Ἱερώτατοι Ἅγιοι Ἀδελφοί,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Θερμὰς ἐκφράζοντες τὰς εὐχαριστίας διὰ τὴν ὑπὸ τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος καὶ λίαν ἀγαπητοῦ ἀδελφοῦ καὶ συλλειτουργοῦ ἡμῶν κυρίου Ἱερωνύμου ἀπευθυνθεῖσαν πρόσκλησιν ὅπως καὶ ἐφέτος χαιρετίσωμεν τὴν ὑπὸ τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος κατ' ἔτος ὀργανουμένην Πανορθόδοξον Συνδιάσκεψιν Ἐντεταλμένων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καὶ Ἱερῶν Μητροπόλεων διὰ θέματα αἱρέσεων καὶ παραθρησκείας, προαγόμεθα ὅπως ἀσμένως ἀνταποκριθῶμεν εἰς αὐτὴν διὰ τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ καθ' ἡμᾶς Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τῆς ἡμετέρας Μετριότητος Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κυρίου Ἀνθίμου, συγχαίροντες, ἀπὸ τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Κέντρου, διὰ τὴν σύγκλησιν τοῦ εἰδικοῦ τούτου συνεδρίου ἐν τῇ ἁγιοτόκῳ πόλει τοῦ Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου,
μὲ θέμα τὴν ἀνταλλαγὴν ἀπόψεων περὶ τῆς πλάνης τῶν ἐσχατολογικῶν αἱρέσεων καὶ τῆς ἐλπίδος τῆς αἰωνίου ζωῆς, ὡς αὕτη βιοῦται ἐν τῇ Ἁγιωτάτῃ ἡμῶν Ἐκκλησίᾳ.
Ἡμεῖς, ὡς λειτουργὸς τῆς Ἐκκλησίας καὶ δὴ ὑπὸ τὴν ἰδιότητα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, τὶ λόγον ἔχομεν νὰ καταθέσωμεν πρὸ ὑμῶν, ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοὶ καὶ τέκνα περιπόθητα ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι; Ποῖον ἄλλον εἰ μὴ αὐτὸν τῆς πατροπαραδότου πίστεως, ὅστις διεφυλάχθη καὶ ἔφθασεν ἄχρις ἡμῶν ἀνόθευτος εἰς τὰ συγγράμματα τῶν ἁγίων Πατέρων καὶ ποιμένων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας;
Πάντοτε τὸ πρόβλημα τῶν ἐσχάτων συνεκίνει ἰδιαιτέρως τὸν ἄνθρωπον. Ὁ προβληματισμὸς διὰ τὴν πορείαν καὶ τὸ μέλλον τοῦ κόσμου ἦτο φυσικὸς εἰς ἕκαστον ἄνθρωπον. Διὰ τοῦτο καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν, ἐπιθυμοῦντες νὰ λύσουν τὸ πρόβλημα τοῦτο, κατέφυγον εἰς τὴν μελέτην τῶν ἐσχάτων διὰ τῆς λογικῆς αὐτῶν. Σήμερον μάλιστα, ὅτε τοσοῦτοι πόλεμοι καὶ ταραχαὶ συγκλονίζουν τὴν ἀνθρωπότητα, ἡ στροφὴ πρὸς τὰ ἔσχατα καὶ ἡ συνεχὴς μελλοντολογία καὶ «ἐσχατολογία» εἶναι φαινόμενα συνήθη καὶ καθημερινά. Ὅμως εἰς τὴν προσπάθειαν αὐτὴν ἑρμηνείας τῶν ἐσχάτων, ἐφ΄ὅσον μάλιστα δὲν ὑπάρχει τὸ ὑπόβαθρον τῆς ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως καὶ παραδόσεως, εἶναι εὐχερὴς ἡ πλάνη καὶ ἡ ἀπόκλισις ἀπὸ τῆς ὀρθῆς ὁδοῦ.
Ἡ Ἐκκλησία ἡμῶν ἔχει λύσει τὸ θέμα τοῦτο, διατηροῦσα πάντοτε τὴν ἐσχατολογικὴν διάστασιν τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Τὰ «ἔσχατα» ἐντὸς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας δὲν σημαίνουν τὰ τελευταῖα ἢ τὸ τέρμα ἢ τὸ τελικόν, ἀλλὰ τό «τέλειον», τό «τετελεσμένον», τό «ἀπόλυτον».
Τὰ ἔσχατα εἶναι δι΄ἡμᾶς τὸ φῶς τὸ ὁποῖον ἀποκαλύπτει τήν «οὐράνιον πολιτείαν» ὡς παροῦσαν καὶ βεβαιώνει ὅτι ἡ καθημερινὴ βίωσις τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ δὲν περιορίζεται χρονικῶς, δὲν ἀποτελεῖ μίαν «φαντασίαν» ἢ μίαν «ἰδέαν», οὔτε μίαν ἐνδοκοσμικὴν ἀναμονὴν ἑνὸς κοσμογονικοῦ γεγονότος, τὸ ὁποῖον θὰ ἀλλάξῃ τὴν μοῖραν ὁλοκλήρου τοῦ κόσμου. Εἶναι ἡ «καινὴ ζωή», ἡ ἀποκαλυφθεῖσα ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἥτις «οὔκ ἐστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου», ἀλλὰ γίνεται «ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ» καὶ νοηματοδοτεῖ αὐτόν. Ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία ἐναγκαλίζεται τὴν οἰκουμένην μὲ ὅραμα τὰ ἔσχατα, κρατεῖ τὴν ἀλήθειαν τοῦ σώματος τοῦ ζῶντος Χριστοῦ ὡς οἰκουμενικὸν θησαυρὸν καὶ ἀποτελεῖ μίαν ἐν πορείᾳ ἐσχατολογικὴν κοινότητα, ἀναπνέουσαν τὴν ἀδιάλειπτον εὐχὴν ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τοῦ σύμπαντος κόσμου καὶ ὁρῶσαν ἐν ἐσόπτρῳ τὴν βασιλείαν τοῦ Χριστοῦ, «ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει» καὶ συνδεομένην ἀρρήκτως μετὰ τοῦ «ἐσχάτου Ἀδάμ», τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, εἰς τὴν ζωὴν τοῦ Ὁποίου μετέχει.
Διὰ τοῦτο ἡ Ἐκκλησία ποτὲ δὲν ἀγωνιᾷ καὶ δὲν ταράσσεται ἐνώπιον τοῦ μέλλοντος, οὔτε ἐνδιαφέρεται διὰ τὸν χρόνον τοῦ τέλους τοῦ παρόντος κόσμου, γνωρίζουσα καλῶς ὅτι ὁ καιρὸς αὐτὸς ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ τοῦ Θεοῦ εὑρίσκεται καὶ διδάσκουσα τὰ τέκνα της νὰ εἶναι καθ΄ἑκάστην στιγμὴν ἕτοιμα, νήφοντα καὶ σωφρονοῦντα, διότι οὐκ οἴδασι τὴν ἡμέραν οὐδὲ τὴν ὥραν, «ἐν ᾗ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται». Διὰ τοῦτο καὶ ὁ ὥριμος καὶ συνειδητὸς πιστὸς δέχεται μὲν καὶ δὲν ἀπορρίπτει τὰς ὑπὸ τῶν ἁγίων καὶ πνευματεμφόρων ἀνδρῶν γενομένας προφητείας καὶ προρρήσεις, ἀλλὰ δὲν ἀγωνιᾷ ἐνώπιον τῆς πραγματοποιήσεως αὐτῶν, οὔτε ρυθμίζει τὴν ζωήν του μὲ βάσιν ταύτας, οὔτε προσπαθεῖ ἐναγωνίως νὰ τὰς ἑρμηνεύσῃ καὶ ἐπιβεβαιώσῃ. Ὁ ὥριμος πιστὸς ἀγωνίζεται καθ΄ἑκάστην ἡμέραν καὶ ὥραν τὸν καλὸν ἀγῶνα, ἀγωνίζεται νὰ διάγῃ ἐν τῷ φωτὶ τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ, μὲ τὴν συνείδησιν ὅτι αὕτη ἡ ἡμέρα ἢ ὥρα ἠμπορεῖ νὰ εἶναι ἡ ἐσχάτη τῆς παρούσης ζωῆς του. Ὅσοι ἐρρύθμισαν τὴν ζωήν των ἑρμηνεύοντες προφητείας καὶ προβλέποντες δῆθεν τὸ μέλλον, ἀπέτυχον.
Ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ τέκνα τῆς ἡμῶν Μετριότητος ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, ἐκλεκτοὶ Σύνεδροι,
Ἔχετε τὴν εὐλογίαν ἀπὸ Θεοῦ νὰ διακονῆτε τὴν Ἐκκλησίαν εἰς τὸν εὐαίσθητον τομέα τοῦ ἐλέγχου τῶν αἱρέσεων καὶ παραθρησκευτικῶν ὁμάδων. Ἡμεῖς, διαπιστοῦντες ὡς ἐκ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡμῶν θέσεως, καθ΄ἡμέραν καὶ περισσότερον, τὰ δημιουργούμενα προβλήματα, τὰ ἐμπίπτοντα εἰς τὴν ὑμετέραν ἁρμοδιότητα, εὐχόμεθα διαπύρως ὅπως ὁ Ἀρχηγὸς καὶ τελειωτὴς τῆς πίστεως ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς φωτίζῃ τὴν πορείαν ὑμῶν καὶ χαρίζηται περισσοτέραν ἐμπειρίαν καὶ γνῶσιν, ὥστε νὰ συντελῆτε εἰς τὸ σωτήριον ἔργον τῆς ἐπιστροφῆς τῶν πεπλανημένων ἀδελφῶν ἡμῶν εἰς τοὺς κόλπους τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας καὶ εἰς τὴν ὁδὸν τῆς ἀληθείας, ὥστε νὰ γίνουν ἀληθινὰ τέκνα τοῦ Οὐρανίου Πατρός, υἱοὶ φωτὸς καὶ κληρονόμοι τῆς βασιλείας Αὐτοῦ.
Εἴθε ὁ ἀμητὸς τοῦ λίαν σημαντικοῦ Συνεδρίου νὰ εἶναι πλούσιος καὶ εὐλογημένος παρὰ Θεοῦ.
Ἡ δὲ χάρις καὶ τὸ πλούσιον ἔλεος Αὐτοῦ εἴησαν μετὰ πάντων ὑμῶν.
Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου