ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ I΄ - π. Ιωήλ Κωνστάνταρος

 

ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ I΄

Ας περάσουμε στην ένδοξη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Μία αυτοκρατορία που έφθασε σε τέτοια ύψη, που δυσκολεύεται ο σύγχρονος άνθρωπος να συλλάβει.

Χίλια εκατό χρόνια Ορθοδόξη Ελληνική Αυτοκρατορία.

Ένα γεγονός τον 7ο αιώνα χάραξε την πορεία του Έθνους και συνεχίζει να μας καθοδηγεί μέχρι σήμερα, αλλά και μέχρι το τέλος.

Τι ακριβώς συνέβη; Όταν αυτοκράτορας στην Κων/πολη ήταν ο ευσεβής Ηράκλειος, αναρίθμητοι βάρβαροι, οι Άβαροι, με αρχηγό τον Χαγάνο, πολιόρκησαν στενά την Πόλη. Ο ηρωικός αυτοκράτορας έλειπε με το στρατό του. Βρισκόταν πολύ μακριά. Πολεμούσε τους άλλους φοβερούς εχθρούς της αυτοκρατορίας, τους Πέρσες. Η Βασιλεύουσα, δηλ. η Κων/πολις, κινδύνευε να πέσει από στιγμή σε στιγμή στα χέρια των εχθρών.

Όμως ο Πατριάρχης Σέργιος με το λαό της Πόλης, ούτε μία στιγμή δεν ησύχασαν. Νύχτα μέρα παρακαλούσαν την Παναγία στο Ναό της Αγίας Σοφίας. Θερμές ικεσίες σαν φωτεινές βολίδες ξεκινούσαν από τις καρδιές τους, για να διασχίσουν τα ύψη και να φθάσουν στα ώτα της Υπεραγίας Θεοτόκου στον ουρανό. Μικροί και μεγάλοι έλεγαν λόγια σαν και αυτά: «Ικετεύομεν οι δούλοι σου και κλίνομεν γόνυ καρδίας ημών. Κλίνον το ους σου, αγνή, και σώσον τους θλίψεσι βυθιζομένους ημάς. Ρύσαι ημάς πειρασμού, βαρβαρικής αλώσεως και πάσης άλλης πληγής».
 Ο Πατριάρχης με την εικόνα της Παναγίας στο χέρι, περιφερόταν στα τείχη και δυνάμωνε τους ηρωικούς υπερασπιστές, στον σκληρό τους αγώνα. Πως ήταν δυνατόν να μην ακούσει η στοργικότατη Παναγία Μητέρα τις ικεσίες τόσων ψυχών; Δεν άργησε να κάνει το θαύμα της. Μία τρομερή θαλασσοταραχή κατέστρεψε το στόλο των φοβερών εχθρών. Μετά την απίστευτη και απροσδόκητη αυτή καταστροφή, οι εχθροί ταπεινωμένοι έλυσαν την πολιορκία και έφυγαν ντροπιασμένοι για τη μακρινή τους πατρίδα.

Τότε εις εκδήλωσιν ευγνωμοσύνης προς την Θεοτόκο, συνετέθη και ψάλλεται συνεχώς μέχρι σήμερα στους ναούς μας ο περίφημος Ακάθιστος Ύμνος, ο οποίος έκτοτε αποτελούσε τον Εθνικό Ύμνο της ένδοξης Βυζαντινής μας Αυτοκρατορίας.

          ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ

«Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια,ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια, αναγράφω σοι η Πόλις σου, Θεοτόκε. Αλλ’ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον

εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον, ίνα κράζω σοι· Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε».

Υπήρξε αλήθεια εποχή που να μην έκανε αισθητή την παρουσία της η Θεοτόκος στο ευλογημένο μας Έθνος; Τα ιερά συναξάρια έχουν γεμάτες τις σελίδες τους από τις θαυμαστές επεμβάσεις της Μητέρας του Κυρίου μας, τόσο στην ειρήνη όσο και στις τραγικές ημέρες που η φυλή μας έδινε τον άνισο με τους εχθρούς της αγώνα. Θα αφήσουμε τους περασμένους αιώνες, και θα έρθουμε στον 20ο αιώνα.

Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος 1940.

Ο αγώνας ήταν ιερός. Οι Έλληνες πολεμούσαν υπέρ Πίστεως και Πατρίδος. Γνώριζαν ότι αν πατούσαν τον τόπο μας οι Φράγκοι, οι παπικοί θα μας νόθευαν την πίστη και θα μόλυναν την Ορθοδοξία. Δεν είχε περάσει τότε βλέπετε στην ελληνική κοινωνία το πνεύμα του διεθνισμού και του θρησκευτικού οικουμενισμού…

Η παρουσία της Θεοτόκου στο Μέτωπο διαπιστώθηκε σε πολλές περιπτώσεις. Θα αναφέρουμε μία που συνέβη στον τότε Ανθυπασπιστή Νικόλαο Γκάτζαρο, από τα Ιωάννινα, όπως ακριβώς περιγράφει το θαύμα στην αναφορά του ο ίδιος ο Ανθυπασπιστής Γκάτζαρος.

