Αἱ παρελθοῦσαι δύο αὗται δεκαετίαι οὐδόλως ἠδυνήθησαν νά ξεθωριάσουν τήν ἱεράν μορφήν του, τό γλυκύ χαμόγελόν του, τό ἱλαρόν βλέμμα του, τό γεμᾶτο ἀπό ἀγάπην καί καλωσύνην. Ὅπως ἐλέγομεν καί προχθές εἰς τόν Ἅγιον Γεώργιον τόν Κυπαρισσᾶν, ὁ Πατριάρχης Δημήτριος ἧτο ἡ προσωποποίησις τῆς ἁπλότητος, τῆς πρᾳότητος, τῆς ἀγάπης, τῆς καλωσύνης, τῆς ταπεινοφροσύνης, τῆς συγχωρητικότητος. Εἶχεν ὅλας αὐτάς τάς ἀρετάς κατά τρόπον φυσικόν καί ἀνεπιτήδευτον, αὐθεντικόν καί γνήσιον. Καί μέ αὐτάς ἐκόσμησε κυριολεκτικῶς τόν πάνσεπτον Οἰκουμενικόν Θρόνον καί τήν εἰκοσαετῆ Πατριαρχείαν του. Δι’ὅλα αὐτά καί ἔχαιρε τῆς ἀγάπης καί τοῦ σεβασμοῦ ὅλων ὅσοι τόν ἐγνώρισαν καί τόν συνανεστράφησαν.
Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου