Λύτρωση
Μια πένθιμη ημέρα του Μαρτίου,
όπως οι καίριες της ζωής μου μέρες όλες,
στην πόρτα σου το είναι μου και πάλι έσυρα.
Εσύ, στη γνώριμη την κάμαρα καθόσουν,
με τους ωχρούς όλο πόνο βαμμένους τοίχους,
τα κρόσσια πάνω σου φορώντας των ψυχών μας.
Να μ’ ακούσεις ήρθα.
Κι ενώ μιλούσα εσύ, μ’ αφουγκραζόσουν στωικά,
σαν να ‘θελες ξανά το ξένο δράμα να βιώσεις.
Τα δάκρυα που κύλησαν στα μάτια σου αργά,
την πάλη της ψυχής σου επροδώσαν.
Το ξέρω, είσαι άνθρωπος μα είσαι και πατέρας.
Η λύτρωση που ζήταγα, εν τέλει εδόθη.
Κι ήσουν εσύ που την υπέγραψες.
Στάχυς
Εξαιρετικό!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπερέβεις τον εαυτό σου αυτή τη φορά Στάχυ....!!!!!!Πραγματικά υπέροχο!Βλέπω τον εαυτό μου, την ψυχή μου σε κάθε σου στίχο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό, ανθρώπινο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό ποίημα. Ο καθένας μας έχει ζήση τέτοιες στιγμές λυτρωτικές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου αρέσει και η φωτό.
Εξαιρετικό με την μόνη διαφορά ότι εμένα ο πνευματικός με εξομολογεί σε κάποιο σημείο του ναού και όχι σε κάμαρα!! (γραφείο;)
ΑπάντησηΔιαγραφήπολυ ωραια κι αυτο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχει σημασία ανώνυμε των 4.40; Ο Θεός λατρεύεται οπουδήποτε. Ακόμα και στα χειρότερα μέρη...!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς λείπουν λοιπόν τα κακεντρεχή σχόλια.
Στάχυ το ποίημά σου εξαιρετικό και αυτή τη φορά...!!!
Ευχαριστούμε.
Το ποίημά σου -με μια μόνο λέξη- είναι υπέροχο! Απαρχής μέχρι τέλους
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραίο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤη λύτρωση βέβαια τη δίνει ο Κύριος!
w
Aν έλειπε η κρίση για τον πνευματικό πατέρα (δηλ. ο στίχος:την πάλη της ψυχής σου επροδώσαν) θα ήταν ακόμα ωραιότερο.
ΑπάντησηΔιαγραφή@7.46
ΑπάντησηΔιαγραφήείσαι αλλού για αλλού!
Χαίρομαι για τη Λύτρωση κ. Στάχυ. Πολύ ωραίο. Καλή συνέχεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγκινητική η πατρική αγάπη των Πνευματικών μας πατέρων!
Μαρία Π.Μ.