Αναστάσιος

Εργοχείρων έκθεση

Σταυροβελονιά αφίσα,
με γράμματα βελόνες κεντημένη,
σε εργοχείρων έκθεση καλεί.
Ζήτησαν και από μένα
κάποια των χειρών μου έργα,
σε εξεταστικών ματιών να εκτεθούνε θέα.
Αλίμονο, όλα τα έργα τα δικά μου
σαν μισοτελειωμένα είναι,
όλα, στη μέση αφημένα.
Άναρχες κλωστές,
βελονιές κοφτές, βιαστικές,
το ακατάλληλο των έργων μαρτυρούν.
Όχι, όχι, δεν είμαι εγώ για τέχνες γεννημένος.
Ούτε ζωγράφος, ούτε ποιητής,
μήτε καν στιχάκι ένα ν’ αρθρώσω ξέρω.
Μα, κάπου εκεί βαθειά,
μακριά από ειδικών κριτών ματιές,
υπάρχει των χειρών μου ένα έργο
για τα μάτια μόνο τα δικά Σου.
Μην περιμένεις χρώματα,
μήτε τοπία δειλινά ζωγραφισμένα.
Φόντο, κόκκινο της μάχης αίμα,
με στάλες πόνου κεντημένο,
με μαραμένα λούλουδα
και δέντρα ξερά παρατημένα.
Κι ανυπόγραφο.
Την τελευταία πινελιά,
την έχω αφήσει για Εσένα.

Στάχυς