ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ - π. Ιωήλ Κωνστάνταρος

    ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

(Φιλιπ. Β’ 5-11)

Μέσα σε λίγες γραμμές, το Αποστολικό κείμενο της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, προβάλλει εμπρός μας όλο το εκπληκτικό μυστήριο της Θείας Ενανθρωπήσεως.

            Πρόκειται για ένα δογματικό και θεολογικό αριστούργημα, που η θεόπνευστη γραφίδα του Αποστόλου Παύλου, μέσω των Φιλιππησίων, μας έχει αποθησαυρίσει στο σώμα της Εκκλησίας μας.

            Ο Υιός του Θεού, ο Άπειρος Θεός του ουρανού και της γης, ο Δημιουργός «δι’ ου τα πάντα εγένετο», έκρυψε την Θεία Του μεγαλειότητα και έγινε άνθρωπος όμοιος με εμάς, χωρίς αμαρτία.

            Ασύλληπτη η συγκατάβασίς Του, για αυτό και άπειρη η ύψωσις και η δόξα Του.

            Όσο χαμηλά κατέβηκε, τόσο ψηλά ανήλθε!

            Ο Θεός Πατήρ υπερίψωσε τον Υιόν Του και ως άνθρωπο στην εξουσία και τιμή της Θεότητος. Του δίνει την πρώτη θέση στην ιεραρχία του ορατού και αοράτου κόσμου!

            Αλλά την πορεία της υψώσεως και τιμής του Κυρίου Ιησού, ακολούθησε και η Πανάχραντος Μητέρα Του, της οποίας την ένδοξη Κοίμηση εορτάζει ολόκληρη η στρατευομένη και θριαμβεύουσα Εκκλησία Του.

            Αν θελήσουμε να ρίξουμε μια σύντομη ματιά στην Ορθόδοξη Θεολογία και στην εκκλησιαστική μας ιστορία, σχετικά με την Κυρία Θεοτόκο, θα δούμε ότι ανέκαθεν η Παναγία μας κατείχε την ειδική θέση μεταξύ των αγίων. Είναι η θαυμαστή προσωπικότητα που λαμβάνει διαρκώς την πρώτη θέση μεταξύ των κτισμάτων του Θεού. Για αυτό είναι και η περισσότερο εξυμνημένη μέσα στον λειτουργικό μας πλούτο. Είναι η «Τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξωτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ». Και ακριβώς μέσα σε αυτήν την αγία και Ιερά παράδοση που κινούνται ακαταπαύστως οι Άγιοι Πατέρες μας, εδίδαξαν, από τα αποστολικά ακόμα έτη, ότι η Παρθένος γέννησε τον Θεάνθρωπο Κύριο και άρα είναι Θεοτόκος. Την ονόμασαν Θεοτόκον, όχι βέβαια ότι έδωσε αρχή και ύπαρξη στον προαιώνιο Θεό, αλλά διότι ο προαιώνιος Θεός – Λόγος, εχωρήθηκε «εν τη γαστρί αυτής και εξ αυτής αμεταβλήτως», έλαβε την ανθρωπίνη φύση και έγινε κάτι που δεν ήταν προηγουμένως, δηλ. Θεάνθρωπος.

            Οι δε Τρίτη, Πέμπτη και Έκτη Οικουμενικές Σύνοδοι, αναθεματίζουν εκείνους, που δεν ονομάζουν Θεοτόκον την Αγίαν Παρθένον.

            Αναθεματισμένος, τονίζουν, εκείνος ο οποίος «ουχ ομολογεί Θεόν είναι κατά αλήθειαν τον Εμμανουήλ και δια τούτο Θεοτόκον την Αγίαν Παρθένον».

            Όντως η Θεοτόκος είναι ο «κυματοθραύστης των αιρέσεων», και ως εκ τούτου επάνω της σπάζουν τα μανιασμένα κύματα των πλανών και των αιρέσεων και στο Πανάγιο πρόσωπό της, θρυμματίζεται ο ανήθικος τρόπος ζωής, τον οποίο μάλιστα ορισμένοι προσπαθούν να τον περάσουν ως δήθεν φυσιολογικό και ως κοινωνικώς αποδεκτόν...

            Αλλ’ αδελφοί μου, αυτοί που ξέπεσαν στο δόγμα, είναι δυνατόν να παραμείνουν στο ακέραιον ήθος, όπως αυτό μας το παρουσιάζει και το προβάλλει η Μητροπάρθενος Μητέρα του Λυτρωτού; Και είναι δυνατόν να έχουν την ευλογία του Υιού της, όσοι συμπροσεύχονται και συγχρωτίζονται με τους εχθρούς της Μητέρας Του; Δηλ. οι αναθεματισμένοι από τις Οικουμενικές Συνόδους, είναι δυνατόν να έχουν σχέση με την θεότητα και να είναι γνήσια μέλη της Εκκλησίας ώστε να δέχονται την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος;

            Πόσο, αλήθεια, θλίβουν την Κυρία των Αγγέλων, όσοι το «φρέαρ το συντετριμμένο» των κακοδόξων  αιρέσεων, το ονομάζουν «Εκκλησία», δίνοντας έτσι εντελώς παράλογα τον τίτλο που έχει το μοναδικό σώμα του Υιού της, σε ανθρώπους που είναι εχθροί του Θεανθρώπου και αυτής της Θεοτόκου...; 

            Αλλά η Μητέρα του Κυρίου μας και Μητέρα των πιστών Χριστιανών, βρίσκεται τώρα στον βασιλικό, απαστράπτοντα και υπερκόσμιο θρόνο της και αντικρίζει τον μοναδικό και ποθητό Υιό της. Στέκεται δίπλα Του με μητρική παρρησία και δέεται υπέρ όλου του κόσμου. Υπέρ του ταλαίπωρου Ελληνικού μας Έθνους που τόσο έχει προστατεύσει άχρι τούδε, και φυσικά προς πείσμα των δαιμόνων και των οργάνων τους, θα συνεχίσει να προστατεύει. Δέεται για την κάθε ψυχή, ώστε να οδεύει την οδόν της σωτηριώδους μετανοίας.  Δέεται και παρακαλεί κυρίως υπέρ των Ορθοδόξων ποιμένων, ώστε να παραμένουν στα χρυσά και αιώνια πλαίσια της Ορθοδόξου δογματικής και ηθικής διδασκαλίας της Εκκλησίας μας, και συνάμα οι Ορθόδοξοι αυτοί ταγοί, να βρίσκονται μακριά από την κατάρα του οικουμενισμού, ορθοτομώντας τον Λόγον της Αληθείας Του Υιού της και Θεού μας.

            Είθε, αυτές οι θερμές θεομητορικές της πρεσβείες, να σώσουν τον κόσμο ολόκληρο και να μας χαρίσουν το ακριβό χάρισμα της Ορθοδοξίας και ορθοπραξίας, μέσα στην ευλογημένη ατμόσφαιρα της Αγίας Ταπεινώσεως.

            Αμήν.  

Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Κωνστάνταρος