ΣΑΒΒΑΤΙΣΜΟΣ - Κώστας Ιωάννου.

Το Σάββατο είναι για τον Κύριο η δόξα του ανθρώπου και για τον άνθρωπο η δόξα του Θεού. Του αρέσει να θαυματουργεί αυτή την ημέρα για να καταργεί τα έργα της αμαρτίας την ημέρα του Πατέρα Του και να δηλώνεται η ανεξάλειπτη δυνατότητα υιοθεσίας όλων όσοι πιστεύουν ότι είναι ο Υιός του Θεού. Δεν υπάρχει τίποτε το νοσηρό ή απαίσιο στη "φυσική νομοτέλεια" της δημιουργημένης φύσης, ούτε στις ελλείψεις και τα ελαττώματά της, εκτός από εκείνο που εισδύει "από πάνω" ύστερα από το γεγονός της πτώσης. Αλλά μετά την ενανθρώπηση μπορεί ο άνθρωπος αναθέτοντας την ελπίδα του στον Υιό του Σαββάτου, όχι μόνο να μην αντιστέκεται στα ψυχοσωματικά άλγη του αλλά να αναλαμβάνει εκούσια τα άλγη των αδελφών του κατά τον τύπο του Χριστού. Κάνοντας τον ακούσιο πόνο εκούσιο, μετέχεις στο Πνεύμα του Κυρίου στη Γεσθημανή. Πλατύνεται εν τόπω και χρόνω δίχως κανένα ίχνος μαζοχισμού, αλλά ακολουθώντας την ιδέα που είχε ο Δημιουργός σου για σένα. "Αν σηκωθείς ένα πρωινό και δεν νιώσεις πόνο, να ξέρεις ότι έχεις πεθάνει", λέει μια ρώσικη παροιμία δυαλύοντας τα ψευδή οράματα ευτυχίας. Η Εκκλησία, μη όντας νοσοκομείο, αλλά τόπος Θεού, αρνείται τη θεραπολαγνεία συνδέοντας τον φιλάνθρωπο χαρακτήρα της με τη σωτηρία από τον θάνατο και την κατά χάριν υιοθεσία μας. Ζει και φανερώνεται στη Θεία Λειτουργία ως η Βασιλεία του Θεού, αρνούμενη να ταυτιστεί με την εγκοσμιότητα της ψυχολογικής υγείας ή ασθένειας. Εκεί μέσα στο ευλογημένο Σάββατο, έστω και εν εσόπτρω, καταργείται η υγεία και η ασθένεια που είναι χαρακτηριστικά της προσωπικότητος που "έχει" ο θνητός και δωρίζεται ως ταυτότητα το πρόσωπο που έχει ως υιός δηλ. ο "Πάτερ ημών". "Άρα απολείπεται σαββατισμός τω λαώ του Θεού. Ο γαρ εισελθών εις την κατάπαυσιν αυτού και αυτός κατέπαυσεν απο των έργων αυτού, ώσπερ από των ιδίων ο Θεός. Σπουδάσωμεν ουν εισελθείν εις εκείνην την κατάπαυσιν" (Εβρ.4, 9-11).

Κώστας Ιωάννου

(περ. "Πλανόδιον",τχ.1, σελ.221)

Υάκινθος.