Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος, ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ λίαν ἀγαπητὲ καὶ περιπόθητε ἀδελφὲ καὶ συλλειτουργὲ τῆς ἡμῶν Μετριότητος κύριε Ἱερώνυμε, Πρόεδρε τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τὴν Ὑμετέραν σεβασμίαν Μακαριότητα ἀδελφικῶς ἐν Κυρίῳ κατασπαζόμενοι, ὑπερήδιστα προσαγορεύομεν.
Ἐπικοινωνοῦντες διὰ τῶν μετὰ χεῖρας ἀδελφικῶν ἡμῶν Πατριαρχικῶν Γραμμάτων πρὸς τὴν Ὑμετέραν λίαν ἡμῖν ἀγαπητὴν καὶ περισπούδαστον Μακαριότητα καὶ τὴν περὶ Αὐτὴν Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐπιθυμοῦμεν ἵνα καταστήσωμεν Ὑμᾶς κοινωνοὺς τῆς ἣν δοκιμάζει ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία ἀγωνίας καὶ θλίψεως ἐκ τῶν δηλώσεων, ἐκδηλώσεων καὶ ἐν γένει κινήσεων ἐντὸς τῶν κόλπων τῆς Ὑμετέρας Ἐκκλησίας, καθ' ἃς ἐκφράζονται θέσεις καὶ ἐκτιμήσεις καὶ ἀπόψεις ἥκιστα συμβιβαζόμεναι πρὸς τὸ Ὀρθόδοξον ἦθος καὶ ἔθος, προκαλοῦσαι εὐρυτέραν ἀπορίαν, ἐγκυμονοῦσαι δὲ καὶ κινδύνους καὶ ἀπροβλέπτους συνεπείας διὰ τὴν ἑνότητα αὐτῆς ταύτης τῆς καθ' Ὑμᾶς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν τῷ συνόλῳ αὐτῆς.
Ὡς γνωστὸν καὶ ἐπιμεμαρτυρημένον ἱστορικῶς καὶ μέχρι τῆς σήμερον, ἡ Μήτηρ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία περιβάλλει ἀνέκαθεν διὰ τιμῆς καὶ ἀγάπης τοὺς κατὰ καιροὺς ἐπὶ κεφαλῆς καὶ τοὺς Ἱεράρχας τῆς καθ' Ὑμᾶς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας, μετὰ στοργῆς δὲ καὶ γνησίας μητρικῆς ἀγάπης τὸν εὐσεβῆ Ἑλληνικὸν Λαόν, τὸν ὁποῖον αὕτη, ἡ Κωνσταντινουπολῖτις Ἐκκλησία, ἐγαλούχησεν εἰς τὰ νάματα τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν Ὀρθοδόξου πίστεως, εἰς ἣν ἐτήρησε τοῦτον ἐν καιροῖς δισέκτοις καὶ χαλεποῖς διὰ τὸ ἡμέτερον εὐσεβὲς Γένος, ὀρθοτομοῦσα τὸν λόγον τῆς ἀληθείας. Ἡ ἐκκλησιαστική, ἔτι δὲ καὶ ἡ θύραθεν ἱστορία, μαρτυροῦσιν ἀψευδῶς περὶ τῆς καὶ ἐν τῷ τομεῖ τούτῳ τῆς κυρίας καὶ καιρίας εὐθύνης τοῦ Ἁγιωτάτου Ἀποστολικοῦ καὶ Πατριαρχικοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου θυσιαστικῆς προσφορᾶς αὐτοῦ, εὐρύτερον μὲν ἐν τῷ στερεώματι τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας, ἰδιαιτέρως δέ, ἐν καυχήσει ὁμολογοῦμεν καὶ ἡμεῖς, πρὸς τὸν ὁμαίμονα Ὀρθόδοξον Ἑλληνικὸν Λαόν.
