Ἀδελφικός χαιρετισμός στό Μητροπολίτη Νικοπόλεως καί Πρεβέζης Μελέτιο - Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος Νικόδημος

Γονατίζω, μέ βαθύ σεβασμό καί μέ σκίρτημα δέους, μπροστά στόν ἀδελφό ἱεράρχη Πρεβέζης Μελέτιο, τή στιγμή πού ἁπλώνει τό χέρι σέ εὐλογία καί σέ χαιρετισμό καί ἀφήνεται νά ἀναπαυθεῖ στήν αἰώνια χαρά τοῦ παραδείσου. Ἄνθος εὐωδιαστό τοῦ παραδείσου, στό διάβα τῆς μακρᾶς πορείας του καί διακονίας του, φύτευε στίς καρδιές τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τή χαρά τῆς ἀδελφικῆς κοινωνίας κατά τή ροή τοῦ χρόνου καί τή βεβαιότητα ὅτι τό χέρι τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι πάντα ἁπλωμένο σέ εὐλογία καί πάντα ἕτοιμο νά ἀνοίξει τήν πύλη τῆς αἰώνιας εὐλογίας καί τῆς ἀτελεύτητης χαρᾶς.      Εἶχα τήν εὐλογία νά γνωρίσω τόν Μελέτιο καί νά τόν νοιώσω δίπλα μου ὡς συνοδίτη καί συλλειτουργό ἀπό τά χρόνια πού κάναμε τά πρῶτα βήματα στήν ἔρημο τῆς μοναστικῆς ἀφοσίωσης καί στό θυσιαστήριο τῆς σταυρικῆς θυσίας, μέ ὁδηγούς καί παραστάτες σεβάσμιες μορφές, γνήσιους ἀκόλουθους τῆς μεγάλης ἀποστολικῆς καί πατερικῆς μας παράδοσης καί ἀκούραστους κήρυκες τῶν μηνυμάτων τοῦ ἱεροῦ μας εὐαγγελίου καί τῶν βιωμάτων τῆς ἀτελεύτητης στρατιᾶς τῶν ἁγίων μας. Ἡ παρουσία μου κοντά του καί ἡ ἀντίστοιχη παρουσία του κοντά μου ἦταν γιά μένα δῶρο ἀτίμητο τῆς Θείας Χάριτος. Ὁριοθέτηση τοῦ θεολογικοῦ μας χρέους καί φυλλομέτρηση τῆς ποιμαντικῆς μας ἀποστολῆς.      Τούτη τή στιγμή, πού ὁ ἀδελφός Μελέτιος ἀφήνει τή σκοτεινιασμένη κοινωνία μας καί τήν τραυματισμένη βαθύτατα Ὀρθόδοξη Ἑλληνική οἰκογένεια, θέλω νά ἐνημερώσω τούς συγχρόνους μου ὅτι ἦταν γνήσιος μαθητής τῶν ἰδιαίτερα σεβαστῶν καί ἀγαπημένων τοῦ Μεσσηνιακοῦ χώρου καί συνεργός ἁγνότατων καί πιστότατων λειτουργῶν τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Θά φέρω στή δημοσιότητα τά ὀνόματα τοῦ ἐκλεκτοῦ καί ἐξαγιασμένου π. Ἰωήλ Γιαννακοπούλου, τοῦ χαρισματικοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωρόπουλου, τοῦ σεβάσμιου ἱεροκήρυκα π. Πολυκάρπου Ἀνδρώνη καί πλειάδος ἄλλων πού συνδιακονοῦσαν, ὄχι ὡς ὑπερέχοντες ἐξουσιαστές καί καλοστολισμένοι ἄρχοντες, ἀλλά ὡς δοῦλοι Κυρίου καί ὑπηρέτες τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος.      Ὁ Κύριος εἶχε προσδιορίσει τό λειτούργημα. Εἶχε πεῖ μέ ἔμφαση καί μέ ἄκαμπτο λόγο στούς μαθητές Του: «οἴδατε ὅτι οἱ ἄρχοντες τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καί οἱ μεγάλοι κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν» (Ματθ. κ΄ 25). Καί ἡ παραγγελία, ἡ κοφτή καί ὁριστική, πού ἔδωσε στούς δώδεκα, ἦταν: Ἐσεῖς θά κινηθεῖτε καί θά κηρύξετε ὡς ταπεινοί ὑπηρέτες καί ὡς κομιστές, ὄχι δικοῦ σας μηνύματος, ἀλλά τοῦ μηνύματος τοῦ σαρκωμένου Λόγου τοῦ Θεοῦ. «Οὔχ οὕτως ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ᾿ ὅς ἐάν θέλῃ ἐν ὑμῖν μέγας γενέσθαι, ἔσται ὑμῶν διάκονος, καί ὅς ἐάν θέλῃ ἐν ὑμῖν εἶναι πρῶτος, ἔσται ὑμῶν δοῦλος» (Ματθ. κ΄ 26-27).      Σᾶς διαβεβαιῶ ὅτι ἡ πιστότητα τοῦ ἀδελφοῦ μας Μελέτιου σ’ αὐτό τό παράγγελμα τοῦ Κυρίου ἦταν ἀπόλυτη. Χάρισμα οὐράνιο καί ἄθλημα ἀξιοθαύμαστο. Ὁ Μελέτιος ἔζησε ὡς ἁπλός λειτουργός τῆς Ἐκκλησίας καί ὡς ἐπίσκοπος πατέρας μιᾶς ὁλόκληρης μητροπολιτικῆς ἐπαρχίας κατά τή σκοτεινή χρονική περίοδο πού ἡ ἀρχιερωσύνη ἐξέπεσε σέ κοσμική διάκριση καί σέ χυδαῖο ἐπαγγελματισμό. Ἀπό τό 1960 ἴσαμε σήμερα, σέ διάστημα μεγαλύτερο τοῦ μισοῦ αἰώνα, τό πεζοδρόμιο ἦταν ὁ δάσκαλος τῆς πλειάδος τῶν ἐπισκόπων καί ὁ πλοῦτος, ἡ δυναστεία, ὁ αὐτοθαυμασμός καί ἡ τεχνητή ἀνύψωση τοῦ γοήτρου τῶν συνεπισκόπων ἀδελφῶν ἐγγράφονταν στήν ἐπικαιρότητα καί στά τυπωμένα χαρτιά τῆς δημόσιας διαφήμισης ὡς ἀδιάκοπη τιμητική διάκριση τῶν ἐκκλησιαστικῶν προυχόντων καί ὡς ἐκπλήρωση τῆς συνοδικότητας πού διασώζει τό μεγαλεῖο καί τή λάμψη τοῦ μεγάλου ὑπουργήματος. Δέ βρίσκουμε σοβαρά κείμενα κατά τήν περίοδο αὐτή. Δέ φτάνουν στά χέρια μας τά κατάλοιπα τῶν ποιμένων πού ὑποτίθεται ὅτι ἱστοροῦν τούς μόχθους τους καί φέρουν στή νεώτερη ἐποχή τήν ὥριμη θεολογική τους κρίση καί τό περιεχόμενο τῆς ὑπεύθυνης διδαχῆς τους. Φαινόμενο παράξενο καί ἀνεξήγητο. Μισός αἰώνας πέρα γιά πέρα στεῖρος. Δεκάδες ποιμένων πού δέ συγκίνησαν τό λαό, δέ χάραξαν δρόμο πνευματικῆς πορείας γιά τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας καί δέν ἄφησαν ἐρεθίσματα γιά ἀξιοποίηση τοῦ μόχθου τους καί ἐμπλουτισμό τοῦ ποιμνίου τους. Θά τό καταθέσω καί θά τό ὑπογραμμίσω ὅτι ὁ μητροπολίτης Νικοπόλεως καί Πρεβέζης Μελέτιος εἶναι ἡ μόνη φυσιογνωμία ἐπισκόπου τῆς πεντηκονταετίας πού ἄφησε πίσω της ἀκάματη δημιουργία θεολογικῆς κρίσης καί ἔντιμης ὀρθόδοξης διδαχῆς πού θά διαβάζουν ἑπόμενες γενιές καί θά προσανατολίζονται στό φῶς τῆς ἀλήθειας καί στόν πλοῦτο τῆς ὀρθόδοξης ἐμπειρίας. Κάποιοι ἄλλοι χάραξαν ἐπιπόλαιες γραμμές δημοσιογραφικῆς παραγωγῆς πού χάθηκαν ἀπό τόν ὁρίζοντα πρίν οἱ ἴδιοι γύρουν τό κεφάλι καί ἀποσυρθοῦν ἀπό τήν ἐπίγεια ζωή.      Ὁ ἐπίσκοπος Μελέτιος, ἐνῶ γέμιζε τίς ἡμέρες του μέ τήν πνευματική τροφοδοσία τοῦ ποιμνίου του καί τήν ὁλοένα καί εὐρύτερη καί βαθύτερη κατάρτιση τῶν συνεργατῶν του, κατέθετε τίς ψυχικές του δυνάμεις καί τίς θεολογικές του γνώσεις σέ σειρά ἀτέλειωτη βιβλίων πού τά προωθοῦσε στά χέρια καί στίς κρίσεις τῶν διψασμένων ἀναγνωστῶν. Μέ μιά πρόχειρη φυλλομέτρηση διαπιστώσαμε ὅτι ἔχει γράψει περί τά τριάντα βιβλία πού κατηχοῦν ὑπεύθυνα τό λαό, τίς ὥριμες ἡλικίες καί τά νεανικά βλαστάρια. Μέ πολλή ἀγάπη, μέ θεολογική ἀκρίβεια καί μέ σταθερή χειραγωγία, ἀνοίγει δρόμους γνήσιας ζωῆς καί τροφοδοτεῖ τήν προσευχή καί τόν τίμιο πνευματικό ἀγῶνα. Ἡ δεύτερη ὁμάδα τῶν συγγραφῶν του, περί τά εἴκοσι πέντε βιβλία, ξανοίγονται στή ρωσική θεολογική παραγωγή καί στίς ρωσικές πνευματικές ἐμπειρίες καί τίς μεταφέρει μέ λεπτότητα καί πιστότητα στήν πνευματική του οἰκογένεια. Γιά νά φέρει ἐδῶ αὐτόν τόν πλοῦτο κουράστηκε νά ἀποκρυπτογραφήσει τή ρωσική γλῶσσα, νά τήν κάνει δική του καί νά ἀντλήσει ἀπό κεῖ τούς κτύπους τῶν καρδιῶν πού ξεπέρασαν τή βιαιότητα τῆς ἀθεΐας καί ἁπλώθηκαν στούς ἀνθόκηπους τῆς συνολικῆς ὀρθοδοξίας. Στίς σειρές αὐτές θά πρέπει νά προστεθοῦν καί πολλά ἄλλα κείμενα, μεγαλύτερα ἤ μικρότερα, πού γεννήθηκαν στήν καρδιά του καί πρόσφεραν τήν εὐωδία τους μέ τό συγγραφικό κάλαμό του.      Στά ποιμαντικά του ἀνοίγματα ἦταν ἀσυναγώνιστος. Μέ φόβο Θεοῦ, μέ προσοχή, μέ ἐπιμέλεια πλούτισε τή μητρόπολή του, πού ἴσαμε ἐκείνη τήν ὥρα ἦταν πάμφτωχη καί ἰσχνή, μέ λειτουργούς τοῦ θυσιαστηρίου προικισμένους μέ θεία χαρίσματα καί μέ ἀκούραστη δραστηριότητα. Ὅποιος κάνει διερεύνηση σ’ ὅλες τίς μητροπόλεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος δέ θά βρεῖ πουθενά τέτοιο ἐπιτελεῖο. Ὥριμο πνευματικά, καταρτισμένο θεολογικά καί ὀργανωμένο ἱεραποστολικά.      Θά τελειώσω μέ μιά μικρή προσευχή πού τή νοιώθω νά βγαίνει ἀπό τή δική μου καρδιά. Κύριε, “ἐν ταῖς λαμπρότησι τῶν ἁγίων σου” ἀνάπαυσον τόν ἀδελφό μας Μελέτιο καί χάρισε τή δύναμη στούς διαδόχους του νά τιμήσουν τόν τίμιο ἐργάτη πού διαδέχονται καί νά ἀνοίξουν καινούργιους δρόμους ὀρθόδοξης διδαχῆς καί ἁγιαστικῆς ἐμπειρίας. 

Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος Νικόδημος