Ὁμοφυλοφιλία: Μιά μάστιγα γιά τή δῆθεν Χριστιανική Δύση Τό κίβδηλο “Εὐαγγέλιο” τῆς Ἀνοχῆς. - Jennifer Hartline

Ὁμοφυλοφιλία: 

Μιά μάστιγα γιά τή δῆθεν Χριστιανική Δύση (Ι)
Τό κίβδηλο “Εὐαγγέλιο” τῆς Ἀνοχῆς.

(Ἡ Ἀνοχή εἶναι ἡ ἀρετή ἐκείνων, πού δέν ἔχουν Ἀρχές. G. K. Chesterton)

(Σ.μ. Στό σύγχρονο δυτικό κόσμο μας ἡ ὁμοφυλοφιλία διαφημίζεται ὡς “φυσιολογική” ἐναλλακτική σεξουαλική ἔκφραση. Ὄχι μόνο θεωρεῖται ἀτομικό δικαίωμα, ἀλλά ἡ καθιέρωσή της ὡς καθ’ ὅλα ἰσότιμης πρός ὅ,τι ἐπί αἰῶνες συνιστοῦσε τήν αὐθεντική λειτουργία τοῦ φύλου, ἔχει γίνει ἀντικείμενο προπαγάνδας καί προσηλυτισμοῦ. Θεωρεῖται πιά πολιτισμικό κεκτημένο, πού πρέπει ἀναγκαστικά νά ἐμπεδωθεῖ στό λαό καί νά γίνει ἀποδεκτό, μέσα ἀπό τήν ἐνημέρωση καί τήν ἐκπαίδευση, καί νά θεσμοθετηθεῖ μέ σχετική διαμόρφωση τοῦ νομικοῦ πλαισίου τῶν κοινωνιῶν, ἔτσι ὥστε ἡ ἀποδοκιμασία αὐτῆς νά συνιστᾶ παράβαση τῶν κατά τοῦ ρατσισμοῦ ἀρχῶν. Βλ. παρελάσεις ὁμοφυλοφίλων ὑπό τήν αἰγίδα τῶν ἀρχῶν, νομιμοποίηση συμβιώσεων ἤ “γάμων” ὁμοφυλοφίλων ζευγαριῶν, νομοθέτηση δυνατότητας υἱοθεσιῶν ἀπό τέτοια ζευγάρια, κτλ. Στά κηρύγματα τῶν ἀκτιβιστῶν, γιά τήν προώθηση αὐτοῦ τοῦ “ἐναλλακτικοῦ” τρόπου συμπεριφορᾶς, ἀντιδροῦν διεθνῶς, ὅπως εἶναι φυσικό, οἱ ὑποστηρικτές τῆς παραδοσιακῆς μορφῆς ζωῆς. Θά δημοσιεύσουμε τρία σχετικά ἄρθρα. Τό πρῶτο, πού καταχωρεῖται στή συνέχεια σέ μετάφραση, τό συλλέξαμε ἀπό τήν ἰστοσελίδα www.orthodoxytoday.org/blog. Ἡ συγγραφέας εἶναι νεαρή λογία ἀμερικανίδα Ρωμαιοκαθολική, μητέρα τριῶν παιδιῶν, πού τά ἀνατρέφει στό σπίτι της. Ὅπως ἀναφέρει στό βιογραφικό της, «πάθος της εἶναι νά βοηθήσει (ἀρθρογραφώντας) στο ξαναχτίσιμο τοῦ πολιτισμοῦ τῆς ζωῆς στήν Ἀμερική»).

