Εἰσήγηση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου στήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

Εἰσήγηση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν

 κ.κ. Χρυσοστόμου στήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας

τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

 

Ζωηρό τό ἐνδιαφέρον καί τήν προσοχή τῶν Ἱεραρχῶν ἐκράτησε ἡ εἰσήγηση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου στήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ὁ Σεβασμιώτατος εἰσηγήθηκε τό θέμα: «Ἡ ποιμαντική τῆς Ἐκκλησίας στήν ἐποχή τῶν Μνημονίων».

Στό πρῶτο μέρος ἀναφέρθηκε στήν κατάσταση ἡ ὁποία ἐπικρατεῖ σήμερα στήν Πατρίδα μας, ἕνεκα τῆς πολυεπίπεδης κρίσεως καί τῶν Μνημονίων, τά ὁποῖα ἔχουν σκοτεινό παρελθόν καί ἐκυοφορήθηκαν, ὅπως εἶπε, πρός ἐξυπηρέτηση τῆς παγκοσμιοποίησης.

Ἐπίσης ἀνεφέρθη στίς δυσκολίες τοῦ Λαοῦ πού εἶναι ποικίλες καί οἱ ὁποῖες ἔχουν ὡς ἀποτέλεσμα πολλάκις τήν ἀπόγνωση καί τά ἀπονεννοημένα διαβήματα. Λόγο ἔκανε ἐπίσης γιά τό μεταναστευτικό καί τήν κρίση τῶν ἀξιῶν καί τῶν θεσμῶν.

·                    Στό δεύτερο μέρος ἀνεφέρθη στό τί δέον  γενέσθαι καί ἑστίασε στήν πνευματική ἐνίσχυση καί στήριξη τοῦ Λαοῦ ἀπό τήν Ἐκκλησία, πού εἶναι πλέον ἡ μόνη ἐλπίδα σωτηρίας ἀφοῦ οὐδέποτε ἐγκατέλειψε τά παιδιά της, ἀλλά πάντοτε ἀγωνίστηκε προκινδυνεύουσα γι αὐτά.

Ἡ Ἐκκλησία δίδει νόημα στή ζωή, ὅραμα, ἐλπίδα, δυνατότητα ὑπέρβασης τοῦ θανάτου μέσα ἀπό τήν μυστηριακή ζωή καί ἐμπειρία τῆς σχέσης τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό, χωρίς νά παραβλέπῃ καί τίς ὑλικές ἀνάγκες τοῦ ἀνθρώπου, ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος εἶναι κατά τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο «μικτός προσκυνητής, ἐπόπτης τῆς ὁρωμένης κτίσεως καί μύστης τῆς νοουμένης».

Ἐπίσης μίλησε γιά τήν ἀνεργία  καί τήν ἀνάγκη νά βοηθήσωμε τούς ἀνθρώπους νά ἀνακαλύψουν τήν κοινότητα καί νά καλλιεργήσωμε τήν ἀπόδοση τῆς ἀγροτικῆς μας οἰκονομίας.

            «Ἡ Ἑλλάδα μπορεῖ νά ἀπαντήσῃ στήν οἰκονομική κρίση, ἄν δημιουργήσῃ ἕνα ἰσχυρό πλέγμα δραστηριοτήτων, τό ὁποῖο θά στηρίζεται στή γεωργία, κτηνοτροφία, ἁλιεία, δασοπονία σέ συνδυασμό μέ τούς τομεῖς τοῦ περιβάλλοντος, τῶν ἀνανεώσιμων πηγῶν ἐνεργείας, τῆς μεταποίησης ἀγροτικῶν προϊόντων καί τοῦ τουρισμοῦ. Ἐμεῖς μιλᾶμε καί γιά θρησκευτικές, προσκυνηματικές, ἱερές ἀποδημίες. Μποροῦμε νά ἐργαστοῦμε ἀποδοτικά, πάνω στόν τομέα αὐτό».