Τῆς ὀφειλετικῆς ταύτης προσφορᾶς τοῦ καθ' ἡμᾶς Θρόνου οὔσης ἀποδεδειγμένης καὶ ἐκτιμωμένης ὑπ' αὐτοῦ τούτου τοῦ ἀνέκαθεν ἀφωσιωμένου τῇ Μητρὶ αὐτοῦ Ἐκκλησίᾳ εὐσεβοῦς Ἑλληνικοῦ Λαοῦ, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῶν ἀοιδίμων Προκατόχων Ὑμῶν, τῶν Ἱεραρχῶν καὶ τοῦ κλήρου αὐτοῦ, ἰδίᾳ ἀπὸ τοῦ ἔτους 1850 μέχρι τῆς σήμερον, ἔνιαι γνωσταὶ ἡμῖν τε καὶ Ὑμῖν ἐνέργειαι εἰς βάρος τοῦ κύρους τοῦ πανιέρου θεσμοῦ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἀτυχῶς ὁσημέραι αὐξανόμεναι, τείνουσι, θὰ συμφωνήσῃ ἀσφαλῶς καὶ ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης καὶ ἡ περὶ Αὐτὴν Ἱερὰ Σύνοδος τῆς καθ' Ἑλλάδα Ἐκκλησίας, ἵνα δημιουργήσωσι κρίσιν εἰς τούς κόλπους τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας, μὴ δυναμένην ἴσως ἐν τῷ μέλλοντι ἀκινδύνως νὰ ἀντιμετωπισθῇ καὶ ἐλεγχθῇ, ἐὰν μὴ ἀπὸ τοῦδε ληφθῶσιν αἱ προσήκουσαι ἀποφάσεις, ἐκκλησιαστικαὶ καὶ ποιμαντικαί, πρὸς ἀντιμετώπισιν τῶν τάσεων τούτων.
Ὁμολογοῦμεν ὅτι μεγάλως ἀπασχολοῦσι τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν, πεποίθαμεν δὲ καὶ τὴν Ὑμετέραν, αἱ κινήσεις καὶ ἐκδηλώσεις ὁμαδοποιημένων προσώπων, εὐτυχῶς, τό γε νῦν, μικρᾶς ἐμβελείας, στόχον ἔχουσαι τὴν ἀμφισβήτησιν καὶ τὴν κριτικὴν ἀποφάσεων πανορθοδόξως ληφθεισῶν, συμφωνούσης καὶ προσεπικυρούσης καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, περὶ συμμετοχῆς τῆς ὅλης Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τοὺς διεξαγομένους μετὰ τῶν ἑτεροδόξων διμερεῖς καὶ πολυμερεῖς Θεολογικοὺς Διαλόγους καὶ τὰς διαχριστιανικὰς συναντήσεις ἐν τῷ Παγκοσμίῳ Συμβουλίῳ Ἐκκλησιῶν, τῷ Συμβουλίῳ Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλησιῶν καὶ ἄλλοις παρεμφερέσι διαχριστιανικοῖς ὀργανισμοῖς. Αἱ κινήσεις καὶ ἐκδηλώσεις αὗται, περιωρισμέναι καὶ ἀμελητέαι ἴσως κατ' ἀρχήν, ἔλαβον προσφάτως ἀπαραδέκτους διαστάσεις, ὡς συνέβη, μεταξὺ ἄλλων, καὶ ἔν τινι Ἱερᾷ Μητροπόλει τῆς Ἁγιωτάτης Ὑμῶν Ἐκκλησίας ἐν ὀργανωθείσῃ ὑπὸ τοῦ οἰκείου Μητροπολίτου λαϊκῇ συνάξει, οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν Θείαν Λειτουργίαν τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας διὰ τῆς ἐκφωνήσεως ὑπὸ τοῦ ἰδίου Μητροπολίτου "ἀναθεματισμῶν" κατὰ ἑτεροδόξων καὶ ἀλλοθρήσκων, ὡς καὶ πάντων τῶν μετεχόντων εἰς τὴν λεγομένην Οἰκουμενικὴν Κίνησιν. Αἱ τοιαῦται ἐκδηλώσεις δὲν δύναται νὰ ὑποτιμῶνται ἢ νὰ τιμῶνται διὰ τῆς ἐνεργοῦ παρουσίας καὶ συμμετοχῆς καὶ Ἱεραρχῶν τῆς καθ' Ὑμᾶς Ἐκκλησίας, δυστυχῶς δέ, μετὰ λύπης σημειοῦμεν, καὶ ἐκπροσώπων τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, καθ' ὅτι ἐκφράζονται ἐν αὐταῖς θέσεις καὶ ἀπόψεις στρεφόμεναι κατὰ τῆς ἡγεσίας τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καὶ τῶν συνοδικῶς εἰλημμένων ἀποφάσεων αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ ἐσχάτως διὰ πρώτην φορὰν καὶ κατὰ αὐτοῦ τοῦ πανιέρου θεσμοῦ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τοῦ διὰ τοῦ παραδείγματος καὶ τῆς θυσιαστικῆς μαρτυρίας καὶ τῶν ἀνὰ τοὺς αἰῶνας ἀγώνων αὐτοῦ ὑπάρξαντος καὶ ὑπάρχοντος κήρυκος, προασπιστοῦ καὶ φύλακος τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως καὶ μαρτυρίας καὶ τῆς κανονικῆς τάξεως ἐν τῇ Ἁγιωτάτῃ ἡμῶν Ἐκκλησία.
