Κεκοιμημένων ευχές -Στάχυς

Κεκοιμημένων ευχές

Και για μας τους «ζωντανούς» Κύριε,

ποιος δύναται για λίγο να μιλήσει;

Ποιος μια σκέψη, έστω μικρή θ’ αφιερώσει   

για τις κεκοιμημένες, όλο βρώμα ψυχές μας;

Πώς να’ ναι τάχα αυτός ο χλοερός, 

της αναψυχής ο δροσερός ο τόπος;

Μια δυσωδία ατέλειωτη, μια λύπη 

ολούθε μας πλακώνει.

Μην τάχα κι’ αποθάναμε;

Μην τάχα και μας έδιωξαν  

απ’ των ζωντανών την πρόσκαιρη τη χώρα;

Κι όλα αυτά που ζω, ακούω κι αγγίζω;

Όχι, είμ’ ακόμα ζωντανός,

αλλά μια πίκρα όλο το είναι μου γεμίζει.

Είν’ όλ’ αυτά που κάποτε απλόχερα μας δόθηκαν∙

Ειν΄η στιφή της απώλειάς Σου η γεύση∙

Κι είν’ τόσο επίπονη η ανάκτησή τους....

Στάχυς