ΓΙΑ ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ΤΟ 1922 - Γεώργιος Κουρκούτας

ΓΙΑ ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ  ΤΟ 1922

  ΜΙΑ ΦΩΝΗ ΚΑΤΑΚΡΑΥΓΗΣ   

ΠΡΟΣ ΤΑ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ  ΕΘΝΗ»ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ 

Από έναν ευσυνείδητο Άνθρωπο και ειλικρινή Διπλωμάτη 

Το 1922 υπήρξε για τον Ελληνισμό μία μεγάλη Τραγωδία με ανυπολόγιστες συνέπειες. Με αφετηρία την ήττα του Ελληνικού Στρατού στο μέτωπο της Μικράς Ασίας τον Αύγουστο του 1922 ο Ελληνισμός της Ιωνίας, του Πόντου, της Καππαδοκίας, της Ανατολικής Θράκης και Έλληνες άλλων λιγότερο γνωστών περιοχών της Ανατολής υπέστησαν τόσους  διωγμούς και σφαγές αλλά οδηγήθηκαν και σε ξεριζωμό από τις πατρογονικές εστίες τους ,  ύστερα από συνεχή παρουσία χιλιάδων ετών .

Το διάστημα από τον Αύγουστο του 1922 μέχρι τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, που συνεχώς κατέφθαναν πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη (όταν υπεγράφη και η διαβόητη Ανακωχή των Μουδανιών και οι Ελληνικές αρχές παρέδωσαν χωρίς  να «πέσει ντουφεκιά»την Ελληνική αυτή γη στους Τούρκους του Κεμάλ –έγκλημα για το οποίο δεν λογοδότησε ποτέ κανείς στην Ελλάδα) ο χάρτης του Ελληνισμού άλλαζε ριζικά  : εκεί που υπήρχαν για αιώνες ελληνικά σχολεία και ορθόδοξες χριστιανικές εκκλησίες ,τώρα κυριαρχούσε η τουρκική βαρβαρότητα και, παράλληλα,  ο μουσουλμανισμός κέρδιζε έδαφος.

Αυτό υπήρξε ένα έγκλημα κατά του Παγκόσμιου Πολιτισμού και της Χριστιανικής Θρησκείας, κάτι που λίγοι Δυτικοί το αντιλήφθηκαν νωρίς .Και αυτό διότι οι τότε ηγεσίες τους είχαν τεράστιες ευθύνες για το έγκλημα αυτό. Την επισήμανση αυτή έκαναν τότε θαρραλέες φωνές ,όπως ο Γάλλος Εδουάρδος Ντριώ και ο Αμερικανός Τζωρτζ Χόρτον.

Τζωρτζ Χόρτον : με την ειλικρινή φωνή της Συνειδήσεως

Ο τελευταίος, ο Τζωρτζ Χόρτον (George Horton ) υπήρξε Γενικός Πρόξενος των Η.Π.Α. στην Εγγύς Ανατολή και την Τουρκία για 30 χρόνια και έζησε από κοντά τους διωγμούς του Ελληνισμού από το καθεστώς των Νεότουρκων την δεκαετία του 1910 και από τις Δυνάμεις του Κεμάλ μετά το 1919. Τις εμπειρίες του κατέγραψε στο βιβλίο του , αληθινό ντοκουμέντο των γεγονότων , με τίτλο στα αγγλικά «The Blight of Asia», που μεταφράστηκε στα ελληνικά ως «Η Κατάρα της Ασίας ή η Μάστιγα της Ασίας », το οποίο εξεδόθη για πρώτη φορά στις Η.Π.Α. το 1926 και μεταφράστηκε στην Ελλάδα από προσφυγικά σωματεία, όπως η Εστία Νέας Σμύρνης, η Ένωσις Σμυρναίων  και το Θρακικόν Κέντρον. Σε αυτό παρουσιάζει με καθαρότητα σκέψης και ειλικρίνεια που σπανίζει σε δυτικούς Διπλωμάτες, το μέγεθος των ευθυνών των «Χριστιανικών Εθνών» απέναντι στην Ελληνική Τραγωδία το 1922 στα εδάφη της Μικράς Ασίας .

Παραθέτουμε εδώ μερικές από τις σκέψεις αυτές του Τζωρτζ Χόρτον από το ανωτέρω βιβλίο,  όπου καταγράφει την μεγάλη ευθύνη των «Χριστιανικών Εθνών» της Δύσης απέναντι στην ανάπτυξη του τουρκικού Ιμπεριαλισμού : «Ο δυτικός πολιτισμός , ακολουθώντας από κοντά τη δίψα του χρυσού, υπερνίκησε τον Αμερικανό απόστολο και έμπιστο όργανο του Αγγέλου Γαβριήλ. Η κυριώτερη αιτία για την οποία ο Χριστιανισμός έχασε τόσο πολύ έδαφος προς όφελος του Μωαμεθανισμού και όπως φαίνεται θα χάσει στο μέλλον περισσότερο ακόμα ,είναι το ότι ουδέποτε υπήρξε στον κόσμο π ρ α γ μ α τ ι κ ό ς Χριστιανισμός [η υπογράμμιση του Χόρτον]» .

Τα Εγκλήματα των Δυτικών Εθνών

«Η ιστορία των λεγομένων «Χριστιανικών Εθνών» υπήρξε μια μακράς σειρά αιματηρών πολέμων, προδοσίας και ληστείας, ημερών του Αγίου Βαρθολομαίου, διωγμών αγίων και μαγισσών που καίγονταν «επί της πυράς».

