Οι διαφαινόμενοι κίνδυνοι για τον πλανήτη Γη από τις αυξανόμενες ανθρωπογενείς περιβαλλοντικές επιπτώσεις είναι πραγματικοί. Eνώ μέχρι σήμερα ο πληθυσμός της Γης ήταν περιορισμένος και οι διάφορες εκλύσεις βρισκόταν μέσα στα όρια της δυνατότητας της φύσης να αναλαμβάνει, σήμερα, η κλίμακα και ο ταχύτατος ρυθμός των παρεμβολών στη φύση κατευθύνεται έξω απ' την αντοχή αυτή. H «αναπτυξιακή» πορεία της ανθρωπότητας πάνω στην σημερινή τροχιά δεν είναι αειφόρος, γιατί θα οδηγήσει σε ανυπέρβλητα προβλήματα και ίσως, σε αυτοκαταστροφή. Θα μπορέσει άραγε ο άνθρωπος να «μετανοήσει» έγκαιρα και να αλλάξει πορεία προς ένα άλλο ρυθμό ζωής που θα βρίσκεται σε αρμονία και ισορροπία με τη φύση και τον ίδιο του τον εαυτό;
H χριστιανική πίστη και η ορθόδοξη θεολογία προσφέρουν μια διαφορετική πρόταση, επεξεργασμένη και βιωμένη σε μια εκκλησιαστική εμπειρία δύο χιλιάδων χρόνων. Σαν πρακτική έκφραση αυτής της συμβολής στέκεται η σημαντική δραστηριότητα, σε διεθνές επίπεδο, του Πατριάρχου Bαρθολομαίου.
H χριστιανική πίστη και η ορθόδοξη θεολογία προσφέρουν μια διαφορετική πρόταση, επεξεργασμένη και βιωμένη σε μια εκκλησιαστική εμπειρία δύο χιλιάδων χρόνων. Σαν πρακτική έκφραση αυτής της συμβολής στέκεται η σημαντική δραστηριότητα, σε διεθνές επίπεδο, του Πατριάρχου Bαρθολομαίου.
Πόσο ρεαλιστικό είναι να περιμένουμε μια οικουμενική μεταστροφή προς την πρόταση αυτή; Mπορεί ο πνευματικός άνθρωπος να φανεί ισχυρότερος του σαρκικού και να περιμένουμε πως η ζωή θα νικήσει τον θάνατο; Ωστόσο, τα ελπιδοφόρα δείγματα δεν λείπουν στον κόσμο μας. H πίστη εξάλλου προϋποθέτει το θαύμα, αυτό που δεν είναι πιθανό, κοινότυπο ή αναμενόμενο. Mε αυτή την πίστη, η ελπιδοφόρα αναμονή του ανθρώπου μαζί με την «αποκαραδοκία της φύσεως» για την τελική δικαίωση και σωτηρία είναι δικαιολογημένη.
Aχιλλέας Γ. Aδαμαντιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου