Η μνήμη των αγίων Αδριανού και Ναταλίας έφερε στην σκέψη μου τον πρωτοπρεσβύτερο Ανδριανό Παπαδημητρακόπουλο.
Τον π. Ανδριανό Παπαδημητρόπουλο τον στόλιζε πάντοτε άδολη ευσέβεια και βαθειά ειλικρινής ευγένεια, γνώρισμά του η ευθύτητα του χαρακτήρα του και την απλότητα στην αναστροφή του.
Ο π. Ανδριανός αποτελούσε όχι μόνο για την ενορία Αγίας Παρασκευής Πατρών αλλά μετά και για όλη την περιοχή Καμαρών και Ψαθοπύργου πρότυπο ιεροσύνης, πρότυπο ανθρωπιάς και ελεημοσύνης, μα πάνω από όλα πρότυπο σωστού χριστιανού.
Ο ζήλος του για την Εκκλησία ήταν πολύ μεγάλος. Ήταν πάντα άνθρωπος σωστός και συνετός. Το έργο του είναι ανεκτίμητο και ανυπολόγιστο στην φτωχή τότε ενορία της Αγίας Παρασκευής που επί των ημερών του γνώρισε μέρες δόξας.
Όλοι εμείς που είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε τον μοναδικό π. Ανδριανό δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την απίστευτα γλυκιά και συγκινητική φωνή του τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας, το αυθόρμητο δάκρυ του τις ημέρες των Παθών καθώς και, το «χριστός Ανέστη» που δονούσε τον Ναό.
Ο π. Ανδριανός συμμετείχε στη χαρά σου και σε απογείωνε. Συμμετείχε και συμπαραστεκόταν στην λύπη σου με το μοναδικό του βλέμμα, τις κινήσεις του, την ηρεμία του και τις συμβουλές του, που σου απάλυνε τον πόνο σου και σε έκανε να νοιώθεις πιο κοντά στο Θεό.
Οι πρωτοπρεσβύτεροι Ανδριανός Παπαδημητρόπουλος και Παύλος Χριστοδουλής υπήρξαν οι εφημέριοι της ενορίας μου στα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια.
Η μνήμη τους αιωνία.
Αναστάσιος Κωστόπουλος
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλός ιερέας, με πολύ χιούμορ, καί πολύ καλός τεχνίτης, ή μάλλον πολυτεχνίτης !
Θυμάμαι μιά φορά παλαιότερα, πού βρεθήκαμε μαζί ανεβασμένοι πάνω σε ένα δώμα πολυκατοικίας πάνω στήν πλάκα κινδυνεύοντας να γκρεμιστούμε κάτω, μόνο καί μόνο για να φτιάξουμε ένα ντεπόζιτο νερού μιάς γριούλας πού είχε χαλάσει καί έτρεχε...
Απλός, καυαδεκτικός, αιωνία η μνήμη αυτού.
Αττικός
Ο παπα-Ανδρέας ήταν παλληκάρι και παπάς. Υπέροχος άνθρωπος και άριστος λειτουργός. Δοκιμάστηκε στην ζωή αλλά δεν το έβαλε κάτω. Ο χάρος τον βρήκε αγωνιζόμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφή