Πτωχεία - Ζήνων

Πτωχεία

Έχει στ' αλήθεια πέσει σκοτεινιά;
ή μήπως έχω χάσει εγώ το φώς μου;
νιώθετε όλοι σας τριγύρω παγωνιά;
ή μήπως έχει εμένα σβήσει ο δαυλός μου;

Μοιάζει πολύ ν' αργεί να έρθει η αυγή.
Άργησε τούτη τη φορά το καλοκαίρι!
Θα έρθει τάχα πάλι το πρωί
και του λαμπρού του Αυγούστου μεσημέρι;

Κάθε φορά που ήλπιζα ξανά
γινότανε και πιο χλωμή η ελπίδα
τώρα πια δεν ελπίζω· περιμένω μοναχά
μήπως και λάμψει στη ζωή μου μια ηλιακτίδα.

Και μέσα στην απέραντη σιωπή
στον ήχο μιας πελώριας ησυχίας
άκουσα την ψυχή μου να μιλεί:
Οι οφθαλμοί μου ήσθένησαν από πτωχείας.

Ζήνων