Μετ' εὐλόγου ἐκπλήξεως διὰ τὰς ἀποδιδομένας κατὰ τὰς ἐν λόγῳ ἐκδηλώσεις μονομερεῖς καὶ ἐπιλεκτικὰς ἀναφορὰς καὶ ἑρμηνείας, κατὰ τῆς Ὀρθοδόξου μαρτυρίας τῆς καθ' ἡμᾶς πρωτοθρόνου Ἐκκλησίας καὶ τῆς συμμετοχῆς αὐτῆς εἰς τὰς ἐν λόγῳ διεκκλησιαστικὰς καὶ διαχριστριανικὰς συναντήσεις, ἐπὶ τῷ τέλει τῆς ἐκπληρώσεως, ἄνευ οὐδεμιᾶς ὑποχωρήσεως ἐκ τῶν καιρίων τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν Ὀρθοδόξου πίστεως, τῆς ἐντολῆς τοῦ καλέσαντος τοὺς πάντας καὶ μάλιστα τοὺς Χριστιανοὺς εἰς ἑνότητα (πρβλ. Ἰωάν. ιζ΄ 11), ὑπογραμμίζομεν, καὶ πάλιν, λόγῳ τῆς σοβαρότητος τοῦ θέματος, καὶ τὰς ἐκ τῶν τοιούτων εὐρυτέρων ἐνεργειῶν ὀδυνηρὰς συνεπείας δι' αὐτὴν ταύτην τὴν Ἁγιωτάτην Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ καὶ διὰ σύνολον τὴν Ἁγίαν ἡμῶν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καὶ τὰς διορθοδόξους σχέσεις.
Ἡ καθ' Ὑμᾶς Ἁγιωτάτη Ἐκκλησία, Μακαριώτατε Ἀδελφέ, συνῳδὰ καὶ ταῖς προβλεπομέναις ἐν τῷ Ἱδρυτικῷ τῆς Αὐτοκεφαλίας αὐτῆς Τόμῳ δεσμεύσεσιν αὐτῆς, ἱστορικῶς ἀνέκαθεν συνεπορεύθη μετὰ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐν πᾶσι τοῖς κατὰ καιροὺς ἀναφυομένοις εὐρυτέροις καὶ γενικωτέροις ἐκκλησιαστικοῖς ζητήμασι, διορθοδόξοις, διαχριστιανικοῖς καὶ ἄλλοις, συμμετέσχε δὲ μάλιστα εἰς τὰς θεωρηθείσας καὶ ὁμοφώνως πανορθοδόξως ληφθείσας ἀποφάσεις περὶ συμμετοχῆς εἰς τοὺς ἐν λόγῳ διαλόγους καὶ ἐν γένει εἰς τὴν λεγομένην Οἰκουμενικὴν Κίνησιν.
Δὲν θὰ ἠθέλομεν νὰ ἀναφερθῶμεν συγκεκριμένως εἰς τὰς ὑπολανθανούσας μέχρι σήμερον καὶ ἐν τοῖς παρασκηνίοις, ἐν πολλοῖς, δρώσας εἰρημένας κινήσεις, αἵτινες ἀσφαλῶς τελοῦν ἐν γνώσει τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος καὶ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐκ τῶν ὀργανουμένων ἐν τοῖς ὁρίοις τῶν διαφόρων Ἱερῶν Μητροπόλεων συγκεντρώσεων, ἀλλὰ καὶ ἐκ τοῦ ἠλεκτρονικοῦ καὶ εὐρύτερον ἐκκλησιαστικοῦ καὶ θύραθεν τύπου καὶ τῶν μέσων γενικῆς ἐνημερώσεως. Ἁπλῶς ὀφειλετικῶς ἐπισημαίνομεν τὸν ὑφιστάμενον σοβαρὸν κίνδυνον ἐκ τῶν συνεπειῶν τῶν ἐκδηλώσεων τούτων καὶ τῶν ἐκφραζομένων καὶ διατυπουμένων προφορικῶς καὶ ἐγγράφως οὐχὶ ὑγιῶν Ὀρθοδόξων θέσεων καὶ ὑπογραμμίζομεν τὴν εὐθύνην καὶ τὸ χρέος ἡμῶν, τῶν ταχθέντων ὑπὸ τῆς Θείας Προνοίας Ποιμένων καὶ ταγῶν τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ τοῦ Θεοῦ ἐν τοῖς ὁρίοις ἑκάστης ἀδελφῆς αὐτοκεφάλου καὶ αὐτονόμου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, πρὸς διατήρησιν τῆς ἑνότητος αὐτῆς καὶ τῆς μὴ δημιουργίας περαιτέρω διασπαστικῶν ἑστιῶν, ἐγκυμονουσῶν, ὡς εἰκός, ἀπροβλέπτους συνεπείας.