Και η κατάσταση ανάμεσα στα «Χριστιανικά Έθνη» που επέτρεψε στους Τούρκους να κάψουν τη Σμύρνη  και να σφάξουν τους κατοίκους της ή να κακουργήσουν εις βάρος τους, υπήρξε ένας κολοφώνας ατιμίας και αίσχους που δείχνει ότι ο κόσμος γίνεται ολοένα και λιγώτερο Χριστιανικός , όσο περνούν τα χρόνια …»

Η μεγάλη ευθύνη των Χριστιανών για την επέκταση του Ισλάμ

Και συνεχίζει ο Χόρτον  :  «Αν η Χριστιανική θρησκεία έχει επιτύχει τόσο ασθενή αποτελέσματα πάνω στη συμπεριφορά των Χριστιανικών Εθνών και έχει τόσο μικρή προσαρμογή προς το θέλημα του Θεού, ώστε να μην έχει τόσο μικρή δύναμη να προσηλυτίσει Μωαμεθανούς, τότε η μόνη δυνατότης που απομένει στην σοφία την πεπερασμένη  ή την απέραντη , θα ήταν να χρησιμοποιηθεί όσο το δυνατόν καλύτερα  μια άλλη θρησκεία .

Όταν οι ιεραπόστολοι μας φέρουν σε πέρας την τοποθέτηση της Τουρκικής Διοικήσεως «επάνω σε μια υγιή βάση» θα μπορούν να γυρίσουν στην πατρίδα και να μας διδάξουν πώς να είμαστε καλύτεροι Χριστιανοί.

Αν ο Χριστιανισμός δεν περισωθεί μέσα στις χώρες, όπου έχει ακόμα μια τυπική υπόσταση, θα καταστραφεί ,και ο πολιτισμός των χωρών εκείνων θα καταστραφεί μαζί του. Οι Μπολσεβίκοι το ξέρουν αυτό, όπως μαρτυρεί ο πόλεμος που διεξάγουν εναντίον του  Χριστιανισμού [αναφέρεται στην επικράτηση των Μπολσεβίκων στην τότε Ρωσία]».

Η διαφορά νοοτροπίας Ελλήνων και Τούρκων

Και ένα δείγμα της διαφοράς της αληθούς χριστιανικής συμπεριφοράς των Ελλήνων απέναντι στους αδίστακτους Τούρκους καταγράφεται με τα εξής παραδείγματα από τον Αμερικανό Διπλωμάτη Τζωρτζ Χόρτον :

«Η συμπεριφορά των Ελλήνων απέναντι στις χιλιάδες των Τούρκων που κατοικούν στην Ελλάδα, όλο το διάστημα που γίνονταν οι θηριώδεις σφαγές και όταν η Σμύρνη καιγόταν και οι πρόσφυγες έφταναν σε όλους τους λιμένες της Ελλάδας πληγωμένοι, κακοποιημένοι και κατεστραμμένοι,  υπήρξε ένα απ’ τα ωραιότερα και θαυμαστότερα κεφάλαια της ιστορίας αυτής  της χώρας .Δεν έλαβε χώραν καμμιά αντεκδίκηση. Οι Τούρκοι που ζούσαν στην Ελλάδα δεν ενοχλήθηκαν καθόλου, ούτε ξέσπασε επάνω στα κεφάλια τους καμμιά θύελλα μίσους ή εκδικήσεως. Αυτή είναι μια μεγάλη και ωραία νίκη που κάτω απ’ τις συνθήκες των νικών του Μαραθώνος και της Σαλαμίνος».

Η Ελληνική ανωτερότητα στο Ήθος 

Και επεξηγεί ο Χόρτον , απευθυνόμενος στους Αμερικανούς αναγνώστες πάντα, το αυτονόητο : «Θα ρωτούσε κανείς τι καλύτερο θα μπορούσε να κάνει ένα άλλο Χριστιανικό Έθνος;  Στην πραγματικότητα η όλη συμπεριφορά της Ελλάδας, κατά τη διάρκεια των διωγμών των Χριστιανών στην Τουρκία και ύστερα απ’ αυτή υπήρξε πάρα πολύ  αξιοθαύμαστη,  αυτό δε το μαρτυρεί και η συμπεριφορά της ίδιας χώρας απέναντι των Τούρκων αιχμαλώτων πολέμου, και οι φροντίδες της για τις πολλές χιλιάδες προσφύγων που κατέφυγαν στο έδαφος της. Ξέρω πολύ καλά αυτά που λέγω, γιατί ήμουν στην Ελλάδα και τα είδα με τα ίδια μου τα μάτια. Νομίζω ότι κανένας δεν θα τολμήσει να αμφισβητήσει αυτά τα γεγονότα .

Αν οι Έλληνες  ύστερα απ’ τις σφαγές που έγιναν  στον Πόντο και στη Σμύρνη έσφαζαν όλους τους Τούρκους που ήταν στην Ελλάδα, ο λογαριασμός μόλις θα ήταν 50 προς 50».

Λόγια γραμμένα με σαφήνεια και ειλικρίνεια. Ένα αληθινό κατηγορώ από έναν τίμιο Δυτικό Διπλωμάτη για το τι έγινε το 1922 και τις τεράστιες ευθύνες των Δυτικών Δυνάμεων που συνέβαλαν ή αδιαφόρησαν για το έγκλημα αυτό. Δεν μπορούμε να προσθέσουμε τίποτε άλλο εμείς, βλέποντας προς τα πίσω ,καθώς συμπληρώθηκαν 90 χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή .

Γεώργιος Διον. Κουρκούτας