Στά πλαίσια τῶν Ἑορτῶν τῆς Θείας Ἐπιφανείας πραγματοποιήθηκε ἑορταστική Ἐκδήλωση, ὥστε νά δοθῆ ἡ εὐκαιρία στούς πιστούς μέσα ἀπό ἐπίκαιρους ὕμνους καί λόγους νά ἑτοιμασθοῦν καλύτερα γιά τόν Ἑορτασμό τῆς «Μητροπόλεως τῶν Ἑορτῶν», τῶν Χριστουγέννων δηλαδή.
Στήν Ἐκδήλωση ἔψαλε ὁ Βυζαντινός Χορός τῆς Πολυφωνικῆς Χορωδίας Πατρῶν, ὑπό τήν διεύθυνση τοῦ Προέδρου τῆς Πολυφωνικῆς καί Πρωτοψάλτου τοῦ Ἱεροῦ Μητροπολιτικοῦ μας Ναοῦ κ. Ἰωάννου Κοττόρου, ἐνῶ λόγον ἐπίκαιρο ἐξεφώνησε ὁ Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτης Ἀρτέμιος Ἀργυρόπουλος, Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίων Πάντων, Τριταίας:
Σεβασμιώτατε,
Σεβαστοί πατέρες
Κυρίες και Κύριοι.
Η ανθρώποτητα σύσσωμη προετοιμάζεται να εορτάσει με κάθε λαμπρότητα την Γέννηση του Θεανθρώπου. Από άκρη σε άκρη ολόκληρος ο κόσμος αγάλλεται και χαίρει με το χαρμόσυνο μήνυμα της Ενσαρκώσεως του Χριστού. Τα βλέμματα όλων στρέφονται προς το μικρό και ταπεινό Σπήλαιο της Βηθλεέμ, εκεί που απλά και ταπεινά γεννήθηκε ο Βασιλεύς του σύμπαντος κόσμου. Οι καρδιές όλων σκιρτούν, καθώς ατενίζουμε την Μητέρα Μαριάμ, να κρατάει αγκαλιά την σωτηρία των ανθρώπων. «Χριστός γεννάται δοξάσατε, Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε, Χριστός επί γης υψώθητε» ψέλνουμε όλοι και αισθήματα χαράς και ελπίδας πλημμυρίζουν τις καρδιές μας.
Ο νους ταξιδεύει και το βλέμμα μας σταματάει εκεί πάνω από την μικρή φάτνη, όπου ήσυχα και ταπεινά στέκεται ο σπαργανωμένος Ιησούς, με το βλέμμα της Μητέρας Του στραμμένο πάντα επάνω του και με την διακριτική επίβλεψη του μνήστορος Ιωσήφ. Όλη η επίγεια οικογένεια του Ιησού βρίσκεται κοντά Του και πονά για τα μέλλοντα συμβαίνοντα, αλλά και χαίρεται για την Γέννηση της Ελπίδας, της Σωτηρίας, της Αγάπης.
Το σπουδαίο αυτό γεγονός της Γεννήσεως του Χριστού, αποτελεί την έναρξη της εφαρμογής του σχεδίου της Θείας Οικονομίας. Ο άνθρωπος, με την πτώση των Πρωτοπλάστων και την έξωσή του από τον Παράδεισο, ζει μέσα στην αμαρτία και ο θάνατος έχει κυριεύσει την ύπαρξή του. Όλα κάποτε άρχιζαν με την γέννηση και τελειώναν με την έξοδο από την ζωή αυτή. Καμία ελπίδα, καμία προσδοκία δεν είχε ο άνθρωπος. Όμως ο Πανάγαθος Θεός, ο στοργικός Πατέρας δεν εγκαταλείπει το πλάσμα του, την δημιουργία του. Βάζει σε εφαρμογή το σχέδιο της σωτηρίας του. Αποφασίζει να στείλει στον κόσμο τον Μονογενή Του Υιό, προκειμένου να εξυψώσει ξανά τον πεσόντα άνθρωπο, αλλά και για να θυσιαστεί για να ζήσει πλέον αιώνια.
Στο πρόσωπο της Παναγίας, ο Θεός βρίσκει τον σωστό, τον καθαρό άνθρωπο, τον άνθρωπο τον γνήσιο, τον άνθρωπο όπως τον είχε πλάσει ο ίδιος ο Θεός. Και αμέσως αρχίζει το σχέδιο του. Καθοριστική στιγμή η αποδοχή του θελήματος του Θεού από την Παναγία. Η αποδοχή του μηνύματος του Ευαγγελισμού, γίνεται η εναρκτήριος δύναμη για να αρχίσει η σωτηρία των ανθρώπων. Και σήμερα με την Γέννηση του Χριστού στο ταπεινό, το μικρό Σπήλαιο της Βηθλεέμ αρχίζει να ξαναγεννιέται η Ελπίδα. Ο Χριστός έρχεται στον κόσμο, καταδέχεται να γεννηθεί, έτσι απλά και ήσυχα, ετοιμάζεται να προσφέρει τον εαυτό του ως θύμα για την δική μας σωτηρία. Και ενώπιον του, ενώπιον του σπαργανωμένου βρέφους, γονατίζει όλη η κτίσης. Οι ποιμένες, οι Μάγοι, τα ζώα, η φύση, οι Άγγελοι, οι άνθρωποι. Όλοι βρίσκονται εκεί γονατιστοί και υμνούν και θαυμάζουν το γεγονός. Ο Χριστός ήρθε στην γη και έφερε μαζί του την ζωή. Όχι την πρόσκαιρη και μάταιη. Την αληθινή, την αιώνια ζωή. Με την πορεία του, με την σταυρική του θυσία, με την Ανάστασή Του νικά τον θάνατο, καταργεί τον φόβο του θανάτου, ανατέλλει το Φως το αιώνιο. «Ανέστη Χριστός και ουδείς εν τοις μνήμασι». Η έλευση του Χριστού και η ενανθρώπιση Του, φέρνει το μήνυμα ότι σε λίγο όλα θα έχουν αλλάξει. Σε λίγο ο θάνατος δεν θα σημαίνει το τέλος, αλλά την αρχή. Την γέννηση μας στην άλλη, την αιώνια ζωή.
Επιπλέον όμως και η παρουσία της Παναγίας μας μέσα στο Σπήλαιο της Βηθλεέμ είναι καθοριστική και διδακτική. Μέσα από τα ευαγγελικά αναγνώσματα, αλλά και μέσα από την ορθόδοξη αγιογραφία, βλέπουμε την ήρεμη και ήσυχη παρουσία της Παναγίας μας δίπλα στον Νεογέννητο Χριστό. Η Παναγία δεν φαίνεται πουθενά να μιλά. Ακούμε τους Μάγους, τους Αγγέλους, τους ποιμένες. Η Παναγία όμως στέκεται εκεί χωρίς να πει καμία κουβέντα. Καμία λέξη. Περιποιείται η ίδια τον μικρό Βασιλιά, αλλά μένει εκστατική και άφωνη μπροστά στο θαύμα, το οποίο βιώνει. Και η παρουσία της Παναγίας καθ’ όλην την επίγεια ζωή της παραμένει η ίδια. Σιωπηλή, χωρίς παρεμβάσεις. Τα γενόμενα όμως τα κρατάει μέσα στην καρδιά της, ως παρακαταθήκη, ως παρηγοριά, ως ανεκτίμητο θησαυρό.
Η σιωπή αυτή της Παναγίας είναι παραδειγματική και για εμάς. Η Παναγία παρακολουθεί και δέχεται απόλυτα το θέλημα του Θεού. Γνωρίζει τις δυσκολίες της γεννήσεως του Χριστού, δέχεται να γεννήσει μόνη και αβοήθητη μέσα σε ένα μικρό Σπήλαιο, χωρίς καν τα στοιχειώδη, δέχεται και παρακολουθεί την πορεία του υιού της, αποδέχεται την εκούσια Θυσία και Σταύρωση Του, χαίρεται με την Ανάστασή Του. Μπορεί σαν άνθρωπος να πονά. Αλλά πάντα μέσα της εφαρμόζει τα λόγια εκείνα του Ευαγγελισμού «ιδού η δούλη Κυρίου γέννητώ μοι κατά το ρήμα σου». Ας γίνει το θέλημα σου, ας γίνει όπως εσύ θέλεις γιατί εσύ μόνο εργάζεσαι για το καλό και την σωτηρία όλων μας. Ο ίδιος ο Χριστός μέσα από την Κυριακή Προσευχή μας δίδαξε να ζητάμε από τον Θεό να γίνει το Θέλημά Του. Γιατί μόνο ο Θεός γνωρίζει τι είναι καλό για την σωτηρία μας. Η Παναγία από εκείνη την στιγμή της Γεννήσεως του Χριστού, πέθανε ουσιαστικά από τον κόσμο. Ζούσε παθολογικά, έκανε τον προσωπικό της αγώνα, έμενε όμως πάντοτε σιωπηλή, με στραμμένα τα μάτια προς τον ουρανό. Έτσι όπως πρέπει και εμείς να ζούμε σήμερα.
