Το Κράτος στην προσπάθειά του να αποκτήσει άμεσα και εύκολα έσοδα, χωρίς να απαιτούνται πολλές θυσίες και ενέργειες από το ίδιο, επέβαλε την επαχθέστερη φορολογία των τελευταίων τριάντα χρόνων στις πλάτες των μισθωτών, των συνταξιούχων, των ανέργων νέων που έχουν την «πολυτέλεια» να έχουν στην κατοχή τους ένα σπίτι και ένα αυτοκίνητο, των πολυτέκνων και των Δημοσίων υπαλλήλων. Για την Κυβέρνηση (την πρώην και την νυν, έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει καμμία διαφορά!) μια οικογένεια με δύο παιδιά θα πρέπει να έχει ετήσιο εισόδημα μέχρι 14.000€ για να μην πληρώσει φόρο, δηλαδή μια οικογένεια τεσσάρων ατόμων θα πρέπει να συντηρηθεί με 1170€ το μήνα (ήτοι 293€ το μήνα ανά άτομο!) διαφορετικά θα πρέπει να πληρώσει φόρο για το «υψηλό» εισόδημά της! Είναι δε περιττό να επισημάνουμε ότι οι μειώσεις από το φόρο των ελαχίστων δαπανών που αναγνωρίζονται (ιατρικές δαπάνες, ασφάλιστρα, ενοίκια...) είναι σαν σταγόνα στον ωκεανό.
Από την άλλη, το «δίκαιο» φορολογικό μας σύστημα προβλέπει ότι οι αμοιβές που καταβάλλονται σε μέλη των Διοικητικών Συμβουλίων των Α.Ε. φορολογούνται με 35% και με εξάντληση της φορολογικής υποχρέωσης των δικαιούχων. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι όταν καταβάλει η ΑΕ τις αμοιβές διενεργεί την παρακράτηση φόρου και περαιτέρω στην δήλωσή του ο δικαιούχος, μέλος του ΔΣ της ΑΕ, δεν φορολογείται ξανά, αλλά αναγράφει τις αμοιβές στα πληροφοριακά στοιχεία για μελλοντική κάλυψη τεκμηρίων. Έχουμε δηλαδή, δύο μέτρα και δυο σταθμά: στους μισθωτούς κατά την καταβολή των μισθών διενεργείται η αναλογούσα παρακράτηση φόρου και κατά την υποβολή της ετήσιας δήλωσης φορολογίας εισοδήματος φορολογούνται περαιτέρω, με μέγιστο συντελεστή 45%, ενώ οι αμοιβές των μελών ΔΣ, (οι οποίες κατά κανόνα είναι υψηλές) φορολογούνται με 35% και μόνο κατά την καταβολή τους. Όσα χρήματα εισπράξει ο δικαιούχος δεν φορολογούνται περαιτέρω!
Πρέπει κάποτε στην Πατρίδα μας να μελετηθεί σοβαρά το θέμα της φοροδοτικής ικανότητας των πολιτών. Δεν μπορεί να ευνοούνται εκείνοι που έχουν τα μεγάλα εισοδήματα, οι επιχειρηματίες και τα μέλη των εταιρειών ενώ στους μισθωτούς, όσο μισθό και να παίρνουν ετησίως, να μην συνυπολογίζονται οι δαπάνες που καταβάλουν ανάλογα με τα πρόσωπα που συνοικούν μαζί τους. Μια πολυμελής οικογένεια δεν μπορεί να συντηρηθεί με χαμηλό ετήσιο εισόδημα. Είναι ανεπίτρεπτο να φορολογείται αυτό, χωρίς να αφαιρούνται οι πραγματικές δαπάνες που πραγματοποιεί. Πρέπει να φορολογείται το πλεόνασμα και όχι το μέρος του εισοδήματος που απαιτείται για να συντηρηθεί μια οικογένεια. Ούτε είναι λογικό, λαμβάνοντας υπόψιν το σημερινό κόστος ζωής, να αναγνωρίζει το Κράτος σαν μέσο οικογενειακό εισόδημα τις 10.000€!
Να φορολογείται το πλεόνασμα κι όχι το υστέρημα! Να φορολογείται η αποταμίευση κι όχι οι δαπάνες διαβίωσης! Να γίνει επιτέλους το Κράτος δίκαιο για να γίνει κι ο φορολογούμενος συνεπής. Δεν μπορεί ένα ασύδοτο, αδιαφανές και αδηφάγο Κράτος να απαιτεί από τους πολίτες του να είναι φορολογικά συνεπείς.
Και δεν φθάνει που οι φόροι είναι αβάσταχτοι για τους φορολογούμενους, έρχεται η Κυβέρνηση τάχα να δώσει μια διέξοδο στα Ελληνικά νοικοκυριά εξαγγέλλοντας ευνοϊκές ρυθμίσεις για την καταβολή των φόρων με δόσεις, ενώ στην πραγματικότητα οι δόσεις αυτές είναι ΕΝΤΟΚΕΣ κι όχι άτοκες!
Εκεί έχει φθάσει η υποκρισία και η αθλιότητα του πολιτικού συστήματος!
Άραγε αυτοί που τα έφαγαν τόσα χρόνια και εξακολουθούν να τα τρώνε μέχρι σήμερα , θα τα επιστρέψουν έντοκα ή άτοκα;
Μαρίνα Διαμαντή
Σωστές θέσεις
ΑπάντησηΔιαγραφή