     Τό κίβδηλο “εὐαγγέλιο” τῆς Ἀνοχῆς γνωρίζει μόνο ἕναν κανόνα: νά ἀνέχεσαι κάθε πράξη, φρόνημα, τρόπο ζωῆς ἤ ἐπιδίωξη τοῦ ἄλλου, ὑπό τήν προϋπόθεση ὅτι τό πρόσωπο αὐτό δέ θά θεωρεῖ κάποια συμπεριφορά, ἐνέργεια ἤ ἐπιδίωξη λάθος καί δέ θά ἐκφράζει τή θέση του αὐτή δημόσια. Τό ζητούμενο δηλαδή εἶναι ὄχι ἡ ἀποδοχή πράξεων τοῦ ἄλλου, ἀλλά ἡ δική σου ὑποταγή. Δέν ἀρκεῖ νά μή βλέπεις γύρω σου καί νά ἀνέχεσαι σιωπηλά· πρέπει νά χειροκροτεῖς. Ἀλοίμονό σου ἄν τολμήσεις νά ἐκφέρεις ἀντίθετη ἄποψη. Ἡ παράβαση τοῦ κανόνα αὐτοῦ πρέπει νά κολάζεται.
     Ἡ Stacy Trasancos εἶναι μιά θαρραλέα Ρωμαιοκαθολική. Τήν περασμένη ἑβδομάδα ἀνάρτησε ἕνα κείμενο σέ μπλόγκ στό διαδίκτυο ἐκφράζοντας τήν ἀγανάκτησή της γιατί ἔχει κουραστεῖ πιά, βγαίνοντας ἀπό τό σπίτι της μέ τά παιδιά της, νά ἀναρωτιέται: «Τί στά κομμάτια θά συναντήσω πάλι! Δύο ἄντρες νά γλυκοφιλιοῦνται μέσα στήν πισίνα; Δύο ἀγκαλιασμένες γυναῖκες μέ ἐρωτικές διαχύσεις, δημόσια, μέσα στό πάρκο;» Δέ θά ἤθελε, ἔγραφε, τά παιδιά της νά εἶναι ἐκτεθειμένα σέ τέτοιου εἴδους σκηνές, κάθε φορά πού βγαίνουν ἔξω. Πράγμα ὅμως ἀδύνατο σήμερα.
     Τί ἤθελε νά τό πεῖ; Τό ὅτι εἶχε τό θάρρος νά ἐκφράσει τήν ἀντίθεσή της στήν ἀνηθικότητα, τήν ἔκανε δέκτη ὀργισμένων καί βρώμικων ἀπειλῶν ἐκ μέρους ὑποστηρικτῶν τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Αὐτοί πού κατανοοῦν πῶς νοιώθει ἡ Stacy, (συμπεριλάβετε καί μένα σ’ αὐτούς), ξέρουν ὅτι τό πραγματικό της ἔγκλημα εἶναι ὅτι ἀπέρριψε τό “εὐαγγέλιο” τῆς Ἀνοχῆς, τό ὁποῖο ἀπαιτεῖ νά μήν ἀντιδρᾶς σέ ὅ,τι αὐτό προστάζει νά ἀνέχεσαι. Οὔτε κἄν νά τό ἐξετάζεις. Ἡ μή συμμόρφωση τιμωρεῖται.
