Ποιός ο σκοπός της Θείας Λειτουργίας; - Νίκ. Σταν.

Αυτό τον καιρό αγαπητοί αδελφοί διαβάζω ένα εξαιρετικό βιβλίο.
«Χιλιάδες μίλια προς τον τόπο της καρδιάς» του Κλάους Κένεθ.
Έχω εντυπωσιαστεί με το βιβλίο αυτό καθώς και με την ζωή του συγγραφέα που πέρασε τα πάνδεινα ώστε να ανακαλύψει ή μάλλον να του αποκαλυφθεί ο Θεός.
Θέλω να μοιραστώ μαζί σας ένα σημείο το οποίο με έβαλε σε σκέψεις και έχει να κάνει με την προσέλευσή μας στην Θεία Κοινωνία.
Στην σελ.226 λέει μεταξύ άλλων ο συγγραφέας : «… έπειτα σκέφθηκα ότι οι περισσότεροι από αυτούς που βρίσκονταν εδώ(ενν. στην εκκλησία), ούτως ή άλλως ανήκαν στην ομάδα των ανθρώπων που δέχονται «προσκλήσεις σε δείπνο». Πάντως αν, και πήγαιναν στην εκκλησία , απείχαν από το Δείπνο. Τότε όμως γιατί έρχονταν εδώ? Με ποια λογική το έκαναν αυτό? Το να σε προσκαλεί κάποιος σε Δείπνο , να πηγαίνεις, στο σπίτι του και μετά να λες : « Όχι δεν θα φάω. Σ’ευχαριστώ . Απλά περνούσα από τα μέρη σου», αυτό είναι άκρως αντιφατικό. Βλέποντας την τακτική τους, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι δεν έχει καμία σημασία να πάρεις μέρος σε τούτο το Δείπνο …»
Αναρωτιέμαι έχει δίκιο?
Ποιος είναι τελικά ο σκοπός που τελείται καθημερινά η Θεία Λειτουργία αν όχι η σχεδόν καθημερινή «Τροφή» του Σώματος και Αίματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού?
Αυτά για προβληματισμό και να ψάξουμε λίγο τι έχει γίνει στο πέρασμα των αιώνων και απομακρυνθήκαμε τόσο πολύ από την Ορθόδοξη παράδοση: την καθημερινή συσσωμάτωση με τον Χριστό.

Σταν. Νίκ.
Αθήνα-Ιλίσια