Μετ' ἀγωνίας δὲ σημειοῦμεν ὅτι ἡ ἀνοχὴ τῶν τοιούτων ἐνεργειῶν ὑπὸ τῆς ἡγεσίας τῶν Ἐκκλησιῶν ὑπερβαίνει τὰ τυπικὰ ὅρια ἑνὸς μονοσημάντου ζητήματος καὶ ἀξιολογεῖται ὡς πολυσήμαντον οὐσιαστικὸν ζήτημα διὰ τὴν εὔρυθμον λειτουργίαν τῆς κανονικῆς τάξεως ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ, δυνάμενον νὰ ἐπιφέρῃ σύγχυσιν καὶ ἀναταραχὴν ἐν τῷ πληρώματι αὐτῆς. Ὑπὸ τὴν ἔννοιαν ταύτην ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία, ἐν τῇ ὀφειλετικῇ μερίμνῃ αὐτῆς διὰ τὴν προστασίαν τοῦ τε γράμματος καὶ τοῦ πνεύματος τῆς Ὀρθοδόξου παραδόσεως καὶ διὰ τὴν εὐστάθειαν καὶ ἑνότητα τῶν κατὰ τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἠξιολόγησε τὸ ζήτημα τοῦτο ἐπὶ τῇ βάσει τῶν ὁμοφώνων πανορθοδόξων ἀποφάσεων καὶ ἔκρινεν ὅτι θὰ ἔδει ὅπως ἑκάστη Ἐκκλησία τοποθετῆται μετὰ τῆς ἐπιβαλλομένης εὐθύνης καὶ τοῦ χρέους αὐτῆς ἔναντι τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, πρὸς διατήρησιν ἀκλονήτου τῆς ἐμπιστοσύνης αὐτοῦ ἔναντι τῶν ποιμένων αὐτοῦ.
Μακαριώτατε,
Γνωρίζοντες τὰ ἀνωτέρω ὀφειλετικῶς τῇ Ὑμετέρᾳ Μακαριότητι καὶ τῇ κατ' Αὐτὴν Ἁγιωτάτη καθ' Ἑλλάδα Ἐκκλησία, παρακαλοῦμεν Ὑμᾶς ἀδελφικῶς, ἐξ ὁμοφώνου Συνοδικῆς ἀποφάσεως, ὅπως ἐν τῇ διακρινούσῃ τὴν Ὑμετέραν Ἐκκλησίαν συνεπείᾳ εἰς τὰς ἑκάστοτε λαμβανομένας πανορθοδόξους ἀποφάσεις καὶ ἐνεργείας, ὀφειλετικῶς ὡς θυγάτηρ τὸ πάλαι καὶ νῦν προσφιλεστάτη Ἀδελφὴ Ἐκκλησία, ἔχουσα ὑπ' ὄψει τὰ ἀνωτέρω περὶ τῶν ἐν πάσῃ ἁδρότητι περιγραφεισῶν ἐν λόγῳ κινήσεων καὶ τὰς ἐξ αὐτῶν προβλεπομένας οὐχὶ εὐχαρίστους συνεπείας, τοποθετηθῆτε συνοδικῶς ἐπὶ τούτῳ καὶ ἀπορρίψητε καὶ καταδικάσητε ταύτας ἐπισήμως ὡς ἀνεδαφικὰς καὶ ἐπικινδύνους, λάβητε δὲ καὶ ὡς ἐκκλησιαστικὸν σῶμα τὰς προσήκουσας ἀποφάσεις πρὸς εὐρυτέραν καταδίκην καὶ ἀπόρριψιν τῶν ἐνεργειῶν τούτων καὶ τῶν ἐκφραζομένων ἀστηρίκτων ἐν πολλοῖς, ἀνορθοδόξων καὶ ἐρχομένων εἰς ἀντίθεσιν πρὸς τὰς συνοδικὰς ἀποφάσεις τῶν Ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν θέσεων τῶν ἐν λόγῳ ὁμάδων.
Οὕτως, ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία, σταθμίζουσα τὰς ὀδυνηρὰς συνεπείας διὰ τὴν ἐσωτερικὴν ἑνότητα τῆς καθ' Ὑμᾶς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας καὶ εὐρύτερον τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐπιφυλάσσεται, μετὰ τὴν ἀναμενομένην ἀπόκρισιν καὶ ἐπίσημον τοποθέτησιν τῆς Ὑμετέρας Ἐκκλησίας, ἵνα ὀφειλετικῶς προβῇ καὶ αὕτη εἰς τὰς δεούσας πανορθοδόξους ἐνεργείας διὰ τὴν ἔγκαιρον πρόληψιν ἐπαπειλουμένων ἀπευκταίων καταστάσεων.
