Ένας ευλαβής Μοναχός, όταν κάποιος του ζητούσε μια εξυπηρέτηση, για να είναι πρόθυμος να την δώσει, έλεγε στον εαυτό του:
-Ο Κύριος σου σε διατάζει κάνε αμέσως αυτό που ζητεί.
Αν ερχόταν σε λίγο άλλος, να τον επιφορτίσει με πιο δύσκολη δουλειά, ψιθύριζε:
- Είναι ο αδελφός του Κυρίου σου πρέπει να τον ακούσεις.
Καμιά φορά συνέβαινε να τον προστάζει και ο μικρότερος του. Τότε γινόταν πιο πρόθυμος
-Υπάκουσε γρήγορα στον γιο του Κυρίου σου, ταπεινέ, έλεγε στον εαυτό του.
Έτσι εξυπηρετούσε όλους με πολύ ταπείνωση και έφτασε σε μεγάλα μέτρα αρετής.
ΤΕΛΕΙΟ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΘΥΜΙΑ ΨΥΧΗΣ ΓΙΑ ΑΚΟΥΡΑΣΤΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ, ΧΩΡΙΣ ΠΥΡΦΟΡΑ ΑΓΑΠΗ ΚΥΡΙΟΥ.