Αδελφοί μου, το μήνυμα της Γεννήσεως του Θεανθρώπου πλημμυρίζει με χαρά τις καρδιές όλων μας. Ο Χριστός έρχεται στην γη για να μας σώσει, να μας λυτρώσει. Η ζωή μας από την στιγμή αυτή, της Ενανθρωπήσεως του Κυρίου, αλλάζει πορεία, αλλάζει κατεύθυνση. Τα πάντα γύρω μας καινοποιούνται. Όλα αλλάζουν. Όλα μεταμορφώνονται. Το φως της Βηθλεέμ, που έδειξε τον δρόμο στους τρεις Μάγους, γίνεται για εμάς σήμερα η πυξίδα, που μας καθοδηγεί πνευματικά. Όλοι πλέον έχουμε λόγο για να χαιρόμαστε. Ο Θεός γίνεται άνθρωπος για να σωθούμε όλοι μαζί, αλλά και καθένας μας προσωπικά. Μέσα από το μικρό Σπήλαιο της Βηθλεέμ έρχεται ο Χριστός στην ζωή και σε λίγο καιρό μέσα από ένα άλλο σπήλαιο θα μας εισαγάγει στην άλλη ζωή. Μέσα από το Σπήλαιο της Αναστάσεως, το κενό μνημείο, ο θάνατος καταργείται και πλέον ανοίγουν οι Πύλες της αιώνιας Ζωής. Ο Χριστός ήρθε στην γη και έγινε άνθρωπος για να μας δώσει εμάς την Ζωή, την αιώνια Ζωή.
Ας χαρούμε λοιπόν και εμείς για αυτά τα σπουδαία γεγονότα που συμβαίνουν αυτές τις ημέρες. Ας ξαναγυρίσει η Ελπίδα στις καρδιές μας. Ας δούμε το Φως του Αστέρος και ας το ακολουθήσουμε προς τον δρόμο της Αγιότητας. Ας συμψάλλουμε με τους Αγγέλους το «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη». Ας γονατίσουμε και εμείς μαζί με τους ποιμένες μπροστά στον αληθινό και πραγματικό Βασιλιά μας. Ας μείνουμε εκστατικοί, όπως ο Ιωσήφ ο Μνήστωρ. Ας σταθούμε σιωπηλοί πλάι στον νεογέννητο Χριστό, όπως η Παναγία Μητέρα μας. Ας ατενίσουμε το σπαργανωμένο Βρέφος και ας δούμε στα μάτια Του την Ελπίδα και την Αγάπη. Ας γίνει αφορμή η Εορτή αυτή, η «Μητρόπολη των Εορτών» να ξαναγεννηθούμε εσωτερικά. Να βρούμε ξανά τον χαμένο πνευματικό δρόμο μας. Να δεχτούμε να συμπορευτούμε μαζί με τον μικρό Χριστό. Να τον ακολουθήσουμε σε κάθε βήμα του, στην θυσία του, στον θάνατό του, αλλά και στην Ανάστασή Του, ώστε αιώνια πλέον να ευφραινόμαστε μαζί του και να απολαμβάνουμε τα αγαθά της επουρανίας Βασιλείας Του.
Σεβασμιώτατε, αγαπητοί μου.
Η βραδιά αυτή που οργανώθηκε από τον Μητροπολιτικό μας Ναό είναι αφιερωμένη σε αυτό το μεγάλο γεγονός της Γεννήσεως του Θεανθρώπου και έχει ως σκοπό να μας προετοιμάσει ώστε να το ζήσουμε πνευματικά και ουσιαστικά.
Αυτά τα Χριστούγεννα όμως, η Ενορία αυτή ζει και θυμάται ένα άλλο γεγονός, σημαντικό για την δική της ιστορική πορεία. Θα μου επιτρέψετε για λίγο να γυρίσω τον χρόνο πίσω. Ήταν Χριστούγεννα του 2001. Ο Μητροπολιτικός Ναός ήταν κλειστός για αρκετό χρονικό διάστημα, προκειμένου να αποκατασταθούν οι μεγάλες ζημιές που είχαν αφήσει πίσω τους οι διάφορες σεισμικές δονήσεις. Ο Ναός κλειστός. Οι ενορίτες περιφέρονταν στους διάφορους γειτονικούς Ναούς, προκειμένου να τελέσουν τις λειτουργικές τους ανάγκες. Ο Ναός είχε μετατραπεί σε ένα εργοτάξιο. Ήμουν νέος διάκονος και ο μακαριστός Μητροπολίτης πρώην Πατρών κυρός Νικόδημος, μου έδωσε την εντολή να υπηρετήσω ως διάκονος τον Μητροπολιτικό Ναό. Ήταν σαν σήμερα 20 Δεκεμβρίου όταν πέρασα την πλάγια πύλη του Ναού, καθώς η μεγάλη ήταν κλειστή για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μπήκα δειλά στον Ναό και μέσα σε αυτόν βρήκα ανάμεσα στους εργάτες, σκονισμένο έναν γέροντα ιερέα. Τον αγαπητό μου και σεβαστό μου π. Μιχαήλ. Απόρησα! Ήταν δυνατόν σε λίγες μέρες να κάνουμε Χριστούγεννα εδώ μέσα; Μην φοβάσαι μου λέει, όλα θα είναι έτοιμα!!