Ἐπὶ δὲ τούτοις, ἐν ἀναμονῇ τῆς ἀποκρίσεως τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, περιπτυσσόμεθα Αὐτὴν ἀδελφικῶς μετὰ βαθείας καὶ ἀναλλοιώτου ἀδελφικῆς ἀγάπης καὶ πάσης τιμῆς.
‚βιβ’ Μαρτίου ις’
Τῆς Ὑμετέρας σεβασμίας Μακαριότητος
ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός
Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος
Δεν το έμαθες ακόμα Πατριάρχη μου «Ους έθρεψε το μάννα, εκίνησαν την πτέρναν κατά του ευεργέτου» τον ανέδειξες πρώτα εσύ εις βοηθό Επίσκοπο για να αναρριχηθεί και να κτυπά. Ότι και να γράφεις τώρα στον Αθηνών είναι μάταιος κόπος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι επιστολές είναι χαρτοπόλεμος. Τώρα ο Σεραφείμ δεν θα μπορέσει να κοιμηθεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο διαφορετικό θα ήταν το ύφος του πάπα Ρώμης όταν η Αυτού Αγιότης θα απευθυνόταν σε υφιστάμενο του Επίσκοπο της υποσαχάριας Αφρικής ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο, συγχαρητήρια στον Πειραιώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαίνεται ότι οι κινήσεις του ζεματάνε κάποιους
Εδώ η ανεργία καλπάζει η φτώχεια μας έχει αγγίξει όλους και ο μεν Πειραιώς εξαπολύει αναθέματα προς πάπα, ισλάμ, ιεχωβάδες και δεν ξέρω που αλλού και ο Κωνσταντινουπόλεως χάνει τον χρόνο του με επιστολές. Βρεγμένος κόπανος χρειάζεται …
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε 11:41
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην ειρωνεία σου την καταλαβαίνουμε. Την παραβλέπω όμως και απαντώ ευθέως στην ερώτησή σου. Η διαφορά που αναζητάς μεταξύ του Ρώμης Βενεδίκτου και του Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου είναι τεράστια:
Ο Ρώμης δεν γράφει ποτέ ελληνικά αλλά πάντοτε λατινικά.
Καλά… έχει όπως γράφει τόσα προβλήματα το πατριαρχείο. Τι τον έπιασε να ασχοληθεί με παιδιαρίσματα ενός ανώριμου δεσποτάκου. Ας τον αφήσει να κάνει τις φανφάρες του για να δείχνει ότι υπάρχει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι στον αρχιεπίσκοπο Σλοβακίας έστειλε επιστολή ο κος Βαρθολομαίος για τα προνόμια του οικουμενικού θρόνου φυσικά.Για θέματα πίστεως ούτε λόγος.Μ όλα αυτά δυναμίτισε το κλίμα λίγες ημέρες προ της μεγάλης Εβδομάδας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αποστολή προς τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο της εν θέματι πατριαρχικής επιστολής απογοήτευσε πολλούς πιστούς κυρίως εκ του τρόπου με τον οποίο αυτή διατυπώνεται.Διότι δίδετει η εντύπωση ότι ποινικοποιείται και διώκεται το φρόνημα,το αντιοικουμενιστικό εν προκειμένω.Οι πιστοί στη μεγάλη τους πλειοψηφία αντιτίθενται στις παρακτικές ενίων εκκλησιαστικών αξιωματούχων στα θέματα των διαχριστιανικών και διορθοδόξων σχέσεων για λόγους συνειδήσεως.Δεν μπορεί να απαξιώνονται κατά τέτοιο τρόπο και να επισείονται υπεράνω των κεφαλών τους οι απειλές για πνευματικές ποινές.Επίσης δεν πρέπει να δεσμεύονται τρόπον τινα οι ιεράρχες που διοικούν την αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδος που έχω τη γνώμη ότι δεν έχουν ανάγκη τις έξωθεν υποδείξεις για να κάνουν σωστά τη δουλειά τους.Αντί να επαινείται ο Πειραιώς και οι λοιποί κληρικοί και μοναχοί για την υαισθησία τους επί θεμάτων πίστεως φαίνεται να διώκονται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυκούργος Νάνης
"Φθείρουσι ήθη χριστά ομιλίαι κακαί".
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα πολλά σούρτα-φέρτα με τη Ρώμη κόλλησαν τον Βαρθολομαίο με παπική νοοτροπία.
Ζήλωσε δόξα (γράφε: αισχύνη) πάπα.
Ο Πατριάρχης θέλει τους Επισκόπους της Εκκλησίας της Ελλάδος να τους κάνει σαν τους Επισκόπους του Θρόνου: yes Αφέντη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔόξα τω Θεώ υπάρχουν ακόμα Επίσκοποι που μπορούν να μην κάνουν τα χατίρια των ισχυρών.
Το γνήσιο εκκλησιαστικό φρόνημα το απέδειξε ο Τσεχίας ο οποίος ζήτησε συγγνώμη. Στην Ελλάδα οι επίσκοποι έχουν εγωισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ φωνή των ορθοδόξων πρέπει να είναι μία. Όχι πολλές και διαφορετικές όπως οι προτεστάντες. Αυτή την φωνή μπορεί να την εγγυηθεί μόνο η φωνή της πρωτόθρονης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως. Φτάνει ποια ο κάθε επίσκοπος να κάνει τον κόκορα. Υπάρχει το Συνοδικό σύστημα οι μειοψηφούντες να σιωπούν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα τιμωρηθούν πάραυτα αυτοί που αυθαιρετούν. Δεν είναι τσιφλίκι των δεσποτάδων ο άμβωνας. Αν το θέλουν κάποιοι ας πάνε στον χώρο που τους πάει. Οι παλαιοημερολογίτες τέτοιους ταλιμπάν θέλουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως έχει γράψει και ο μητροπολίτης Αττικής Νικόδημος στο βιβλίο του με τίτλο ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ την εκκλησιαστική πολιτική του Φαναρίου την ασκεί ένα διευθυντήριο του οποίου τα μέλη διαθέτουν ελαχιστότατο ποίμνιο ερήμην των άλλων μητροπολιτών του οικουμενικού θρόνου που διαθέτουν πολύ μεγάλα από πλευράς αριθμού ποίμνια.Νομίζω ότι το συνοδικό σύστημα της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως λειτουργεί πλημμελώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛ.Ν.
Να χαρώ τη δημοκρατικότητά σου ανώνυμε των 10:23μ.μ.Αντί να καυτηριάσεις την αυθαιρεσία του Φαναρίου κατηγορείς αυτούς που έχουν ευασθησία σε θέματα πίστεως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεχάσαμε το Ευαγγέλιο το οποίο λέει «μη φοβού το μικρό ποίμνιο». Άραγε η ποσότητα εγγυάται την ποιότητα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά τα λέει ο Αττικής Νικόδημος. Όμως την έχει πατήσει την πεπονόφλουδα από τους Αρχιερείς με το μεγάλο ποίμνιο της Ελλαδικής Εκκλησίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό εισπράξατε φίλτατε ανώνυμε των 10:46μ.μ. σαν νόημα του σχολίου μου;Φυσικά και δεν υπεσήλθα στην περιοχή της ποιότητας του ήθους των αποτελούντων τα ποίμνια των μητροπολιτών που συγκροτούν το εν Φαναρίω διαυθυντήριο!Αλλοίμονο!Απλώς τόνισα την έλλειψη της αρχής της αναλογικότητας στην αντιπροσώπευση του ποιμνίου στη σύνοδο του Φαναρίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛ.Ν.
Κάτι είχε πει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός για τον πάπα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ανθέλληνες χορεύουν τον χορό του μπουρδιστάν.
Το Πατριαρχείο είναι Θεσμός 16 αιώνων. Οι νεοέλληνες να μάθουμε να σεβόμαστε και να ακούμε τους Θεσμούς. Από την ανομία και την αυθαιρεσία μας έφτασε από οικονομικής πλευράς η δόλια πατρίδα κατά του «έξω από εδώ». Να ακουσθεί η στοργική φωνή του Βαρθολομαίου κα να πάνε κατά μέρους οι εγωισμοί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Πειραιώς για κάποιους έχει το δικαίωμα κάνει πράξεις αυτά που πέρασαν από το μυαλό του. Για τον Πατριάρχη δεν επιτρέπουν κάποιοι να έκφραση την σκέψη του ή την διαφωνία του. Τι έγινε; Που το κακό; Εξέφρασε την σκέψη του. σιγά τώρα μήπως φιμώσουν και οι Έλληνες τον Πατριάρχη. Ντροπή βρε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην δόξα του πάπα στην αυθαιρεσία 12,17 δεν την ζήλωσε ο Βαρθολομαίος αλλά ο Σεραφείμ που αφορίζει ως αλάθητος τους άλλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού δεν έχει την δύναμη η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος να προσκαλέσει και να συμβουλέψει τον Άγιο Πειραιώς και άλλους Αρχιμανδρίτες ανά την επικράτεια να μην κάνουν ότι τους γουστάρουν. Παίρνει την σκυτάλη ο Βαρθολομαίος για να λαλεί την τάξη. Όχι ότι αυτός είναι καλύτερος αλλά τουλάχιστον δεν αφήνει τον κάθε Επίσκοπο του Θρόνου να σηκώνει μπαϊράκι. Είναι καιρός να σταματήσουν οι φαλσαδούρες στην Ελλάδα να κάνουν του κεφαλιού τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να μάθω και εγώ που δεν γνωρίζω 11 51 τι είπε ο Άγιος Κοσμάς. Θέλω μόνο να μου το γράψεις όπως το είπε για να διαβάσω τα λόγια του και όχι το συμπέρασμα το δικό σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο Amen.gr δημοσιεύεται επιστολή- διαμαρτυρία καθηγητών της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ, προς την ΙΣΙΕΕ, με το ίδιο περιεχόμενο,ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥάκινθος
1:13, θα βρείς πολλά link αν κάνεις αναζήτηση ή υπάρχει κι εδώ:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.xristianos.net/?p=2662
Επειδή κάποιος σχολιογράφος εξέβαλε στεναγμό ανακουφίσεως επειδή παρενέβη στο όλο ζήτημα το θεολογικό τμήμα της θεολογικής σχολής του ΑΠΘ βασανίσαμε τη μνήμη μας προκειμένου να καταγράψουμε ανάλογες παρεμβάσεις του εν λόγω τμήματος όταν π.χ. οι μητροπολίτες Περγάμου και Προύσσης διεκήρυτταν την επισκοπο-μονιστική εκκλησιολογία,όταν ο μητροπολίτης Μεσσηνίας μιλούσε για διηρημένη Εκκλησία,όταν ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος αποκαλούσε σε επιστολή του τον πάπα της Ρώμης αδελφό πολιό και ακμαίο εν θεαρέστω τη Εκκλησία του Χριστού και πρωτοβούλω διακονία και προσφορά που αποτελεί αδαπάνητον θησαυρόν και οδοδείκτην προς μαρτυρίαν των θαυμασίων του Θεού και δη και της ζωηφόρου Αναστάσεως,όταν έμπαιναν ορθόδοξες υπογραφές σε αιρετικά κείμενα στους διαφόρους διαλόγους,όταν στη Γροιλανδία ο κος Βαρθολομαίος συμπροσευχόταν με το παγκόσμιο συνοθύλευμα των αιρέσεων μπροστά σε ομοίωμα της θεάς...Γαίας,όταν ορθόδοξοι κληρικοί μετέδωσαν τα άχραντα μυστήρια στη Ραβέννα σε Ρωμαιοκαθολικούς,όταν νομοθετούνταν οι αμβλώσεις και το αυτόματο διαζύγιο,όταν άρχισε η απόπειρα υλοποίησης της υποβάθμισης του μαθήματος των Θρησκευτικών,όταν εξοβελίστηκαν οι ιερείς-εξομολόγοι απ τα σχολεία,όταν σφαγιάστηκαν οι 12 ιερωνυμικοί μητροπολίτες,όταν άρχισε να λανσάρεται η διαβόητη και περιβόητη μεταπατερική θεολογία,όταν προδιδόταν η εθνική αξιοπρέπεια με το επαίσχυντο σχέδιο Ανάν του οποίου υποστηρικτές τυγχάνουν ένιοι θεράποντες της μεταπατερικής θεολογίας,ότα,όταν,όταν!Και ξαφνικά αφυπνίστηκαν οι κύριοι προφέσσορες για να προσφέρουν τα ΔΗΘΕΝ επιστημονικά τους δεκανίκια στον παραπαίοντα σε θέματα διαχριστιανικών και διαθρησκειακών σχέσεων οικουμενικό θρόνο.Με τη θλιβερή παρέμβασή τους απλά δικαιώνουν δύο μεγάλες μορφές της παγκόσμιας Ιστορίας:τον Μπίσμαρκ και τον Σέξπηρ.Ο πρώτος είπε το περίφημο καθηγηταί τρεις κι εχάθη η πατρίς και ο δεύτερος το επίσης περίφημο όταν η θεολογία απωλέσει τη μαχητικότητά της γίνεται σατανική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυκούργος Νάνης
Μπράβο κ. Νάνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ καλύτερη απάντηση στους καλαμαράδες.
