Θείου έρωτος Ι
Μου 'πανε πως η συνταγή της τέλειας ευτυχίας
είναι Εσένα απόλυτα κι αιώνια ν' αγαπήσω.
Πολλοί τη λύση μου προτείναν. Των περισσότερων
το λέγανε τα χείλη μόνον· ενός το βλέμμα.
Του δάσκαλου με τα ψαρρά μαλλιά και τη χωρίστρα
ολόκληρο βιβλίο θείου έρωτα τη φύση εξηγούσε.
Συμφώνησα εξ ανάγκης. Κι από τότε
ψάχνω τη μέθοδο το στόχο να πετύχω.
Τους υποδείξαντας το δρόμο ερωτώντας
μα ακόμα δεν με επείσαν πως τον ξέρουν.
Ο δάσκαλος μονάχα στο βιβλίο του επιμένει
πως ο έρως ο ανθρώπινος το μονοπάτι δείχνει
ρωτήματα γεννώντας στο μυαλό μου
χειρότερα απ' όσα απαντάει
Όχι τις αντιρρήσεις τις συνήθεις
τις ενοχές της μίξης των φθαρτών με τα ουράνια
απλές, μικρές “ανάξιες λόγου” ίσως απορίες:
ο έρως ο ανθρώπινος γεννιέται μ ένα βλέμμα
εγώ Εσέ κοιτάζοντας δε νιώθω να φουντώνει
στα στήθη μου η πυρκαγιά
που έρωτα τη λένε.
Να διατάξω την ψυχή μου να την νιώσει;
Είν' έρωτας η καθ' υπόδειξιν αγάπη;
Μου 'πανε πως η συνταγή της τέλειας ευτυχίας
είναι Εσένα απόλυτα κι αιώνια ν' αγαπήσω.
Πολλοί τη λύση μου προτείναν. Των περισσότερων
το λέγανε τα χείλη μόνον· ενός το βλέμμα.
Του δάσκαλου με τα ψαρρά μαλλιά και τη χωρίστρα
ολόκληρο βιβλίο θείου έρωτα τη φύση εξηγούσε.
Συμφώνησα εξ ανάγκης. Κι από τότε
ψάχνω τη μέθοδο το στόχο να πετύχω.
Τους υποδείξαντας το δρόμο ερωτώντας
μα ακόμα δεν με επείσαν πως τον ξέρουν.
Ο δάσκαλος μονάχα στο βιβλίο του επιμένει
πως ο έρως ο ανθρώπινος το μονοπάτι δείχνει
ρωτήματα γεννώντας στο μυαλό μου
χειρότερα απ' όσα απαντάει
Όχι τις αντιρρήσεις τις συνήθεις
τις ενοχές της μίξης των φθαρτών με τα ουράνια
απλές, μικρές “ανάξιες λόγου” ίσως απορίες:
ο έρως ο ανθρώπινος γεννιέται μ ένα βλέμμα
εγώ Εσέ κοιτάζοντας δε νιώθω να φουντώνει
στα στήθη μου η πυρκαγιά
που έρωτα τη λένε.
Να διατάξω την ψυχή μου να την νιώσει;
Είν' έρωτας η καθ' υπόδειξιν αγάπη;
Αλεξανδρεύς
Είσαι παραγωγικός αυτό το χρονικό διάστημα. Παραμένεις όμως ποιοτικός.
ΑπάντησηΔιαγραφήπολυ πολυ ωραιο...
ΑπάντησηΔιαγραφήμε αντιπροσωπευει και με κανει να σκεφτομαι...
ευχαριστω πολυ...
Ο Μιλτιάδης Πασχαλίδης θα έλεγε:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Μου μάθαν να φοβάμαι ότι αγαπώ και
μια ζωή να φεύγω πρίν να δώσω".
Αλεξανδρέα κινείσαι σε terra incognita τελευταία!Συνέχισε..
(όσο αντέχεις!)
Χωστήρ
διχασμένη προσωπικότητα αυτός ο άνθρωπος... κινείται πάντα στα όρια
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε διαβάζω πάντα σε όλα όσα δημοσιεύεις στο χώρο αυτό τον οποίο παρακολουθώ. Μου αρέσει όπως γράφεις. Είσαι προικισμένος με αυτό το τάλαντο από τον Θεό. Δεν μπορώ να σου ζητήσω να γράφεις πιο απλά, όμως πάντα ψάχνω να βρω σε κάποια σημεία τι θες να πεις. Δεν γνωρίζω πολλά από ποίηση μπορεί να είναι αυτή η γοητεία της. Όμως θα μου άρεσε να είναι απλοδοσμένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝίκη
Όποιος κινείται στα όρια, είναι διχασμένος; Μας το εξηγείς φίλε , ανώνυμε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι εύλογο το ερώτημα «Είν' έρωτας η καθ' υπόδειξιν αγάπη;» χωρίς πολύ σκέψη απαντώ όχι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως μπορείς να δώσεις κάποια απάντηση στην συνέχεια του 2.
ΝΑΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΞΕΛΙΧΤΕΙ ΣΕ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ Η ΚΑΘ'ΥΠΟΔΕΙΞΙΝ ΑΓΑΠΗ.
ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΥΠΕΔΕΙΞΑΝ ΠΑΙΔΙΟΘΕΝ ΝΑ ΑΓΑΠΩ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΛΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΙΩΘΕΙ ΠΟΛΥ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΑΖΙ ΤΟΥ, ΕΠΕΙΔΉ ΜΟΥ ΚΆΝΕΙ ΠΟΛΛΈς ΩΡΑΙΕΣ ΜΙΚΡΕΣ ΧΆΡΕΣ!
ΑΝ ΤΟΝ ΕΒΛΕΠΑ ΝΑ ΣΤΕΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ, ΘΑ ΕΤΡΕΧΑ ΜΕ ΜΕΓΆΛΗ ΧΑΡΑ, ΝΑ ΧΩΘΩ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ.
Ο ΕΠΙΜΕΝΩΝ, ΚΑΙ Ο ΥΠΑΚΟΥΩΝ, ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΦΟΒΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΑΓΑΠΆ!
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΑ, ΘΕΈ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναλόγως με τις εμπειρίες του καθένα θα υπάρχει και διαφορετική απάντηση. Το ποίημα με έβαλε σε σκέψεις και προβληματισμό αν αυτό ήθελε μεταξύ των άλλων ο συντάκτης σε μένα το επέτυχε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΝΑΣΤΑΣΙΕ, ΠΕΡΙΣΤΕΡΑΚΙ ΜΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΗΝΥΧΤΑ, ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕΕΕΕΕΕ!
Η "καθ'υποδειξιν" αγάπη δεν αντέχει στο χρόνο... Όταν είσαι μικρός σου λένε πρέπει να αγαπάς το Θεό.Μεγαλώνοντας εσύ αποφασίζεις αν θα συνεχίσεις να τον αγαπάς ή όχι..Άρα αν έχουν περάσει τόσα χρόνια και συνεχίζεις να αγαπάς Εκείνον, τότε νομίζω ότι η αγάπη αυτή είναι κατάκτηση δική σου...Έχεις περάσει από τη κθ'υποδειξιν αγάπη στην γνήσια αγάπη, στον έρωτα και πάλι στην αγάπη...και πάλι στον έρωτα...
ΑπάντησηΔιαγραφήπολυ πολυ ωραιο!!
ΑπάντησηΔιαγραφήβασικα μου αρεσει που στα ποιηματα παροσιαζεις την πτωση,την αποτυχια στον αγωνα..
σε αυτο μου αρεσει που ψαχνεις την ΑΛηθεια και παραδεχεσαι πως κι σου γνωρισαν τον Θεο..ομως αυτο δεν ειχες ως αποτελεσμα τον ερωτά σου...
Ολοι οι ανθρωποι ετσι νιωθουμε,μεχρι να αποκτησουμε το δικο μας βιωμα με τ ον Θεο και να παραμεινουμε για παντα κοντα Του..
Αναζητητής
" Tους υποδείξαντας το δρόμο ερωτώντας
ΑπάντησηΔιαγραφήμα ακόμα δεν με επείσαν πως τον ξέρουν."
Αλεξανδρέα, ο προβληματισμός που προκύπτει από τους δυο αυτούς στίχους είναι μεγάλος.
Με ταλαιπωρούσε και με ταλαιπωρεί :
Πώς είναι δυνατόν να με καθοδηγούν κάποιοι που και οι ίδιοι φαίνεται να προβληματίζονται ;
Πως με συμβουλεύουν για κάτι που πραγματικά δεν κατανοούν ;
Πως είναι δυνατόν να με "διατάζουν" να υπακούσω χωρίς να προβάλλουν πειστικές απαντήσεις ;
Πώς μπορεί να πεισθώ όταν τα επιχειρήματά τους είναι από απλοϊκά έως αφελή ;(ίσως ενίοτε και αρτηριοσκληρωτικά)
Με ταλαιπώρησες βρε παιδάκι μου, βραδιάτικα!
Χ.
ΕΡΡΩΣΘΕ ΑΥΘΙΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑΚΙΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΕ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟ ΔΙΑΣ ΥΜΩΝ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολυ καλο. Περιμενω και την συνεχεια...
ΑπάντησηΔιαγραφή