Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου

Αγαπητοί αδελφοί συλλειτουργοί και τέκνα εν Κυρίω ευλογημένα,

Μέσα εις την ανά τον κόσμον επικρατούσαν τελευταίως σκοτεινήν ατμόσφαιραν της σοβούσης ποικίλης κρίσεως, οικονομικής, κοινωνικής, ηθικής και, κυρίως, πνευματικής, η οποία πολύν θυμόν, πολλήν πικρίαν, πολλήν σύγχυσιν, πολλήν αγωνίαν, πολύ άγχος, πολλήν απογοήτευσιν και πολύν φόβον δια την αύριον προξενεί εις τους ανθρώπους, γλυκεία ακούεται η φωνή της Εκκλησίας:

«Δεύτε, πιστοί, επαρθώμεν ενθέως και κατίδωμεν συγκατάβασιν θεϊκήν άνωθεν εν Βηθλεέμ προς ημάς εμφανώς...»

(Ιδιόμελον ΣΤ Ὥρας Χριστουγέννων).

Πίστις ακλόνητος των Χριστιανών είναι ότι ο Θεός δεν παρακολουθεί αφ’ υψηλού και αδιαφόρως την πορείαν του κατ’ εικόνα και ομοίωσίν Του υπό του ιδίου, αυτοπροσώπως, πλασθέντος ανθρώπου. Τούτου ένεκα και η ενανθρώπησις του Μονογενούς Υιού και Λόγου Του ήτο απ’ αρχής η «ευδοκία» Του, το πρώτιστον θέλημά Του, η «προαιώνιος βουλή» Του. Να αναλάβη ο Ίδιος, εξ υπερβολής αγάπης, την ανθρωπίνην φύσιν που έπλασε, και να την καταστήση «θείας φύσεως κοινωνόν» (Β Πέτρ. 1: 4). Και τούτο, προ της πτώσεως των Πρωτοπλάστων, προ και αυτής της πλάσεώς των! Μετά την πτώσιν των Πρωτοπλάστων, η «προαιώνιος βουλή» της Σαρκώσεως περιέλαβε τον Σταυρόν, το Άχραντον Πάθος, τον Ζωοποιόν Θάνατον, την εις Άιδου Κάθοδον, την Τριήμερον Έγερσιν, ώστε η παρείσακτος αμαρτία, που εδηλητηρίασε τα πάντα, και ο λαθρεπιβάτης της ζωής θάνατος να τεθούν τελείως και οριστικώς εκποδών, και ο άνθρωπος να απολαύση ακεραίαν την Πατρικήν κληρονομίαν της αιωνιότητος. 

Αλλ’ η θεϊκή συγκατάβασις των Χριστουγέννων δεν περιορίζεται μόνον εις τα της αιωνιότητος. Αφορά και εις τα της επί γης πορείας ημών. Ο Χριστός ήλθεν εις τον κόσμον δια να ευαγγελισθή την Βασιλείαν των Ουρανών και να μας εισαγάγη εις αυτήν, αλλ’ ήλθεν επίσης ευεργετών και ιώμενος την ανθρωπίνην ασθένειαν. Εχόρτασε θαυματουργικώς κατ’ επανάληψιν τα πλήθη των ακροατών του λόγου Του, εκαθάρισε λεπρούς, εστερέωσε παραλύτους, εχάρισε το φως εις τυφλούς, την ακοήν εις κωφούς και την ομιλίαν εις αλάλους, απήλλαξε δαιμονισμένους από τα ακάθαρτα πνεύματα, ανέστησε νεκρούς, υπεστήριξε το δίκαιον των αδικουμένων και λησμονημένων, εστηλίτευσε τον αθέμιτον πλουτισμόν, την προς τους πτωχούς ασπλαγχνίαν, την υποκρισίαν και την «ύβριν» εις τας ανθρωπίνας σχέσεις, έδωκεν εαυτόν υπόδειγμα εθελουσίου κενωτικής χάριν των άλλων θυσίας! Ίσως η διάστασις αύτη του μηνύματος της θείας ενανθρωπήσεως πρέπει να προσεχθή περισσότερον κατά τα σημερινά Χριστούγεννα.

Πολλοί συνάνθρωποι και συγχριστιανοί δοκιμάζουν φοβερόν πειρασμόν εκ της σοβούσης κρίσεως. Είναι αναρίθμητοι αι στρατιαί των ανέργων, των νεοπτώχων, των αστέγων, των νέων με τα «ψαλιδισμένα όνειρα». Αλλά, Βηθλεέμ ερμηνεύεται «Οίκος Άρτου»! Χρεωστούμεν, λοιπόν, οι πιστοί εις πάντας τους εμπεριστάτους αδελφούς όχι μόνον τον «Επιούσιον Άρτον», δηλαδή τον Χριστόν, ο Οποίος ευρίσκεται εσπαργανωμένος εις την πενιχράν φάτνην της Βηθλεέμ, αλλά και τον καθημερινόν επιτραπέζιον άρτον της επιβιώσεως, και όλα τα «επιτήδεια του σώματος» (Ιακ. 2: 16). Είναι η ώρα της πρακτικής εφαρμογής του Ευαγγελίου, εν υψηλώ αισθήματι ευθύνης! Η ώρα, κατά την οποίαν ακούεται εντονώτερος και απαιτητικώτερος ο αποστολικός λόγος: «Δείξον μοι την πίστιν σου εκ των έργων σου» (Ιακ. 2: 18)! Ο καιρός, δηλ. η ευκαιρία, να «επαρθώμεν ενθέως» εις το ύψος της οικειούσης ημάς με τον Θεόν βασιλικής αρετής της Αγάπης.

Ταύτα από της αγίας και μαρτυρικής καθέδρας της Εκκλησίας των του Χριστού Πενήτων ευαγγελιζόμενοι προς τα ανά τον κόσμον τέκνα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, επικαλούμεθα επί πάντας την θεϊκήν συγκατάβασιν, το άπειρον έλεος, την ειρήνην και την χάριν του δι’ ημάς εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου ενανθρωπήσαντος Μονογενούς Υιού και Λόγου του Θεού, Ώι η δόξα, το κράτος, η τιμή και η προσκύνησις, συν Πατρί και Πνεύματι, εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Φανάριον, Χριστούγεννα , βι’

+ Ο Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος

Διάπυρος προς Θεόν ευχέτης πάντων υμών