Δεν θέλω να πείσω τους ανθρώπους. Δεν θέλω να τους σώσω. Ούτε καν να τους βοηθήσω. Η επαφή μου με τους ανθρώπους είναι προσπάθεια κοινωνίας: Να μοιραστώ! Γιατί βοηθώ σημαίνει είμαι ο ισχυρός, ο κατέχων και ο βοηθούμενος είναι ο ασθενής, ο στερούμενος, οπότε έχω ένα αίσθημα υπεροχής. Κι αυτό είναι καταστροφή για το Χριστιανισμό. Κοινωνώ και μοιράζομαι σημαίνει είμαι στο ίδιο επίπεδο.
Ζούμε σε μια κοινωνία που στηρίζεται σε δύο πόδια: το λόγο και την εικόνα. Έχουμε πολλή ραδιοφωνία και τηλεόραση. Σε μια εποχή που είναι πληθωρική στο λόγο, η ανάγκη για σιωπή είναι μεγαλύτερη. Πιστεύω στη μαρτυρία της Εκκλησίας. Οι θησαυροί του Θεού κρύβονται και σιωπούν. Η αλήθεια όταν φανερώνεται ξοδεύεται και υποβαθμίζεται. Η Εκκλησία ομιλεί διότι ξέρει να αγαπά τη σιωπή και την αφάνεια. Από κει πηγάζει ο πλούτος της αλήθειάς της. Η κύρια δύναμή της δεν είναι ο λόγος και το κήρυγμά της, αλλά η προσευχή της. Ο Θεός την ενδιαφέρει πρωτίστως και έπειτα ο λαός. Ο λαός, το πλήθος, συχνά αλλοιώνει το πρόσωπο. Ο Θεός το αναδεικνύει. Η προσευχή, περισσότερο, είναι σιωπηλός αναστεναγμός παρά λόγος και επιχειρήματα στο Θεό.
Ζούμε σε μια κοινωνία που στηρίζεται σε δύο πόδια: το λόγο και την εικόνα. Έχουμε πολλή ραδιοφωνία και τηλεόραση. Σε μια εποχή που είναι πληθωρική στο λόγο, η ανάγκη για σιωπή είναι μεγαλύτερη. Πιστεύω στη μαρτυρία της Εκκλησίας. Οι θησαυροί του Θεού κρύβονται και σιωπούν. Η αλήθεια όταν φανερώνεται ξοδεύεται και υποβαθμίζεται. Η Εκκλησία ομιλεί διότι ξέρει να αγαπά τη σιωπή και την αφάνεια. Από κει πηγάζει ο πλούτος της αλήθειάς της. Η κύρια δύναμή της δεν είναι ο λόγος και το κήρυγμά της, αλλά η προσευχή της. Ο Θεός την ενδιαφέρει πρωτίστως και έπειτα ο λαός. Ο λαός, το πλήθος, συχνά αλλοιώνει το πρόσωπο. Ο Θεός το αναδεικνύει. Η προσευχή, περισσότερο, είναι σιωπηλός αναστεναγμός παρά λόγος και επιχειρήματα στο Θεό.
Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος
Πόσοι άραγε από αυτούς που νομίζουμε ότι προσφέρουμε σε κάποιο έργο καλό έχουμε το ίδιο φρόνημα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι να είμαι ο μόνος που δεν το έχει.
Oλα εξαρτωνται [κατα την ατελη μου γνωμη ]απο την προθεση.Δεν μπορει να ματωνει η καρδια σου οταν βλεπεις τον ανημπορο,τον αστεγο και να μην προσφερεις κατι ελαχιστο,για να απαληνεις την θλιψη του,με την προκαταληψη πως θα υπερηφανευτεις επειδη τον βοηθησες.Αφου και εσυ θα ταπεινωθεις καποτε και θα εισαι στην ιδια θεση που ειναι τωρα και εκεινος.Το να ταπεινωνει κανεις τον εαυτον του νομιζω ειναι ταπεινολογια.Υπαρχει πυθανοτητα να συμβει αυτο[δηλ.να υπερηφανευτεις]αλλα πιο κατω σε ταπεινωνει η ιδια η ζωη,η ιδια η φυση...τι θα πεις τοτε;Αυτα ειναι μια αλυσιδα νομιζω.Τιποτα καλο δεν μπορεις να κανεις χωρις την βοηθεια του θεου.Δεν μπορεις να αποδωσεις το καλο που εκανες στον εαυτον σου αφου η θεια χαρη εχει σπρωξει και εχει βοηθησει για την επιτελεση του με την συνεργεια της καλης σου θελησεως.Αραγε γιατι να παινευτει κανεις; Τιποτε δικο του δεν εχει.Ισως να κανω και λαθος..συνχωρεστε με.πην
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι ο Μεσογαίας δεν μας καλεί να μην βοηθούμε τους συνανθρώπους μας, αλλά η βοήθεια να προέρχεται από ουσιαστική "κοινωνία" "μοίρασμα ψυχής" με τον συνάνθρωπο και το προβλημά του , και όχι με την αίσθηση έχοντος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικα αυτο που ειπατε αν.8,42 ειναι σωστο,εγω δεν το καταλαβα...εχετε απολυτο δικιο-πην
ΑπάντησηΔιαγραφή