Ἐσημείωσε τήν ἀνάγκη συνεργασίας Ἐκκλησίας-Πολιτείας, τήν στήριξη τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας, τήν ἐνίσχυση τήν πνευματική, ἀλλά καί τήν στήριξη γιά φροντιστήρια, μέ ὑποτροφίες, τήν ἐνίσχυση τῶν μαθητῶν στά Σχολεῖα κ.ο.κ.

Εἰδική ἀναφορά ἔκανε στήν ἀνάγκη νά πρωτοστατήσῃ ἡ Ἐκκλησία, γιά τήν ἑνότητα τοῦ Λαοῦ. Τό μεγάλο θῦμα στίς δύσκολες περιόδους εἶναι ὁ Λαός. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι δύναμις ἑνοποιός. Ἡ κρίση τῆς οἰκονομίας δέν πρέπει νά ὁδηγήσῃ σέ κρίση δημοκρατίας.

Ἐπίσης μίλησε γιά τήν σχέση τῶν μνημονίων μέ τά ἐθνικά μας θέματα: «Ἔχουμε χρέος νά σταθοῦμε ἐπάξια στίς ἀπαιτήσεις τῶν καιρῶν καί νά ὑπερασπιστοῦμε τά ἱερά καί τά ὅσια τοῦ Γένους μας. Εἶναι ἀπαίτηση τοῦ Λαοῦ μας. Ἔχει κρεμαστεῖ ἀπό τά χείλη μας. Πρέπει μέ τήν γνήσια εὐγενική ἑλληνική φωνή μας νά στηρίξωμε τόν προδομένο Λαό μας, ἄν ἐπιθυμοῦμε νά σταθοῦμε στό ἴδιο βάθρο μέ τούς ἥρωες Κληρικούς πού διεδέχθημεν, εἰδ’ ἄλλως θά πέσωμε, ἤ μᾶλλον θά μᾶς κατεβάσουν, ὡς μή δυναμένους νά ἀνταποκριθοῦμε στίς ἀπαιτήσεις τῶν καιρῶν.... Ὁ Λαός τώρα μᾶς θέλει κοντά του, θέλει νά ἀρθρώσωμε λόγο, νά ὑπερασπιστοῦμε τά πνευματικά ἀλλά τά βιωτικά του δικαιώματα. Τά ἐγκλήματα πού ἔχουν διαπραχθῆ σέ βάρος τοῦ Λαοῦ εἶναι μεγάλα καί εἶναι φύσεως πλέον πνευματικῆς γι αὐτό καί ἀφοροῦν ἄμεσα τήν Ἐκκλησία».

Δέν παρέλειψε ὁ Σεβασμιώτατος νά ἀναφερθῇ στό θέμα τῆς ἐπανδρώσεως τῶν ἱερατικῶν κενῶν καί στό μεγάλο πρόβλημα πού ἀντιμετωπίζει πλέον ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα ἀπό τόν μή διορισμό Ἱερέων στίς κενές ἐνορίες.

Σέ ἄλλο σημεῖο εἶπε: «Πολλάκις ἡ Ἐκκλησία ἔσωσε τό γένος. Τώρα καί πάλι, αὐτός ὁ τόπος ἔχει τήν ἀνάγκη τῆς Ἐκκλησίας. Τώρα πού ὁ Λαός πονάει καί ὑποφέρει ἡ Ἐκκλησία καλεῖται νά συσπειρώσῃ τά τέκνα της.

Ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι α) Προφητικός β) Παρακλητικός καί γ) Ἐλεγκτικός. Στό σημεῖο αὐτό ἀνέφερε λόγια τοῦ Κλήμεντος Ἀλεξανδρέως ἀπό τό ἔργο του «Παιδαγωγός»: «Ἀνέτρεψε τήν Ἑλλάδα ἡ βάρβαρος φιλοκοσμία... σωφροσύνην διέφθειρε λακωνικήν, ἐσθής καί χλιδή καί κάλλος ὡραῖον...». (Παιδαγωγός, 3, 45). Ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι τομώτερος ὑπέρ πᾶσαν μάχαιραν «Μετανοεῖτε...». Ἀλλάξτε μυαλό, συμπεριφορά, τρόπο ζωῆς.

