Άγγελοι - Στάχυς

Άγγελοι

Σήμερα οι άγγελοι
δεν πετούν στον ουρανό.
Είναι όλοι τους εδώ.
Ερήμωσε ο ουρανός
από το θρόισμα των αέρινων φτερών.
Πίσω, εκεί ψηλά, δεν θέλουν να γυρίσουν.
Στη γη, εδώ, πλέον ανήκουν,
στον πλανήτη των λυγμών,
στον πλανήτη των πόθων
και των αισθήσεων της εξορίας.
Πως άλλωστε να φύγουν;
Κόψαμε οι άνθρωποι τις γέφυρες,
ξέκοψε η γη απ’ τον ουρανό.
Όχι, οι άγγελοι δεν θέλουν πίσω να γυρίσουν.
Πού να πάνε;
Εδώ τους έχουν ανάγκη.
Εδώ τους καλούν.
Εδώ τους πρέπει.
Τους κράζει η γη,
το κλάμα των παιδιών,
το δάκρυ των ανέμων,
το χέρι των φτωχών,
το πένθος των ψυχών.
Πώς όλα αυτά ν’ αφήσουν;
Πώς τα μάτια αυτά
τα δακρυσμένα να προδώσουν;
Άδειασαν ολότελα οι ουρανοί.
Ξέμειναν απ’ αγγέλους.
Κι έμεινε μόνος ο Χριστός.
Να κλαίει για τους αγγέλους,
για τους άδειους ουρανούς,
για τη ματωμένη γη,
τη νεκρή, την πονεμένη.

Στάχυς