και κόλαξ. Δεν έλεγε ωραία λόγια. Το ωραίο είναι ότι ήταν άνθρωπος, άνθρωπος "εν τω κόσμω", όχι από τον κόσμο αλλά σ' αυτόν τον κόσμο, με την αγάπη που είχε στα παιδιά, στους ανθρώπους, στους πονεμένους, στους εμπερίστατους ανθρώπους. Το σπουδαίο είναι ότι: Ο π. Παύλος δεν έδειξε κανένα σημείο απογειώσεως, αλλά πάντοτε είχε προσγειωμένη παρουσία, σωστή πορεία, σωστή στάση απέναντι στη ζωή, αλλά προπάντων απέναντι στους ανθρώπους. Δεν εχάνετο οποιασδήποτε θεολογίας, οποιασδήποτε φιλοσοφίας.Σήμερα θέλουμε έργα όχι θεωρία. Ας είναι αιωνία η μνήμη του
Αλέξανδρος Κ. Κολλιόπουλος
Αυτός ήταν ο πατήρ Παύλος. Έτσι έχει αποτυπωθεί και στην δική μου μνήμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓΙΑ ΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ ΠΑΤΕΡΑ ΠΑΥΛΟ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ατίθασος ο χρόνος,ο ανάλγητος,
με την αέναη στο χάος κίνησή του,
μας παρασύρει προς το τέρμα της ποορείας μας
εκόντες άκοντες μαζί του.
Κι όλα τα θλιβερά τα γεγονότα προσπερνούν
χωρίς ελπίδα ανατροπής από μπροστά μας
και μας συντρίβουν,μας συνθλίβουν,μας πονούν
και κλέβουν ανελέητα τη χαρά μας!
Αλί! σ'αυτούς,που του θανάτου το μυστήριο,
με δίχως πίστη προσπαθούν να λύσουν!
Δε θα μπορέσουν,σαν εσένα ήρωες να σταθούν.
Θα πέσουν,θα πονέσουν,θα λυγίσουν.
Εσύ όμως,ιερή μορφή,που ο Θεός
μας έστειλε επί τόσα χρόνια,
έδειξες με τον αξιοπρεπή σου θάνατο
πως,κι αν επέθανες,
ΖΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΖΕΙΣ ΑΙΩΝΙΑ!
Με τη βαθιά σου πίστη,μπόρεσες
στην πιο ιερή στιγμή της επιγείου ζωής σου,
απάντηση να δώσεις στου θανάτου το μυστήριο!
Κι άρχοντας,ήρωας,άγιος επέταξες,
για τις αυλές του παραδείσου!
Γιατί ήσουν ιερέας πραγματικός.
Συνειδητός Λευίτης στη ζωή σου!
Αγάπησες την κλήση που από μικρό παιδί εδέχτηκες,
μ'όλη τη δύναμη της φωτισνένης της ψυχής σου.
Στην εποχή μας,την πολύπαθη και ανώμαλη
ήσουνα για το ποίμνιό σου έως εσχάτων
ο απόστολος των ευγενέστερων ιδεωδών
και ιερών συναισθημάτων!
Στα χέρια σου,το ροζιασμένα απ'τη δουλειά,
κρατούσες τη σημαία της ειρήνης.
Τον ηθικό ρυθμό σκορπούσες της ζωής
κι ενέπνεες το αίσθημα της ψυχικής γαλήνης.
Ήσουν ο άγγελος ελπίδας και χαράς.
Μας γέμιζες ασφάλεια κι εμπιστοσύνη.
Η λαμπερή μορφή σου κι η ζωή,
σα φωτεινό παράδειγμα θα μείνει!
Πώς είναι δυνατόν να σβήσει η εικόνα σου,
απ'την καρδιά όσων έζησαν κοντά σου;
Πώς το μεγάλο και ποικίλο έργο να ξεχάσουμε
στην εκκλησία και στην οικογένειά σου;
Τώρα μας λείπει ένα χρόνο η λαμπρή η παρουσία σου!
Το γέλιο σου,τα αστεία,η συμβουλή σου,
τα ωραία έργα των χεριών σου των ακούραστων,
η τρυφερότητα,η αγάπη,η στοργή σου!
Λείπει η μεγάλη,η άδολη καρδιά!
Μας λείπει η πλατιά η αγκαλιά σου!
Τα ζωντανά,από στήθους,που αγγίζαν την καρδιά,ανεπιτηδευτα κηρύγματά σου!
Ήσουν ευθυτενής,αγέρωχος,αεικίνητος!
Σκορπούσες τη χαρά στο πέρασμά σου!
Η παρουσία σου ήταν πάντα ευεργετική.
Κενό μεγάλο άφησε η απώλειά σου!
Ευλογημένος να'σαι για όσα έκανες για μας!
Ευλογημένο,δυο φορές στη γη το πέρασμά σου!!
Κι ευλογημένος,τρεις φορές,Αυτός που σε στειλε στο διάβα μας,
για να μας φέγγει και να μας καθοδηγεί
το φωτεινό παράδειγμά σου!!!