     Ὅλο τό “εὐαγγέλιο” τῆς Ἀνοχῆς συνοψίζεται σέ ἕνα μόνο στίχο: «μή κρίνετε ἵνα μή κριθῆτε». Ρητό, πού ὅπως τό ἑρμηνεύουν, συνιστᾶ ἀπειλή: «μή κρίνεις τί εἶμαι, τί κάνω, τί λέω, τί ἐπιδιώκω, ἄν δέν θέλεις νά ἐνοχοποιηθεῖς ὡς μή ἀνεκτικός». Στό λεξιλόγιο τοῦ “εὐαγγελίου” τῆς Ἀνοχῆς δέν ὑπάρχει ἡ λέξη ἁμαρτία. Εἶναι ἐντελῶς κενή περιεχομένου. Οἱ κήρυκες αὐτοῦ τοῦ “εὐαγγελίου” ἔχουν πλάσει ἕνα “χριστιανισμό” στά μέτρα τους. Τόν γνήσιο Χριστιανισμό τόν ἀπορρίπτουν. Ὁ δικός τους εἶναι μιά γατούλα χωρίς δόντια: ἁπαλή, τρυφερή, χαδιάρα, πού ὅλο κοιμᾶται καί τρίβεται πάνω σου. Ὁ μόνος σκοπός του εἶναι πῶς θά εἶναι εὐχάριστος καί θά ἐπικροτεῖ ὅσα κάνουν. Δέν ἔχει ἐντολές. Καί σίγουρα δέν ἀνέχεται κανένα νά δίνει ἐντολές! Ἄν δέ ὁ “χριστιανισμός” τους προβλέπει κάποιο “σωτήρα”, αὐτός σίγουρα εἶναι ἁπλῶς μιά γλυκειά, συμπαθητική μασκότ γιά τή ζωή τους, καί τό μόνο, πού εἶπε κάποτε εἶναι τό «μή κρίνετε». Ἡ μόνη “ἁμαρτία”, κατ’ αὐτούς, γιά τήν ὁποία πρέπει κανείς νά μετανοεῖ, εἶναι ἡ μή ἀνοχή, καί τήν διαπράττουν ὅσοι ἀρνοῦνται νά τούς διδάξουν αὐτοί σέ τί πρέπει καί σέ τί δέν πρέπει νά ἀντιδροῦν.
     Τό “εὐαγγέλιο” τῆς Ἀνοχῆς εἶναι μιά κομπίνα, ἕνα τερτίπι τοῦ μάρκετινγκ. Ὁ πραγματικός στόχος εἶναι ἡ ὑποταγή ὅσων ἔχουν ἄλλες ἀρχές. Ρωτῆστε τούς δασκάλους οἱ ὁποῖοι ἔχουν τεθεῖ σέ διαθεσιμότητα γιατί ἐξέφρασαν στήν τάξη τήν ἀντίθεσή τους στό “γάμο” ὁμοφυλοφίλων· ἤ τά Καθολικά γραφεῖα υἱοθεσιῶν, πού ἀναγκάζονται νά κλείσουν πρό τοῦ ἐξαναγκασμοῦ τους νά δίνουν παιδιά πρός υἱοθεσία σέ ζευγάρια τοῦ ἴδιου φύλου, πράγμα ἀσύμβατο πρός τίς ἀρχές τους (ἀρχές, πού ὑποτίθεται εἶναι ἐλεύθεροι νά ἔχουν). Ρωτῆστε ἐπιχειρηματίες, πού σύρονται στά δικαστήρια γιατί ἀρνήθηκαν δημόσια νά συμμετάσχουν σέ τελετές ἤ δεξιώσεις “γάμων” γκέι, καί χάνουν τήν ἄδεια λειτουργίας τῶν ἐπιχειρήσεών τους. Ὁ νόμος τοῦ “εὐαγγελίου” τῆς Ἀνοχῆς, δέν παρέχει τήν ἐλευθερία τῆς διαφωνίας, οὔτε τό δικαίωμα τῆς ἄρνησης. Ὀφείλεις ὑποταγή. Ἤ σηκώνεις πανό ὑποστήριξης ἤ χάνεις τούς πόρους γιά τή ζωή σου καί τήν ἐλευθερία σου.
     Εἶναι βασικό νά καταλάβουμε μιάν ἀλήθεια: ἡ ἀνοχή δέν εἶναι ἀρετή. Δέν ἀποτελεῖ ἠθική νίκη τό νά ἐνδίδει κανείς στό κακό. Κάποιος Ἀρχιεπίσκοπος ἔχει πεῖ: «Πρέπει νά θυμόμαστε ὅτι ἡ ἀνοχή δέν εἶναι μιά χριστιανική ἀρετή. Φιλανθρωπία, δικαιοσύνη, εὐσπλαχνία, σύνεση, τιμιότητα, ὅλες αὐτές εἶναι χριστιανικές ἀρετές. Βέβαια, ζοῦμε σ’ ἕνα κόσμο γεμάτο ἀντιθέσεις. Ἡ ἀνοχή εἶναι συχνά μιά τρέχουσα ἀνάγκη ἐπιβίωσης. Οὐδέποτε ὅμως ὑπῆρξε αὐτοσκοπός. Στήν πραγματικότητα, τό νά ἀνεχόμαστε ἕνα βαρύ κακό μέσα στήν κοινωνία εἶναι, αὐτό καθ’ αὐτό, βαρύ κακό». Γνωρίζουμε ὅτι πρέπει νά ἀγαπᾶμε τόν ἁμαρτωλό, ἀλλά νά μισοῦμε τήν ἁμαρτία. Το πρόβλημα ὅμως εἶναι ὅτι μᾶς ἀπαγορεύεται πιά νά μισοῦμε τήν ἁμαρτία! Ἀντίθετα, λένε, πρέπει νά ἀγαπᾶμε τήν ἁμαρτία, νά τιμοῦμε τήν ἁμαρτία, καί πάνω ἀπ’ ὅλα νά σταματήσουμε νά τήν ὀνομάζουμε ἁμαρτία. Δέν εἶναι ἀνεκτό νά κρίνουμε κάτι ὡς ἠθικό κακό καί νά ἐναντιωνόμαστε σ’ αὐτό. Παρά ταῦτα, ξέρουμε ὅτι ὑπάρχουν πράγματα, πού εἶναι ἁμαρτίες καί ὁδηγοῦν στό θάνατο. Ἡ Ἀγάπη ἀπαιτεῖ νά λέμε στούς ἀδελφούς καί τίς ἀδελφές μας τήν ἀλήθεια. Ἴσως ἀποφασίσουν νά ἀπορρίψουν τήν ἁμαρτία καί νά κερδίσουν τή ζωή. Στόν Αἰώνα τοῦ Σκότους, στόν ὁποῖο ζοῦμε, ὅπου τό κακό ὀνομάζεται καλό καί τό σκότος καλεῖται φῶς (πρβλ. Ἡσ. ε΄ 20) οἱ Χριστιανοί πρέπει νά ζοῦν μέ νηφαλιότητα καί νά μήν πλανῶνται.
     Εἶμαι λοιπόν μέ τό μέρος τῆς Stacy. Βλέπω κι ἐγώ ὅλο αὐτό τό σκοτάδι νά μέ τυλίγει σάν δῆθεν φῶς, στηριζόμενο ἀπό τό κράτος μέ λεφτά ἀπό τούς δικούς μου φόρους, νά προβάλλεται βίαια μπροστά στά μάτια μου καί τά μάτια τῶν παιδιῶν μου, νά σπρώχνεται μέ τό στανιό μέσα στήν ψυχή μας. Ἀπηύδησα νά στιγματίζομαι ὡς μισαλλόδοξη καί μισάνθρωπη γιατί δέν ἀπαρνοῦμαι τίς ἠθικές ἀρχές, πού ὑπῆρξαν τά θεμέλια τῆς ἀνθρωπότητας ἀπό καταβολῆς κόσμου. Εἰλικρινά, ποσῶς μέ νοιάζει ἄν μέ βρίσκετε μή ἀνεκτική. Δέν μπορῶ νά ἀνεχθῶ νά διακυβεύεται ἡ ἀθωότητα τῶν παιδιῶν μου ἤδη ἀπό τό νηπιαγωγεῖο μέ τήν ὑποχρεωτική σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, πού τά διδάσκει ὅτι πρέπει νά δέχονται καί νά θεωροῦν τήν ὁμοφυλοφιλία, τόν τρανσεξουαλισμό, ἤ τήν τρέλλα τοῦ “ἀσαφοῦς” φύλου, ὡς κάτι τό φυσικό, καί νά τά ἐνημερώνει γιά ὅλες τίς μεθόδους ἀκολασίας καί ἔκτρωσης. Δέν μπορῶ νά ἀνεχθῶ τά παιδιά μου νά τά βλέπουν σά “σεξουαλικά ὄντα”, μᾶλλον παρά ὡς ἀνθρώπινες ψυχές. Εἶναι ἀπαράδεκτο κάποιοι μεγάλοι, πού ἔχουν τή δύναμη στά χέρια τους, νά λεηλατοῦν τήν ἀθωότητα τῶν παιδιῶν μας προωθώντας τή δική τους ἀτζέντα τῆς διαστροφῆς. Εἶναι τραγικό νά διδάσκεται ὡς ἱερό “δικαίωμα” τῆς γυναίκας τό νά σκοτώνει στά σπλάχνα της ἀθῶα ἀνθρώπινα πλάσματα.
