"ΨΥΧΙΚΑ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΛΗΣΙΑ" - Σταν. Νικόλαος

Θα ήθελα αγαπητοί αδελφοί να συν-προβληματιστούμε σε ένα θέμα που με απασχολεί τον τελευταίο καιρό.
Ο χώρος εργασίας μου είναι ιδιαίτερος, ευαίσθητος.
Νέοι άνθρωποι, 30 , 40 ετών πάσχουν από κάποιας μορφή ψυχικής ασθένειας. καταθλιπτικοί, σχιζοφρενείς, ιδεοψυχαναγκαστικοί κ.ο.κ.
Σκέφτομαι τους ιερείς μας αν έχουν την απαραίτητη γνώση να «διακρίνουν» αν ο εξομολογούμενος είναι ψυχικά διαταραγμένος ή αν έχει δαιμονική επιρροή.
Δυστυχώς ακούω πολλές φορές διάφορους ιερείς να λένε: «Δεν έχεις τίποτα. Να διακόψεις την φαρμακευτική σου αγωγή και να έρχεσαι εδώ να σε διαβάζω. Δαιμόνιο είναι, διάβασμα θες»!!! Με τα γνωστά σε εμένα αποτελέσματα. Να έρχονται στο νοσοκομείο και κατά την συνέντευξη του ασθενή να ακούς το εξής τρομερό: «Ο Παπάς της ενορίας μου, μου είπε να σταματήσω τα φάρμακα γιατί λέει ότι είχα δαιμόνιο»!!!
Με αποτέλεσμα να λοιδορείται η υπόθεση εξομολόγηση-μυστήριο μετανοίας και κατ' επέκταση η εκκλησία και ο ρόλος της σε αυτούς τους ανθρώπους.
Πρέπει οι Ιερείς να έχουν έστω και την στοιχειώδη εκπαίδευση για να καθοδηγούν αυτούς τους ανθρώπους είτε προς τον κατάλληλο ιατρό είτε στο εξομολογητήριο?
Πιστεύω πως πρέπει η κάθε Μητρόπολη στα πλαίσια των συνάξεων Ιερέων που διοργανώνει κατά καιρούς να καλεί κάποιους ειδικούς να επιμορφώνει τον κλήρο.
Κάποιος αδελφός με προμήθευσε με τα Πρακτικά του Ί Πανελληνίου Λειτουργικού Συμποσίου Στελεχών Ιερέων Μητροπόλεων που έγινε στον Βόλο το 2008. με θέμα "Η υγεία και η ασθένεια στη λειτουργική ζωή της εκκλησίας"
Εκεί ο εξαίρετος π. Βασίλειος Θερμός μας εξηγεί πολύ ουσιαστικά γιατί πρέπει οι Ιερείς να έχουν έστω και την λίγη γνώση πάνω στα προβλήματα τα ψυχικά έτσι ώστε να μπορούν να καθοδηγούν προς την μία ή προς την άλλη κατεύθυνση τους πιστούς.
Μεταξύ άλλων λέει τα εξής:
«.Έχω υποστηρίξει κατ' επανάληψιν την αδήριτη ανάγκη για μια ψυχολογική εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση των κληρικών και ενθαρρύνομαι όταν ακούω από όλο και περισσότερους αδελφούς και συλλειτουργούς μου ότι την επιθυμούν και αυτοί διακαώς. Επιτρέψτε μου να παραθέσω σε τι θα ήταν χρήσιμη .
* Θα μας επέτρεπε να διακρίνουμε μεταξύ ψυχιατρικής διαταραχής και πνευματικού προβλήματος, ώστε να παραπέμψουμε έγκαιρα στον ειδικό και να μην χαθεί πολύτιμος χρόνος
* Θα μας ενθάρρυνε να προσέξουμε και να διορθώσουμε το είδος της θεολογίας με την οποία προσεγγίζουμε το πιστό , έτσι ώστε να συμβάλλουμε στην ψυχική του υγεία, δεδομένου ότι προβληματική θεολογία συχνά δημιουργεί ή επιδεινώνει ψυχοπαθολογικές καταστάσεις
* Θα μας βοηθούσε να αντιληφθούμε τις ιδιαιτερότητες που δημιουργεί η ψυχική αρρώστια στο υποκείμενο και στην οικογένειά του προκειμένου να προσαρμόσουμε ανάλογα την ποιμαντική τους
* Θα μας επέτρεπε να κατανοήσουμε καλύτερα τις ψυχολογικές (και άρα ποιμαντικές) ιδιαιτερότητες ειδικών καταστάσεων της ζωής
* Θα μας επέτρεπε να κατανοήσουμε καλύτερα τα ποικίλα είδη νοσηρής θρησκευτικότητας σε αντιδιαστολή με την υγιά , κάτι που θα είχε οπωσδήποτε ευεργετικές επιπτώσεις και στις μοναχικές κλήσεις.
Θα μας αποκάλυπτε τρόπους με τους οποίους μπορούμε να ασκήσουμε πρόληψη.
Δηλ. Πρωτογενής πρόληψη είναι η εξάλειψη ή μείωση των παραγόντων που συμβάλλουν στην εμφάνιση ψυχικής διαταραχής
Δευτερογενής πρόληψη είναι η έγκαιρη ανίχνευση και παραπομπή της ψυχικής νόσου ώστε να λάβει πληρέστερη θεραπεία και να έχει καλύτερη εξέλιξη
Τριτογενής πρόληψη είναι η ψυχοκοινωνική αποκατάσταση των πασχόντων ώστε να μειωθεί η περιθωριοποίηση και η αναπηρία. Ο κληρικός μπορεί να συμβάλλει και στα τρία αυτά στάδια.»

Ζητώ συγγνώμη για την κούραση αλλά ζητώ την κατανόησή σας για την προσπάθεια να δείξω πως ένας Κληρικός που δέχθηκε την ανυπολόγιστη δωρεά της πνευματικής πατρότητος, μπορεί να συμβάλλει στην υλοποίηση της βούλησης του Θεού να καθοδηγούνται οι άνθρωποι με τέχνη και σοφία.

Σταν. Νικόλαος
Αθήνα-Ιλίσια