Οι εξαπολύσεις απειλών[οπως και τότε με τις ομολογίες]μας έφεραν ''αγάπης βαρυχειμωνιά'''οπως λέγει και ο ιερός Χρυσόστομος.Δεν υπάρχει για κάποιους οσμή αιρέσεως δυστυχώς,παρόλες τις ομιλίες,τις επιστολές και τις μετα σεβασμού και αγάπης υποδείξεις αλλά και της ανησυχίας του ποιμνίου.Ο Χριστός εν τη εκκλησία,εις το δόγμα,εις το ήθος,εις την παράδοσιν,εις τους Ι.Κανόνες..εκεί Ο Χριστός!Όπου αυτά υφίστανται.Ας υπάρχει δογματική συνείδηση σε όλο το πλήρωμα της εκκλησίας.Στο πηδάλιο της Κιβωτού της εκκλησίας είναι Ο Ιησούς γι αυτό και Αυτή ήταν και θα είναι ανίκητη.Αυτό που θα μείνει είναι η αλήθεια...πην
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροφανώς ο κ. Νάνης βρήκε τώρα την ευκαιρία να θέσει όλα τα θέματα που οι ομοιδεάτες του αναμασούν δεκαετίες. Προς τί;Αγνοεί ο κ. Νάνης ότι η Εκκλησία δεν είναι εισαγγελία;Ευτυχώς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κείμενο του π.Αναστασίου τί καινούργιο κομίζει και ποια η ανάγκη τόσο μακροσκελούς κατάθεσης των γνωστών πια και συνεχώς αναμασουμένων απόψεών του;
Α-ΚΑΝΘΟΣ
Αγαπητέ Α-ΚΑΝΘΕ δεν ισχυρίστηκα ότι η Εκκλησία είναι εισαγγελία.Επεσήμανα όμως τη μεροληπτική στάση και τραγική ανακολουθία ενίων ακαδημαικών θεολόγων καθώς και την έλλειψη μαχητικότητας και αγωνιστικότητάς τους.Οι θεολογικές σχολές δεν αποτελούν απλούς επιστημονικούς οργανισμούς όπως οι άλλες πανεπιστημιακές σχολές αλλά και βήμα ορθόδοξης μαρτυρίας εν μέσω γενεάς σκολιάς και διεστραμμένης.Έχουν χρέος οι ακαδημαικοί θεολόγοι να διακηρύσσουν με σθένος και μαχητικότητα τις θέσεις της Εκκλησίας επί πλείστων όσων ηθικών,κοινωνικών και εθνικών ζητημάτων.Η κοινωνία έχει απαιτήσεις απ τα εν λόγω πρόσωπα που πρέπει να διακρίνονται για την προσήλωσή τους στις παραδόσεις της Ορθοδοξίας και του έθνους.Δυστυχώς πολλοί απ αυτούς αποτελούν στηρίγματα του ποικίλου κατεστημένου απογοητεύοντας τον πιστό λαό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναφορικά με τα περί εισαγγελίας που αναφέρατε έχω τη γνώμη ότι εισαγγελική διάθεση ποινικοποίησης του αντιοικουμενιστικού φρονήματος διακρίνεται στην παρέμβαση του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως.Όσο για το ότι βρήκα τώρα την ευκαιρία να θέσω όλα τα θέματα που οι ομοιδεάτες μου,δεν ξέρω με ποιους με συγκρίνετε,τα αναμασούν επί δεκαετίες σας απαντώ ότι δόθηκε μία ευκαιρία να τεθούν για μία ακόμη φορά κάποια ζητήματα,ουσιώδη κατά τη γνώμη μου.Πολλές φορές εξ αφορμής μιας αναρτήσεως δημιουργείται η ανάγκη για όσο το δυνατό πλατύτερο σχολιασμό.
Λυκούργος Νάνης
http://aktines.blogspot.com/2012/04/blog-post_6153.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραίο κείμενο για το ρόλο των θεολογικών σχολών
Βλέπω ότι πολλοί εδώ μέσα (ή μήπως ειναι ο ίδιος;) έχουν ασπασθεί την ανορθόδοξη φαναριώτικη ψευδο-εκκλησιολογία, σύμφωνα με την οποία μόνο ένας μιλάει στην Εκκλησία, και αυτός είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Να είναι σίγουρος ο κ. Βαρθολομαίος ότι δεν θα μπορέσει ποτέ να επιβάλει την ψευδο-εκκλησιολογία του στο σύνολο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Για δύο λόγους: 1. Εκπροσωπεί ένα πολύ μικρό τμήμα του ορθόδοξου ποιμνίου διεθνώς και όποιο κύρος έχει, το έχει χάρι στον αμερικανικό παράγοντα, 2. είναι θνητός και, ζωή να έχει, αδύνατον να ζήσει άλλα 50 χρόνια για να επιβάλει τον ζηζιουλισμό στο σύνολο της Εκκλησίας. Ας περιοριστεί, λοιπόν, να πρεσβεύει και να κηρύσσει τον ζηζιουλισμό στο πλαίσιο της τοπικής αυτοκέφαλης Εκκλησίας της οποίας τυγχάνει πρωθιεράρχης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς που υπάρχει και το Φανάρι για να φωτίζει την αλήθεια και να επαναφέρει στην τάξη τους εξτρεμιστές.
ΑπάντησηΔιαγραφή