     Δέν ἀνέχομαι νά ἀκούω τόν ἰσχυρισμό ὅτι τά παιδιά μου δέν θά ἔχουν ὁμαλή πορεία πρός τήν ἐφηβεία ἄν δέν “κατηχηθοῦν” πρῶτα γιά τό σοδομισμό καί τό “γάμο” ἀτόμων τοῦ αὐτοῦ φύλου. Δέν ἀνέχομαι νά κατηγοροῦνται γιά ἔλλειψη ἀνοχῆς, πρίν ἀκόμα πάρουν δίπλωμα ὁδήγησης, ἄν τολμήσουν νά ὑπερασπιστοῦν τόν ἀληθινό γάμο καί τήν ἁγνότητα. Δέν θέλω νά μεγαλώσουν μέσα σέ μιά κουλτούρα, πού βεβηλώνει τό γάμο, φθείρει τήν οἰκογένεια, διαστρέφει τή σεξουαλική λειτουργία καί καταστρέφει τήν ἀνθρώπινη ζωή. Ἡ εἰρωνεία εἶναι ὅτι μέ ὀνομάζουν ἐχθρό τῆς ἐλευθερίας καί τῶν ἀνθρώπινων δικαιωμάτων, μέ λένε ἄτομο φανατικό, χωρίς ἀνοχή, ἐπειδή πιστεύω ὅτι τά ἀγέννητα βρέφη ἔχουν τό δικαίωμα νά ζήσουν καί νά γεννηθοῦν· ὅτι τά παιδιά ἔχουν τό δικαίωμα νά ἔχουν μάνα καί πατέρα, πού νά εἶναι παντρεμένοι· ὅτι ἡ γενετήσια σχέση μόνο μέσα στο γάμο προσφέρει εὐλογημένη εὐφροσύνη, πού πρέπει νά ἀντιμετωπίζεται μέ δέος· ὅτι ὁ γάμος νοεῖται μόνο μεταξύ ἑνός ἄντρα καί μιᾶς γυναίκας, γιατί αὐτό εἶναι τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τήν ανθρώπινη οἰκογένεια. Ἔ, λοιπόν, ἄς μέ θεωροῦν ἔτσι! Κάλιο νά μοῦ κολλήσουν τή ρετσινιά τῆς μή ἀνεκτικῆς, παρά νά λέω τό κακό καλό.
     Πάρτε θάρρος, ἀδελφοί μου. Δέν εἶναι ἡ σωτηρία τό κίβδηλο “εὐαγγέλιο” τῆς Ἀνοχῆς καί δέν πρόκειται νά μᾶς φέρει εἰρήνη. Ὑπάρχει τό ἀληθινό Εὐαγγέλιο, τό Καλό Ἄγγελμα. Ἄς τό συμμεριστοῦμε ὅλοι καί ἄς τό βιώσουμε χωρίς φόβο.

Jennifer Hartline      

Πηγή: Ελεύθερη Πληροφόρηση