Το γατάκι ο "Φιγκαρό"

 Το μεσημέρι φιλικό ζευγάρι με είχε προσκαλέσει σε γεύμα. Στην αυλή πρωτοαντικρίζω τις δύο μικρές θυγατέρες τους, με παρέα τρείς γάτες. Την «μητέρα» και τα δύο της παιδιά.

Με το που πάω να βγω από το αυτοκίνητο μπαίνει μέσα με κομψότητα το ένα από τα γατάκια ο «Φιγκαρό». Άρχισε να παιχνιδίζει στα πόδια μου χωρίς να μπορώ να βγω. Ευτυχώς! Μια από τις ευγενικότατες θυγατέρες των φίλων τρέχει το πιάνει και το βγάζει έξω. Μα ο «Φιγκαρό» είναι κοινωνικός και αγαπησιάρης, αρχίζει να γυροφέρνει στα πόδια μου, και να εκδηλώνει την αγάπη του. Τα μικρά κορίτσια χαίρονται και χαμογελούν και μου διηγούνται την ιστορία των γατιών. Δεν μου έκανε καρδιά να μπω στο σπίτι. Κάθισα περί τα 5 και πλέον λεπτά παίζοντας με τον «Φιγκαρό».

Οι δύο χαριτωμένες μικρές μου αποκαλύπτουν ότι ο «Φιγκαρό» είναι κουφός και δεν βλέπει από το ένα του μάτι. Όμως είναι κοινωνικός και εκδηλωτικός στην αγάπη του.

Με δυσκολία το φωτογράφισα -και μόνο- από μακριά, διότι κοντά ήθελε όλο χάδια και ήταν υπερκινητικός.