Αλλά ό πνευματικός ηγέτης δεν κάνει δύσκολη τη ζωή των άλλων. Ό νόμος του Θεού δεν δόθηκε, για να γίνεται φορτίο ασήκωτο στους ώμους των ανθρώπων. Δόθηκε για να ανακουφίζει τη σκληρή ζωή τους. «Ό ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου έλαφρόν έστι» (Ματθ. ια' 30) είχε πει ό Κύριος. Και ό Τελώνης; Ό Τελώνης δεν έχει αρετές. Είναι αμαρτωλός. Αλλά και αναγνωρίζει την άμαρτωλότητά του. Συναισθάνεται την ενοχή του. Την ομολογεί με συντριβή. Αυτή ή συναίσθηση τον κάνει να στέκεται με δέος μπροστά στη μεγαλωσύνη του Θεού. Δεν τολμάει ούτε το βλέμμα να ύψωση στον ουρανό. Χτυπάει το στήθος του, την έδρα των παθών και ζητάει το θειο έλεος. Ο Τελώνης έχει αμαρτίες. Δεν έχει αρετές. Έχει όμως την αρετή της αυτογνωσίας. Γινώσκει να αναγινώσκει την καρδιά του, χωρίς να την δικαιολογεί ούτε να την δικαιώνει. Και με κλειδί το «ιλάσθητι» ανοίγει τούς ουρανούς και φθάνει δικαιωμένος στον θρόνο της χάριτος.
Περιοδικό «ΖΩΗ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου