Γέροντας Εφραίμ και Ιερά Μονή Βατοπεδίου - π. Ιωήλ Κωνστάνταρος

Γέροντας Εφραίμ και Ιερά Μονή Βατοπεδίου

Αρκετές φορές στη ζωή της Εκκλησίας μας, έως τώρα, έχουμε δει ανθρώπους, οι οποίοι, δίχως να έχουν διαπράξει εγκλήματα ή πράξεις ενοχής, να κατηγορούνται, να καταδικάζονται, να διασύρονται, να κλείνονται στις φυλακές ή και να εξορίζονται!

          Πριν μάλιστα από μερικά χρόνια, ακριβώς στον χώρο της εκκλησιαστικής διοικήσεως, ζήσαμε πρωτόγνωρα δραματικά γεγονότα. Είδαμε Αρχιερείς, εντελώς ακατηγόρητους από δογματικής, νομοκανονικής και ηθικής απόψεως, άψογες στην κυριολεξία προσωπικότητες, να καταδικάζονται αναπολόγητοι και να εκδιώκονται από το αγαπημένο τους ποίμνιο, βάσει κατάπτυστων συντακτικών πράξεων…

          Σήμερα, όλοι οι πιστοί ζούμε ένα άλλο μεγάλο δράμα, με πρωταγωνιστούν πρόσωπον τον Γέροντα Εφραίμ, καθηγούμενο της Μεγίστης Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου. Οπωσδήποτε οι επεκτάσεις του διωγμού αυτού, είναι τόσο κοινωνικές, όσο και Εθνικές. «Ίσασιν οι μεμυημένοι».

        Βεβαίως, δεν θ’ ασχοληθούμε στο άρθρο μας αυτό με την νομική πλευρά του ζητήματος. Τούτο μόνο σημειώνουμε. Ειδικοί και κορυφαίοι περί την Νομική Επιστήμη, ήδη απεφάνθησαν ότι η απόφαση του εγκλεισμού του Γέροντος Εφραίμ στις φυλακές, είναι διάτρητη από κάθε άποψη, τόσο νομική, όσο βεβαίως και ηθική (και μάλιστα εν μέσω των μεγάλων εορτών της Χριστιανοσύνης).

          Πράγματι, φίλοι μου, θα πρέπει να ζει κανείς εκτός πραγματικότητας και μάλιστα Ελληνικής, για να μη βλέπει ότι…

          Αλλ’ ας αφήσουμε τώρα το νομικό κεφάλαιο της όλης υποθέσεως, που άλλωστε, αργά ή γρήγορα η αλήθεια θ’ αποκαλυφθεί πανηγυρικά, διότι, ως γνωστόν, «Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον». Ας αφήσουμε τις υποθέσεις και τα δημοσιογραφικά σενάρια που δίνουν και παίρνουν (αποδεικνύοντας στην πράξη ότι υφίσταται δικαιοσύνη «δύο ταχυτήτων»), ας ξεφύγουμε από τα «μυστικά του Βάλτου» και ας περάσουμε έστω και για λίγο να δούμε το θέμα του διωγμού από μια συγκεκριμένη του πτυχή.

          Πρόκειται για την συκοφαντία και τον διωγμό με όλα του τα παρεπόμενα…

          Όντως, το να βρίσκεται ένας πνευματικός, και μάλιστα καθηγούμενος της περιωπής του Γέροντος Εφραίμ στην θέση του κατηγορουμένου, και μάλιστα στις φυλακές, τούτο, πλην των άλλων δηλώνει τα πνευματικά ύψη του ανδρός, τα οποία και επιτρέπουν το συγκεκριμένο είδος αυτού του μεγάλου πειρασμού.

          Η Πατρολογία και τα Συναξάρια που περιγράφουν τους ποικίλους διωγμούς των αυθεντικών Πατέρων, τα Γεροντικά και κυρίως τα Φιλοκαλικά κείμενα και γενικώς ειπείν οι πνευματικοί θησαυροί της Ορθοδόξου ασκητικής βιοτής που αναλύουν τις διαβαθμίσεις των πειρασμών και ιδίως της συκοφαντίας και των διωγμών, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Ότι, δηλαδή, δεν είναι για τον καθένα αυτού του είδους οι περιπέτειες και αυτοί οι ειδικοί πειρασμοί.

          Να δούμε τώρα το επίμαχο θέμα των συγκεκριμένων αγωνισμάτων μέσα από τον αψευδή λόγο του Θεού;

          Ως ουράνιος μετεωρίτης, προβάλλει μπροστά στα μάτια μας, ο παρηγορητικός λόγος του Αγίου Πνεύματος που σημειώνεται με την γραφίδα του μεγάλου συκοφαντούμενου από τους Εβραίους, του Αποστόλου των Εθνών, Παύλου: «Πειρασμός υμάς ούκ είληφεν ει μή ανθρώπινος. Πιστός δε ο Θεός, ός ούκ εάσει υμάς πειρασθήναι υπέρ ό δύνασθε, αλλά ποιήσει συν τω περασμώ και την έκβασιν του δύνασθαι υμάς υπενεγκείν» (Α΄ Κορ. Ι΄, 13). Δηλ: Δεν σας έχει καταλάβει δοκιμασία, ει μή ανάλογη προς τις ανθρώπινες δυνάμεις. Ο δε Θεός είναι εύσπλαγχνος και δεν θα σας αφήσει να δοκιμαστείτε παραπάνω από τις δυνάμεις σας, αλλά μαζί με την δοκιμασία θα δώσει και τη διέξοδο, ώστε να δύνασθε να υποφέρετε.

          Αλλά και πόσο συμβάλλει, ώστε να αναπτερώνεται το ηθικόν του αγωνιστού, ο λόγος του δεδιωγμένου ένεκεν δικαιοσύνης (και ένεκα ψευδαδέλφων…), Ιερού Χρυσοστόμου: «Εαυτόν μη αδικούντα, ουδείς παραβλάψαι δύναται».

          Πάντως, το μόνο βέβαιο στην όλη υπόθεση είναι ότι, όπως μέχρι τώρα, ο Γέροντας Εφραίμ με την ευλογημένη του συνοδεία, αποτελούσε φωτεινό παράδειγμα για πλείστα όσα θέματα που σχετίζονται άμεσα με τον Αγιορείτικο μοναχισμό, αλλά και με αυτή την εσωτερική και βεβαίως εξωτερική Ιεραποστολή της Εκκλησίας μας, έτσι και τώρα, η καθαρώς πνευματική αντιμετώπιση του όλου θέματος, από τον ίδιο τον Γέροντα, θα αποτελεί παράδειγμα αντιμετωπίσεως, αναλόγων πειρασμών, τόσο από πνευματικούς ταγούς που διακονούν σε ποικίλους τομείς την Εκκλησία και το Έθνος, όσο και από λαϊκούς ορθοδόξους Χριστιανούς, και βεβαίως από μοναχούς.

          Όσο δε και αν φαίνεται ακραία η άποψις (περί συκοφαντιών και διωγμού) που σημειώσαμε, (μακάρι να μην επιβεβαιωθούμε), εφεξής, θα βλέπουμε τέτοιου είδους κατασκευασμένες υποθέσεις, να κάνουν την εμφάνισή τους από τους δίαυλους των Μ.Μ.Ε. Δηλ: των Μέσων Μαζικής Εξαχρειώσεως…

          Φυσικά ο σκοπός του σχεδίου αυτού είναι, όπως όλοι κατανοούμε, να κλονιστεί η εμπιστοσύνη του λαού μας στον Ορθόδοξο Κλήρο, στον μοναχισμό και δη τον Αγιορείτικο μοναχισμό, και ο απώτερος στόχος είναι να επέλθει η διάσπαση μεταξύ Ελληνικού Έθνους και Ορθοδόξου Εκκλησίας. Αυτό τελικώς είναι ο αισχρός πόθος όλων των αντιχρίστων δυνάμεων…

          Χρειάζεται άραγε να τονιστεί ότι τα παραρτήματα του Άδου ματαιοπονούν; Αυτό το γνωρίζουμε όχι μόνο εμείς οι πιστοί, αλλά και αυτά τα ταλαίπωρα θύματα, δηλ. οι γενίτσαροι της Ρωμιοσύνης, αφού, όπως ομολογούν σε στιγμές ειλικρινείας και σε περιόδους ανανήψεως, στο πίσω μέρος του μυαλού τους βρίσκονται πάντοτε οι φράσεις του «Λευκού Ιππέως της Αποκαλύψεως», δηλ. του Κυρίου Ιησού Χριστού προς τον Σαούλ: «Σαούλ, Σαούλ, τί με διώκεις; Σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν» (Πράξ. Απ. ΚΣΤ΄ 14).  

          Και φυσικά, έτι άπαξ η Ιστορία θα αντιγράψει τις σελίδες της, εξευτελίζοντας μεν τους διώκτες και τους αντιχρίστους των «ποικίλων στοών», δικαιώνοντας δε και αποκαθιστώντας τους δεδιωγμένους ένεκεν Ορθοδοξίας και Ελληνισμού…

          Θα αποτελούσε όμως μεγάλη παράλειψη, εάν δεν στρέφαμε έστω και για λίγο την γραφίδα μας, στην ευλογημένη και πολυμελή, φιλτάτη μας αδελφότητα της δοκιμαζομένης νυν, Μεγίστης Ιεράς Μονής του Βατοπαιδίου. Ό,τι βεβαίως κι αν γραφεί, δεν θα μπορέσει ποτέ να περιγράψει αφ’ ενός την θλίψη των Πατέρων για τον άδικο διωγμό του Γέροντός τους, αφ’ ετέρου δε την μυστική πνευματική χαρά στα βάθη των καρδιών, εξ’ αιτίας των πνευματικών δώρων που έπονται από την Έφορον του Αγίου Όρους Κυρίαν Θεοτόκον, ακριβώς λόγω του μεγάλου και εν εξελίξει αυτού πειρασμού.

          Μόνο όσοι αξιώθηκαν να ζήσουν παρόμοιες καταστάσεις, δύνανται κάπως να αισθανθούν τον πόνο, την συντριβή, αλλά και την γλυκιά Ελπίδα. Την Ελπίδα της Αναστάσεως που νομοτελειακώς έρχεται μετά τον Σταυρό.΄

          Και κάτι ακόμα. Μόνο όσοι έζησαν παρόμοιες περιπτώσεις βιώνουν καρδιακά την Ευαγγελική προτροπή: «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς» (Ματθ, Ε΄ 44). Δηλ: «Ν’ αγαπάτε τους εχθρούς σας, να δίνετε ευχές σ’ όσους σας καταρώνται, να ευεργετείτε όσους σας μισούν, και να προσεύχεσθε για όσους σας συμπεριφέρονται κακώς και σας διώκουν» (διότι οι ταλαίπωροι διώκτες είναι το ολιγότερον δυστυχισμένοι…)

          Μόνο οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης και αληθείας, Ορθοδοξίας και Ελληνικού Έθνους και γενικώς Ελληνοχριστιανικών Ιδεωδών, με παρηγορητικά δάκρυα, εκφέρουν την αίτηση του Αποδείπνου: «Υπέρ των μισούντων και αγαπώντων ημάς».

          Είμαστε δε βέβαιοι, ότι κατ’ αναλογίαν, οι Πατέρες της Ι. Μ. Βατοπαιδίου, στην περιπέτειά τους αυτή, θα αισθάνονται τον πόνο αλλά και την άνωθεν παρηγορίαν που εβίωναν οι Στουδίτες Πατέρες, στην Βυζαντινή μας Αυτοκρατορία, όταν οι άρχοντες του καιρού εκείνου, έσυραν στην μεγάλη περιπέτειά του τον πρόμαχο του Ορθοδόξου Δόγματος και του Ευαγγελικού Ήθους, τον Όσιο Θεόδωρο τον Στουδίτη!

          Αλλά, κουράγιο πατέρες και αδελφοί.

          Τα μαύρα σύννεφα δεν θα μπορέσουν να καλύψουν για πάντα τον λάμποντα Ήλιο.

          Ας κοάζουν οι βάτραχοι των θρασύδειλων και ζοφερών δυνάμεων.

          Υπομονή και θάρρος, διότι όπως γνωρίζετε πολύ καλύτερα από εμάς, σύμφωνα με τον Άγιο Ιάκωβο τον Αδελφόθεο: «Πάσαν χαράν ηγήσασθε, αδελφοί μου, όταν πειρασμοίς περιπέσητε ποικίλοις, γινώσκοντες ότι το δοκίμιον υμών της πίστεως κατεργάζεται υπομονήν. Η δε υπομονή έργον τέλειον εχέτω, ίνα ήτε τέλειοι και ολόκληροι, εν μηδενί λειπόμενοι» (Ιακ. Α΄ 2)

          Δεν έχουμε, παρά να ευχηθούμε εκ μέσης καρδίας.

·        Η Κυρία Θεοτόκος, της οποίας η Αγία Ζώνη και θαυματουργές εικόνες της διαφυλάσσονται στην Αυτοκρατορική Μονή, να χαρίζει υπομονή στην όλη αδελφότητα και ταχεία έκβαση στην υπόθεση. Τούτο δε είναι και το μόνο βέβαιον.

·        Να δώσει γνήσια μετάνοια τόσο στους ηθικούς αυτουργούς… όσο και στα εκτελεστικά όργανα του διωγμού (διότι ας μη λησμονούν ποτέ ότι υπάρχουν και οι λεγόμενοι πνευματικοί νόμοι, οι οποίοι θάττον ή βράδιον θα λειτουργήσουν προς παραδειγματισμόν).

·        Τέλος δε, να ευχηθούμε, μετά την περιπέτεια, όλοι μαζί, κλήρος και λαός του Θεού, με ευγνώμονες καρδιές και «ως φωνή υδάτων πολλών» (Αποκ. Α΄ 15), να ψάλλουμε πανηγυρικά τον παιάνα της Δοξολογίας μας στον Εν Τριάδι Θεόν.

·        «Κύριε...δια τούς λόγους των χειλέων σου, εγώ εφύλαξα οδούς σκληράς».

(Ψαλμοί 16  4).

Με την εν Χριστώ αγάπη, Ελληνορθόδοξους χαιρετισμούς και ευχές για τις Άγιες Ημέρες,

Από την ακριτική Κόνιτσα,

Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος

Email: p.ioil@freemail.gr