Χαρά δεν είναι τα ξεκαρδίσματα, τα ξεφωνητά, τα χαχανητά, η ελαφρότητα, η χαριεντολογία, η ανεκδοτολογία, η σκωπτικότητα και η συνεχής αστειότητα, αλλά η διαρκής γαλήνη και η ειλικρινής φαιδρότητα, που προέρχεται από καρδιά ευφραινόμενη και συνείδηση καθαρή. Η χαρά είναι το φως του ενάρετου. Αναβλύζει από τα βάθη της υπάρξεως. Δεν είναι κάτι ποτέ το προσποιητό, εξωτερικό, φαινομενικό, αλλά κάτι το αρκετά βαθύτερο και σίγουρα σπουδαιότερο. Ένας σοβαρός, σεμνός και ησύχιος δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να είναι χαρούμενος. Το πρώτο γνωστό θαύμα του Χριστού στον γάμο της Κανά ήταν για να μη μείνει μισή η χαρά των καλεσμένων από έλλειψη κρασιού. Το τελευταίο θαύμα του, η ανάσταση του φίλου του Λαζάρου, για να διώξει τη λύπη και να δώσει χαρά.
Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης
Δεν είναι αλλά μήπως είναι; στην εκκλησία μόνο μουτρωμένους και αγέλαστους βλέπω. οι περισσότεροι απλησίαστοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Θέμα Όντως Αυτό είναι Πολύ Σοβαρό!Οι Πραγματικοί Χριστιανοί Πρέπει να είναι και Πραγματικά Χαρούμενοι Άνθρωποι Δυστυχώς Αυτό δεν Γίνεται και Όντως είναι για να τους Λυπάσαι!Υπάρχουν Ευτυχώς και Εξαιρέσεις Αυτό Έλειπε να είναι και Όλοι Μουτρωμένοι και Απλησίαστοι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλοί άνθρωποι λάμπουν από χαρά όταν βγαίνουν από την Εκκλησία, μετά τη Θεία Λειτουργία και σε πολλούς ιερούς ναούς υπάρχει η αίσθηση ότι οι εκκλησιαζόμενοι ανήκουν σε μια οικογένεια, του Θεού!
ΑπάντησηΔιαγραφή