Στο δε ερώτημά μου τι είναι «ζωή αιώνιος»; Τότε, ένα παιδί από το Νικητάρι, τόλμησε και σήκωσε το χέρι του και μου λέει: «Αυτό εδώ σαν λέξη "ζωή αιώνιος" ακούεται εύκολο. Ως ερμηνεία είναι δύσκολο να το αποδώσεις. Τι σημαίνει αιώνια ζωή; Νομίζω, μου λέει, ότι αιώνια ζωή είναι η ζωή που θα έχουμε όταν θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία και δεν θα τελειώνει ποτέ. Θα είναι μια ζωή, η οποία θα έχει χαρά, δεν θα έχει θλίψη, δεν θα έχει πόνο, χωρίς θάνατο και θα έχει πολύ action»! Μια σπουδαία απάντηση από ένα παιδί που δεν μπόρεσε να αποδώσει το νόημα στη δική μας ελληνική γλώσσα, αλλά το απέδωσε σε μια ξένη γλώσσα με μία λέξη που όλοι την καταλαβαίνουμε, «action»! Μου άρεσε πάρα πολύ αυτό που είπε το παιδί, διότι μ' έναν εύληπτο και σύντομο θεολογικό τρόπο είπε όλα αυτά που εγώ ως Επίσκοπος και θεολόγος ήθελα να πω. Όντως, η αιώνια ζωή θα έχει δημιουργικότητα και δεν θα είναι στατική. Θα έχει δράση (action) όπως είπε το παιδί και δυναμισμό όπως λεν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας. Δεν θα υπάρχει κορεσμός της χάριτος, αλλά οι δίκαιοι θα εκπλήσσονται συνεχώς και θα ευφραίνονται από τη θεωρία της δόξης του Θεού, την οποία θα αναζητούν όλο και περισσότερο, γιατί η τελειότητα ορίζεται από τους Πατέρες ως «των τελείων ατέλεστος τελειότης» (Περί απαθείας. 29ος Λόγος. Κλίμαξ Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου). Με άλλα λόγια, η πνευματική ζωή θα εξελίσσεται συνεχώς διότι αν υπήρχε τέλος, τότε θα υπήρχε ο κίνδυνος της ομοίωσης με τον τέλειο Χριστό και το κτιστό ποτέ δεν μπορεί να γίνει άκτιστο, αλλά πάντοτε θα κινείται και δεν θα έχει τέλος όπως λέμε και πάλι στο Σύμβολο της Πίστεως μας, «ουκ έσται τέλος».
Τελευταία, κάποιος μοναχός μου διηγήθηκε ένα περιστατικό, που αποδεικνύει αυτήν την συνεχή κίνηση της αιώνιας ζωής. Ο πατέρας ενός ιερωμένου που ζει στην Ελλάδα, που ήταν μικρασιατικής καταγωγής, έκτισε ένα παρεκκλήσι προς τιμήν του αγίου νεομάρτυρος Δήμου, ίσως το μοναδικό στον κόσμο παρεκκλήσι προς τιμή του αγίου αυτού. Ο νεομάρτυρας Δήμος γιορτάζει στις 10 Απριλίου και σύμφωνα με τον βίο του ήταν μέθυσος, αλλά όταν άκουσε ότι ο άγιος Πολύδωρος από τη Λευκωσία, μαρτύρησε ομολογώντας την πίστη του, πήγαινε κάθε μέρα στη συκαμινιά που κρέμασαν τον δικό μας άγιο και του έλεγε: «Αξίωσε κι εμένα να μαρτυρήσω άγιε μου Πολύδωρε». Διότι αυτός πάνω στο μεθύσι του, ένα βράδυ, αρνήθηκε την πίστη του και δεν το άντεχε. Πράγματι, του παρουσιάστηκε ο άγιος Πολύδωρος και τον ενεθάρρυνε να πάει να μαρτυρήσει, όπως και έπραξε.
Όπως όλοι οι άνθρωποι και ο πατέρας του ιερωμένου εκοιμήθη πριν από λίγους μήνες, σε ηλικία 90 χρονών. Αυτός επειδή αγαπούσε πολύ τον πατέρα του, όπως όλοι το δικό μας πατέρα, έκλαιε γοερώς. Του έκαμε σαρανταλείτουργα, έδωσε τ' όνομά του να μνημονεύεται σε διάφορα μοναστήρια και όταν πέρασαν οι σαράντα μέρες, εμφανίζεται σε αυτόν ο κεκοιμημένος πατέρας του και του λέει: «Γιε μου, γιατί έκλαιγες έτσι στην κηδεία, ιερομόναχος άνθρωπος; Με ρεζίλεψες στους αγγέλους. Αυτή είναι η πίστη σου στην αιώνια ζωή»; Του λέει ο ιερωμένος: «Πατέρα, μα είσαι χαρούμενος, είσαι φωτεινός!» και του απαντά ο πατέρας του: «Γιε μου, σκέψου, σαράντα ημερών και είμαι ήδη στη δόξα του Θεού». Ο ιερωμένος επιμένει και τον ρωτά: «Πατέρα είσαι στον Παράδεισο;» και παίρνει την εξής ελπιδοφόρα απάντηση: «Γιε μου, δεν ακούς, δεν βλέπεις. Είμαι γεμάτος φως! Είναι δυνατόν οι κολασμένοι άνθρωποι να έχουν τόσο φως; Απλώς, δεν μου άρεσε που έκλαιγες έτσι. Ξέρεις γιε μου, τώρα είμαι μαζί με τον νεομάρτυρα Δήμο. Τί κάναμε του αγίου ανθρώπου; Ένα παρεκκλήσι και μερικές λειτουργίες και φρόντισε να είναι μαζί μου μόλις βγήκε η ψυχή μου. Τώρα, περιμένω να γνωρίσω και τον άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, που είναι πιο ψηλά αυτός». Να, η αιώνια κίνηση που προείπαμε. Μέσα από τον διάλογο αυτό φανερώνεται αυτό που η πίστη μας ζει και βιώνει με την Ανάσταση του Χριστού. Αλλά, θα πρέπει εδώ να πούμε ότι την αιώνια ζωή την προγευόμαστε από αυτή τη ζωή. Σε κάθε θεία Λειτουργία γινόμαστε συμμέτοχοι του Τριαδικού Θεού, της σχέσης των Τριών Προσώπων της Αγίας Τριάδος. Η θεία Λειτουργία μας φανερώνει την Αγία Τριάδα ή όπως λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος «την αγίαν ημίν ανακαλύπτειΤριάδα».
(Απόσπασμα ομιλίας του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στις 22 Οκτωβρίου 2011 στο Μετόχιον Αγίου Προκοπίου Κύκκου)
Επιμέλεια: π. Γεώργιος Μάντζιος
Σπουδαίο θεολογικό κείμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαίρετο!
ΑπάντησηΔιαγραφήw