Ο Φυσιολατρικός Σύνδεσμος Πατρών βράβευσε την κ. Ευτυχία Μάστορα

Ο Φυσιολατρικός Σύνδεσμος Πατρών κατά την Κοπή της Βασιλόπιτας στον χώρο της Διακιδείου Σχολής Πατρών την Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012 βράβευσε με τιμητική πλακέτα την κ. Ευτυχία Μάστορα για την προσφορά της στον πάσχοντα άνθρωπο και την λογοτεχνική της παρουσία. Την τιμητική πλακέτα επέδωσε ο Αντιπρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Πατρέων κ. Αλέξης Σκαρμέας.

Την κ. Μάστορα παρουσίασε στο κ. Πρόεδρος του Φ.Σ.Π. κ. Σπύρος Κλωναράκης με θερμά και λιτά λόγια.

Η κ.Ευτυχία Μάστορα ευχαριστώντας είπε:

"Πριν από δύο περίπου μήνες ο αγαπητός πρόεδρος του Φυσιολατρικού, ο αξιότιμος κ. Σπύρος Κλωναράκης, μου ζήτησε το βιογραφικό μου σημείωμα. Ομολογώ ότι αναρωτήθηκα τι μπορεί να το θέλει, δεν είχα όμως και κάποιο δισταγμό να το δώσω, άλλωστε το περιεχόμενό του είναι τόσο σύντομο και απλό.

Δίνοντάς το βέβαια, δεν θα μπορούσα σε καμιά περίπτωση να σκεφτώ ότι η πράξη μου εκείνη θα προετοίμαζε τη σημερινή κατάληξη, για την οποία φυσικά έφερα πολλές-πολλές αντιρρήσεις, πλην όμως μάταιες.

Δέχομαι λοιπόν σήμερα με πάρα πολλές θερμές κι εγκάρδιες ευχαριστίες αυτή την εξαιρετική τιμή, η οποία έχει πολύ μεγάλη αξία, αφού απονέμεται από τον Φυσιολατρικό Σύνδεσμο Πατρών, που για την πόλη μας αποτελεί καύχημα και δεν διστάζω να τον αποκαλέσω ευεργέτη της Πάτρας.

Και πώς θα μπορούσε να μην είναι ευεργέτης, αφού επί εξήντα χρόνια και μέχρι σήμερα, προσφέρε;,ι συστηματικά στα πολλές χιλιάδες μέλη του, αλλά και σε άλλους Πατρινούς, άπειρες ευκαιρίες για να σπουδάσουν και να απολαύσουν το ανυπέρβλητο έπος της Δημιουργίας, να αναπτύξουν ποικίλες πολιτιστικές και καλλιτεχνικές πρωτοβουλίες, να υπηρετήσουν τις ακατάλυτες εθνικές και θρησκευτικές, καθώς και τις τοπικές αξίες και παραδόσεις της Πατρίδας μας, να θεμελιώσουν ισχυρούς πνευματικούς και φιλικούς, ακόμα και αδελφικούς δεσμούς. Οικοδομεί έτσι και σμιλεύει ο Φυσιολατρικός την κλίμακα που ανεβάζει τον άνθρωπο σ' ανώτερα πνευματικά και ηθικά ύψη.

Αν η διάκριση που προσφέρει ο Φυσιολατρικός, αξίζει ή όχι στην ομιλούσα, κανείς δεν είναι σε θέση να το αντιληφθεί καλύτερα από εμένα την ίδιο. Όταν οι ελάχιστες και απλές φιλάνθρωπες και άλλες πράξεις που η- υποφαινομένη πραγματοποίησε, αξίζουν αναγνώρισης και τιμής, τους μεγάλους ήρωες και ευεργέτες και δω ρητές και κοινωνικούς εργάτες και γνήσιους πνευματικούς ηγέτες ποια τιμή, ποιος έπαινος και ποιο εγκώμιο θα ήσαν τα πρέποντα για να τους επιβραβεύσουν;

Πάντως, όσον αφορά το πρόσωπό μου, αν όντως έπραξα όσα απαριθμήθηκαν, πρέπει να σας βεβαιώσω ότι το έκανα, για να πειθαρχήσω στην εντολή του Ιησού Χριστού, όπως διασώζεται στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο: «όταν κάνετε όσα σας ζητεί ο Θεός, πρέπει να λέτε: εκείνο που είχαμε χρέος και καθήκον να κάνουμε, αυτό και μόνο εκάναμε' «ο ωφείλομεν ποιησαι, πεποιήκαμεν». (Λουκά ιζ΄ 10)

Ευχαριστώντας και πάλι τον αξιότιμο κ. Πρόεδρο και τα έντιμα μέλη του Δ. Σ. , θα ήθελα να υπογραμμίσω, ότι η αποδιδόμενη τιμή και αναγνώριση επιστρέφει πολλαπλάσια σ' εκείνον που έχει την ευγένεια να την προσφέρεΙ. Μη έχοντας δε άλλον τρόπο να ανταποδώσω έμπρακτα το μεγάλο χρέος που δημιούργησα απόψε, επιτρέψατέ μου σας παρακαλώ να παρουσιάσω, ως απαύγασμα της μεγάλης ευγνωμοσύνης μου προς τον Φυσιολατρlκό, μερικούς απλούς και λιτούς στίχους: 

  

Προσφορά στον Φυσιολατρικό

Όλης της γης τους θησαυρούς, του κόσµου όλα τα πλούτη

µην τα ζηλέψεις να τα βρεις, µηδέ να τ'αποκτησεις,

γιατί ο δικός σου θησαυρός αντίκρισµα δεν έχει,

αφού σε προίκισε ο Θεός τη φύση να λατρέψεις,

τη φύση τη µυριόκαλη, την αγιασµένη φύση.

Και το' στειλες το µηνυµα και το' µαθεν η πόλη

κι όσους την πλάση αγαπούν τους κάλεσες κοντά σου'

εξήντα χρόνια τους καλείς κι εξηντα χρόνια τρέχουν

κι ανοίγεις δρόµους και πατούν και συνοδοιπορούνε.

Και σκαρφαλώνουν στα βουνά τα λευκοχιονισµένα,

περηφανα, ανυπόταχτα, αγέραστα κι αιώνια.

Εκεί αναβλύζουνε πηγές κι ο σταυραετός πετάει,

εδώ χαράζουν τις πλαγιές κοιλάδες και φαράγγια)

αλλού κυλούν νεροσυρµές κι ανοίγουνε ποτάµια

κι αλλού φυτρώνει η ρίγανη, το θρούµπι, το θυµάρι

κι υψώνουνε παράστηµα οι οξιές και τα ελάτια

και νυχτοξηµερώνονται τα ηµερα και τ' αγρίµια.

Κι ύστερα γίνεσαι οδηγός κι ακολουθούν µαζί σου

στα δάση τα µυριόδεντρα τα πυκνοϊσκιωµένα,

όπου θροούν οι καστανιές, µοσχοβολούν τα πεύκα,

που θάλλουν οι βελανιδιές, ριζώνουν τα πλατάνια,

που καµαρώνει η πέρδικα και ψάλλουνε τ' αηδόνια

κι όπου σεµνά αγριολούλουδα στρώνουν χαλί στο χώµα.

Και πάλι τα καλέσµατα και πάλι τα ταξίδια

πότε σε τόπους στεριανούς και πότε πελαγίσιους,

όπου νησιά κατάλευκα αρµενίζουν στο Αιγαίο

και καταπράσινα νησιά το Ιόνιο στολίζουν .

Εδώ αρχαία µάρµαρα και µνηµες ιστορίας

κι εκεί ναοί βυζαντινοί και τίµια µοναστηρια.

Κάθε ταξίδι και γιορτη, γλέντι και πανηγύρι

κι ακούω φωνές να τραγουδούν, βλέπω χορούς να στηνουν,

βλέπω να τρώνε όλοι µαζί, ποτηρια να τσουγκρίζουν,

να πυρπολούνται οι καρδιές από χαρά κι αγάπη

και να χαλκεύονται δεσµοί, να υφαίνονται φιλίες

και να ξεχνιέται η µοναξιά κι όλοι οι καηµοί του κόσµου.

Από καρδιάς αντίδοση τιµης κι ευγνωµοσύνης,

δειλοί στον Φυσιολατρικό οι ταπεινοί µου στίχοι!