Αριθ. Δ.Υ.                       Εν Τ.Τ. 712 τη 3η Μαρτίου 1941

Ο Ανθυπασπιστής Γκάτζαρος Νικόλαος

Προς

Το 1/40 Τάγμα Ευζώνων

Ενταύθα

«Περί εμφανίσεως της Παναγίας και των δοθεισών μου υπ’ Αυτής εντολών».

«Λαμβάνω την τιμήν να αναφέρω υμίν, ότι χθες Κυριακήν 2 Μαρτίου ε.ε. και περί ώραν 8ην μ.μ. μετέβην εις τι παρακείμενον του καταυλισμού 2ου Λόχου Τάγματος ημών μικρόν ύψωμα απέχον περί τα 300 μέτρα, χάριν περιπάτου, αισθανθείς την ανάγκην κινήσεως. Μία μυστηριώδης δύναμις ωσάν να με ωθή προς τα εκεί. Ο αήρ έχει ήδη παύσει να φυσά και ο ουρανός ήτο αστερόης. Κατά την επιστροφήν μου εις την σκηνήν, δεν είχον αριθμήσει 10 βήματα, ότε αιφνιδίως ενεφανίσθη εμπρός μου και μου ανέκοψε τον δρόμον μία γυνή μαυροφόρα έχουσα σεμνήν, την εμφάνισίν της. Το πρόσωπόν της διεκρίνετο χαρακτηριστικώς εις το βραδυνό ημίφως. Εις το θέαμα τούτο καταληφθείς εξ απροόπτου, κατ’ αρχάς εξεπλάγην, κατόπιν όμως αυτοστιγμεί συνήλθον εκ του τρόμου, επειδή εγνώριζον, ότι πολλάκις η Παναγία ενεφανίσθη είτε ως όραμα, είτε καθ’ ύπνον κατά τας πολεμικάς επιχειρήσεις του Στρατού μας.

Εγώ όλως μηχανικώς έλαβον θέσιν ημιγονυπετή, ίνα ασπασθώ την δεξιάν Της. Εκ της συγκινήσεως οι οφθαλμοί μου εδάκρυζον, οι πόδες και τα χείλη μου έτρεμον επί πολλήν ώραν. Ήκουσα να ομιλή: «Είμαι η Παναγία. Μη φοβείσαι, παιδί μου, είπε! Εγώ ενεφανίσθην να σου είπω τρεις λόγους, τους οποίους να μη λησμονήσης:

Ο παρών πόλεμος εκηρύχθη απροκαλύπτως και αναιτίως υπό της Ιταλίας εναντίον της Ελλάδος. Θελήματί μου η Ελλάς θα εξέλθη τούτου νικηφόρως.

Ο πόλεμος ούτος εκηρύχθη εναντίον της Ελλάδος, ίνα γνωρίση ο κόσμος, ότι αφορμή τούτου είναι η απομάκρυνσίς του εκ της Χριστιανικής Θρησκείας, καθ’ ην ύβριζεν, εβλασφήμει τα θεία της και έρρεπε προς τον εκφυλισμόν και την ακολασίαν και ούτως συμμορφωθή, ίνα μάθη ότι υπάρχει και προΐσταται ο Θεός. Τρανώτατα δε τεκμήρια της υπάρξεως ταύτης είναι τα συχνά θαύματα των Αγίων της Εκκλησίας του Χριστού.

Έπρεπε να μάθη ο κόσμος, ότι το δίκαιον πάντοτε υπερισχύει της βίας.

Ανάφερε, λοιπόν, ταύτα και εγγράφως εις τον Διοικητήν σου, ίνα μη πτοηθή προ ουδενός κωλύματος, καθότι υπό την προστασίαν Μου ο Ελληνικός Στρατός θα νικήση!».

Μεθ’ ο εν τη εξαφανίσει Της οι οφθαλμοί μου εθαμβώθησαν.

Εν τέλει συνήλθον εν μέρει και κατηυθύνθην αμέσως εις την σκηνήν υμών, όπου έξωθι αυτής ανεφερον υμίν το συμβάν προφορικώς.

Νικόλαος Γκάτζαρος.

(Συνεχίζεται...)

Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος

Κόνιτσα

Email: p.ioil@freemail.gr