«Πιστεύω», εἶπε ὁ Σεβασμιώτατος, «ὅτι σήμερα ὁ Ὀρθόδοξος Ἑλληνικός Λαός, μετά ἀπό αὐτήν τήν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας, περιμένει ἀπό μᾶς, λόγο ἀποκαλυπτικό, παραμυθυτικό ἀλλά καί καταγγελτικό γιά τά πραγματικά αἴτια τῆς κρίσεως. Περιμένει συγκεκριμένη στρατηγική ἀντιμετώπισης τῆς καταστάσεως καί στόν πνευματικό καί στόν γενικώτερο τομέα. Πιστεύω ὅτι θά δώσωμε στό ποίμνιό μας αὐτή τήν ἀναψυχή. Τό ἀξίζει καί τοῦ τό χρωστᾶμε».

Καί κατέληξε: «Θά τελειώσω μέ τούς στίχους ἑνός τραγουδιοῦ, τό ὁποῖο μεταξύ τῶν ἄλλων λέγει:

 

Βλέπω πλῆθος κόσμου νά κυλᾶ

μά ψυχή δέν μοῦ χαμογελᾶ

.....

Βρίσκω τάφους κι ἕνα κόσμο

πού δέν πονᾶ

......

Ποιός προφήτης τώρα θά ἀκουστῇ

σά φωνή σέ στέρνα κλειστή;

Σ’ ἕναν κόσμο ἄδειο καί ὀρφανό

ποιά κραυγή ἀπό τόν οὐρανό;

(Στιχ. Μάνος Ἐλευθερίου

Μουσική: Μάνος Χατζηδάκης)

 

Σ’ αὐτή τήν ἀναζήτηση, σ’ αὐτό τό ψάξιμο γιά ἀγάπη, γιά φωνή μέσα ἀπό μιά καρδιά πού φλέγεται γιά τόν ἄλλο, ὁ ὁποῖος ἄλλος εἶναι ὁ παράδεισος μας, ἀπαντᾶ ἡ Ἐκκλησία γιατί ἔχει πάντα στά ὦτα της τήν ἐπιταγή τοῦ Θεοῦ.

«Παρακαλεῖτε, παρακαλεῖτε τόν λαόν μου, λέγει ὁ Θεός. Ἱερεῖς λαλήσατε εἰς τήν καρδίαν Ἱερουσαλήμ, παρακαλέσατε αὐτήν, ὅτι ἐπλήσθη ἡ ταπείνωσις αὐτῆς, λέλυται αὐτῆς ἡ ἁμαρτία, ὅτι ἐδέξατο ἐκ χειρός Κυρίου, διπλᾶ τά ἁμαρτήματα αὐτῆς» (Ἠσαΐου 40, 1)

·                    Μετά τήν εἰσήγηση τοῦ Σεβασμιωτάτου, πραγματοποιήθηκε συζήτηση στήν ὁποία ἐξέθεσαν τίς ἀπόψεις τους πολλοί Ἱεράρχες. Ἡ συζήτηση καί ὁ διάλογος, διεξήχθησαν σέ ὑψηλό ἐπίπεδο καί μέσα σέ κλῖμα ἀγαστῆς συμπνοίας.

Μετά τήν ἀνάγνωση καί τῶν ἄλλων εἰσηγήσεων καί τίς συζητήσεις πού θά ἐπακολουθήσουν θά ληφθοῦν οἱ ἀποφάσεις γιά τίς περαιτέρω ἐνέργειες ἀπό τό Ἱερό Σῳμα τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.