Πράγματι όλοι μαζί, ο π. Μιχαήλ, ο π. Χρήστος, το προσωπικό, οι επίτροποι, οι ενορίτες, νύχτα και ημέρα δουλεύαμε για να ανοίξει ο Ναός. Παραμονή το απόγευμα όλοι μαζί, τελέσαμε τον Εσπερινό των Χριστουγέννων. Όλα έτοιμα. Και την επομένη η πρώτη μας Θεία Λειτουργία, με πολλές ελλείψεις, αλλά με πολύ αγάπη και πίστη. Για μένα ίσως ήταν τα καλύτερα μου Χριστούγεννα.
10 χρόνια μετά από τότε, συγχωρέστε με, αλλά θέλω να μοιραστώ κάτι μαζί σας και ευχαριστώ τον πατέρα Αμβρόσιο, που μου έδωσε την ευκαιρία αυτή. Τα χρόνια αυτά που διακόνησα σε αυτόν τον Ναό, πήρα πάρα πολλά. Πήρα κυρίως αγάπη από τους ιερείς και τους ενορίτες. Αλλά στο πρόσωπο του π. Μιχαήλ έζησα το αληθινό πρόσωπο ενός παππού. Ο λόγος του παρηγοριά, το χαμόγελό του ζεστασιά, οι ιστορίες του βάλσαμο, η συμπεριφορά του ευγενική, η διακονία του ταπεινή, η προσευχή του φωτιά.
π. Μιχαήλ, ξέρω ότι δεν θες να συνεχίσω και σταματώ εδώ. Δέξου απλά από τους ενορίτες, από το προσωπικό, από τους συνεφημερίους σου ένα μεγάλο ευχαριστώ, για όλα όσα μας χάρισες αυτά τα 50χρόνια διακονίας σου. Και από μένα δέξου, ένα μεγάλο συγνώμη, γιατί δεν κατάφερα αυτά που με δίδαξες να τα κάνω ακόμα πράξη.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους, δι’ ευχών του Αγίου Δεσπότου ημών. Αμήν.
Στό δεύτερο μέρος τῆς Ἑορτῆς, ἀπηύθυνε χαιρετισμό ὁ Προϊστάμενος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἀρχιμ. Ἀμβρόσιος Γκουρβέλος, ὁ ὁποῖος εἶπε ὅτι ἡ Ἑορτή ἀφιερώνεται στόν πολιό καί σεβάσμιο συνταξιοῦχο Ἐφημέριο καί Προϊστάμενο γιά 50 χρόνια τοῦ Ἱεροῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ π. Μιχαήλ Καραμπατάκη. Τά πνευματικά παιδιά τοῦ π. Μιχαήλ, προσέφεραν διά χειρός τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου, ἀργυροῦν δίσκο, φέροντα στό ἐσωτερικό χαραγμένο τόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό καί ἀφιερωματική ἐπιγραφή πρός τόν τιμηθέντα.
Τήν Ἐκδήλωση ἔκλεισε ὁ Σεβασμιώτατος, ὁ ὁποῖος ἀνεφέρθη στό θεολογικό βάθος τῆς Ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων, ἐπήνεσε τόν Προϊστάμενο καί τό Προσωπικό τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ γιά τό ἐπιτελούμενο ἔργο καί ἀπηύθυνε λόγους ἐπαινετικούς καί εὐχαριστίες πρός τόν π. Μιχαήλ γιά τήν πολύκαρπη καί καλλίκαρπη διακονία του στόν Ἱερό Ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου, συγχαίρων συγχρόνως καί τά πνευματικά παιδιά, τοῦ ὡς εἴρηται Κληρικοῦ, γιά τήν ὡραία καί συγκινητική αὐτή ἐνέργειά τους.
Τόν π. Μιχαήλ ἔχει τιμήσει ὁ Σεβασμιώτατος πρίν δύο χρόνια, γιά τήν μεγάλη καί πολυετῆ ὑπηρεσία του στήν Ἐκκλησία, μέ τόν χρυσοῦν Σταυρόν τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου.
Κείμενο: Ιερά Μητρόπολις Πατρών
Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Κολλιόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου