ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΧΑΙΩΝ ΑΓΙΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ 24-25/11/2012 - Ομιλία π. Αμβροσίου Γκουρβέλου

ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΧΑΙΩΝ ΑΓΙΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

24-25/11/2012

·  Ἡ Κυριακή πρό τῆς Ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου εἶναι ἀφιερωμένη στούς Ἀχαιούς Ἁγίους καί τιμᾶται μέ ἰδιαίτερη λαμπρότητα. Τήν  παραμονή, Σάββατο 24/11/2012, ἐτελέσθη ὁ Μέγας Ἑσπερινός στόν ὁποῖο προεξῆρχε ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμ. π. Συμεών Χατζῆς, Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱ. Μ. Πατρῶν παλισιούμενος ἀπό πλειάδα Κληρικῶν. Ὁ ἅγιος Πρωτοσύγκελλος στήν ὁμιλία του μεταξύ τῶν ἄλλων μετέφερε τίς εὐχές τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. Χρυσοστόμου, ὁ ὁποῖος ἀπουσίαζε στήν Ἐνθρόνιση τοῦ νέου Μητροπολίτου Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὅρους καί Ἀρδαμερίου κ. Θεοκλήτου.

·            Ἡ ἑόρτιος αὐτή ἑσπερινή σύναξη ἦτο ἀφιερωμένη, ὅπως κάθε χρόνο, στούς Ἐκπαιδευτικούς ὅλων τῶν βαθμίδων. Στό τέλος τοῦ Ἑσπερινοῦ ὁ Πρωτοσύγκελλος ἐπέδωσε τά βραβεῖα καί τούς Ἐπαίνους, ὡς καί χρηματικές ἐπιταγές στούς πρώτους τῶν πρώτων, εἰσαχθέντες στά ΑΕΙ και ΑΤΕΙ, ἀποφοίτους τῶν Λυκείων τῆς Μητροπολιτικῆς μας Περιφερείας, κατά τίς ἐφετινές ἐξετάσεις, εὐχηθείς στά παιδιά νά ἔχουν ὑγεία καί πρόοδο στήν ζωή τους. Ἐπίσης συνεχάρη τούς γονεῖς τους καί τούς δασκάλους καί καθηγητές τους.

Τήν ἑπομένη ἡμέρα, Κυριακή 25/11/2012 στόν νέο Ἱερό Ναό Ἁγίου Ἀνδρέου ἐτελέσθη ὁ Ὄρθρος καί ἡ Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου. Στό τέλος τοῦ Ὄρθου ἐτελέσθη ἀρτοκλασία ὑπέρ ἐνισχύσεως παρά Θεοῦ τῶν ἐργαζομένων καί συναλασσομένων μέ τήν Ἰχθυόσκαλα Πατρῶν. Τόν θεῖο λόγο ἐκήρυξε ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμ. π. Ἀμβρόσιος Γκουρβέλος ὁ ὁποῖος εἶπε τά ἑξῆς:

«Ἔτι ἕν σοι λείπει· πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι». «Ἕνα σοῦ λείπει. Ὅλα ὅσα ἔχεις πούλησέ τα καί μοίρασέ τα στούς πτωχούς καί θά ἀποκτήσεις θησαυρό στόν οὐρανό. Καί ἔλα νά μέ ἀκολουθήσεις».

Τά λόγια αὐτά τοῦ Κυρίου, Σεβασμιώτατε, πατέρες καί ἀδελφοί μου, προέρχονται ἀπό τήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή. Ἕνας εὐσεβής, ἐνάρετος καί πλούσιος νέος πλησίασε τόν Χριστό. Καί μέ πολύ ἐνδιαφέρον, μέ ἔντονη ἀναζήτηση γιά κάτι βαθύτερο, οὐσιαστικώτερο καί ὑψηλότερο, Τοῦ ζήτησε νά τόν πληροφορήσει, τί νά πράξει γιά νά κληρονομήσει τήν αἰώνιο ζωή. Ὁ Κύριος τοῦ ὑπενθύμισε, τήν ἀνάγκη τηρήσεως τῶν ἐντολῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὡς προϋπόθεσης γιά τήν σωτηρία του. Ὁ νέος τοῦ ἀπάντησε, ὅτι ὅλα αὐτά τά τηροῦσε ἀλλά ἡ ψυχή του παρέμενε ἀνικανοποίητη, διότι κάτι πληρέστερο ποθοῦσε.

Ὁ Χριστός, ὅπως σημειώνει ἄλλος Εὐαγγελιστής, συμπάθησε τόν νέο, διότι ζοῦσε ἐνάρετα καί εἶχε πνευματικές ἀναζητήσεις. Καί θέλησε νά τοῦ μιλήσει γιά τό μυστικό τῆς ἀληθινῆς εὐτυχίας καί ταυτόχρονα νά τόν προσκαλέσει νά γίνει μαθητής Του. Τοῦ εἶπε λοιπόν, ὅτι, γιά νά βρεῖ τήν ἀληθινή εὐτυχία, πρέπει νά ἀπαλλαγεῖ, νά ἐλευθερωθεῖ ἀπό τήν μεγάλη του περιουσία καί νά τήν διανείμει στούς πτωχούς. Ὁ νεαρός δυστυχῶς ἔχασε τήν εὐκαιρία τῆς ζωῆς του, διότι εἶχε ἀγκιστρωθεῖ πάνω στόν πλοῦτο του. Ἐνῶ εἶχε νικήσει τόσα πάθη καί ἁμαρτίες πού ταλαιπωροῦν τήν νεότητα, εἶχε ὑποδουλωθεῖ στήν ἡδονή τοῦ πλούτου. Ἔτσι ἔφυγε λυπημένος ἀπό τόν Χριστό. Ἦταν γι’ αὐτόν ἡ εὐκαιρία τῆς ζωῆς του, ἡ ἀνώτερη πρόσκληση πού εἶχε λάβει ποτέ. Τόν καλοῦσε ὁ ἴδιος ὁ Θεός νά γίνει μαθητής Του. Ἡ συμπεριφορά του αὐτή ἔδειξε ὅτι ἦταν καλός, ἀλλά δέν ἦταν ἀνδρεῖος.

Ἀδελφοί μου, ἄς δοῦμε τό θέμα κάπως βαθύτερα:

Καί στή ζωή τοῦ καθενός ἀπό ἐμᾶς ὑπάρχουν ὁριακές στιγμές, οἱ ὁποῖες ἀποτελοῦν ἐπισκέψεις καί κελεύσματα τοῦ Θεοῦ. Τότε καλούμαστε νά ὑπερβοῦμε τά ὅριά μας. Εἶναι οἱ εὐκαιρίες τῆς ζωῆς μας. Εἶναι ἀπαραίτητο νά ἀνταποκριθοῦμε θετικῶς σ’ αὐτές. Ἀλλιῶς ἡττηθήκαμε, ὅπως ὁ νεανίσκος τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς.

Ὁ Θεός μᾶς καλεῖ εἴτε ἀπευθείας, ὅπως τόν Ἀπόστολο Παῦλο, τούς μαθητές Του καί τόν νεανίσκο, ἤ μᾶς καλεῖ μέσῳ κάποιων προσώπων, κάποιων γεγονότων, ἤ θαυμάτων, ἤ δοκιμασιῶν, ἤ ἀκόμη καί εὐεργεσιῶν.  Ἡ οὐσία ἔγκειται στό ὅτι ὁ Θεός ὅλους μᾶς καλεῖ. Καί μᾶς προσκαλεῖ σέ μία ὑπέρβαση.

Ἀλλά σέ τί συνίσταται ἡ ὑπέρβαση αὐτή;

Στήν ὑπέρβαση τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου, πού φέρουμε ὅλοι μέσα μας. Δηλαδή τῶν παθῶν καί τῶν ἀδυναμιῶν μας, ὅπως ἡ φιλαυτία, ὁ ἐγωϊσμός, ἡ φιλοδοξία, ἡ φιληδονία, ἡ φιλοχρηματία, ἀλλά καί τά παρακλάδια τῶν παθῶν αὐτῶν. Ἡ ἐποχή μας τά πάθη αὐτά θέλει νά τά ἀμνηστεύσει καί νά τά παρουσιάσει ὡς τόν φυσικό τρόπο ζωῆς, μέ ἀποτέλεσμα αὐτά νά βασιλεύουν στήν ἐποχή μας καί νά καταδυναστεύουν τίς κοινωνίες καί τούς ἀνθρώπους. Ἡ κρίση καί ἡ παρακμή πού βιώνουμε ἀποτελεῖ περίτρανη ἀπόδειξη, τί σημαίνει μιά κοινωνία νά καλλιεργεῖ τά ἁμαρτωλά πάθη ἀντί τῶν ἀρετῶν.

Ὅμως ὁ Θεός ζητάει κάτι ἐπιπλέον ἀπό ἐμᾶς. Ζητάει νά κάνουμε ὑπέρβαση καί τῶν δικαιωμάτων μας, ἐφ’ ὅσον ἐπιθυμοῦμε τήν τελειότητα, ἐφ’ ὅσον νοσταλγοῦμε κάτι παραπάνω στήν πνευματική μας ζωή, ὅπως ὁ πλούσιος νέος. Αὐτά τά δικαιώματα μπορεῖ νά εἶναι  ἡ βόλεψή μας, ἡ συγγένειά μας, οἱ φίλοι μας, ἡ νόμιμη περιουσία μας, τά συναισθήματά μας, οἱ προτιμήσεις μας, οἱ πολλές μέριμνες καί φροντίδες, στό βαθμό πού καταλήγουν νά γίνονται ἐμπόδια στό νά ἀνεβεῖ ὁ ἄνθρωπος πρός τό Θεό. Ἄν δέν κάνουμε αὐτή τήν ὑπέρβαση παραμένουμε στήν μετριότητα καί στό ἀνικανοποίητο.

Ὁ Χριστός μᾶς ζητάει θυσίες ὄχι γιά νά ἱκανοποιήσει τό Πρόσωπό Του ἀλλά γιά νά ἐλευθερωθοῦμε ἐσωτερικά ἐμεῖς. Ὅσο εἴμαστε δεσμευμένοι, βαρεῖς, δεμένοι στή γῆ, δέν μποροῦμε νά πετάξουμε στόν Οὐρανό.

Ὁ Κύριος μέ τή δοκιμασία αὐτή τοῦ νεανίσκου ἤθελε νά τόν ἐλευθερώσει καί ταυτόχρονα νά τόν κάνει μαθητή καί Ἀπόστολό Του. Ὁ Χριστός μέ τέτοιες, φαινομενικά σκληρές καί ἀπαιτητικές ἐπεμβάσεις, ἀναδεικνύει τούς δικούς Του ἀνθρώπους. Μέ τέτοιες θυσίες καί ὑπερβάσεις ἔφθασαν οἱ Ἅγιοι στήν τελειότητα. Οἱ Ἅγιοι εἶναι οἱ ἐπιθυμητές τῆς τελειότητος. Δέν ὑπάρχει Ἅγιος πού σέ κάποια ἤ σέ κάποιες στιγμές τῆς ζωῆς του, νά μήν πραγματοποίησε αὐτή τήν ὑπέρβαση. Τί θά ἦταν, γιά παράδειγμα ἡ Παναγία μας ἄν δέν εἶχε ἀπαντήσει στό κέλευσμα τοῦ Θεοῦ τό «γένοιτο μοί κατά τό ρῆμα Σου», μέ ὅλες τίς συνέπειες πού αὐτό συνεπαγόταν;

Ἀλλά καί στήν ἁπλῆ, καθημερινή ζωή ὁ κάθε ἄνθρωπος πρέπει, νά προχωρήσει σέ κάποιες τομές, νά τολμήσει, ἄν θέλει νά προοδεύσει καί νά δημιουργήσει κάτι τό καλλίτερο, εἴτε στόν τομέα τῆς οἰκογένειας εἴτε στόν τομέα τοῦ ἐπαγγέλματος ἤ ὅπου ἀλλοῦ.

Ἀγαπητοί μου,

Ἡ σημερινή Κυριακή εἶναι ἀφιερωμένη στούς Ἁγίους τῆς Ἀχαΐας μέ προεξάρχοντα τόν Ἀπόστολο Ἀνδρέα. Ὁ Πρωτόκλητος τῶν μαθητῶν, ὅπως καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι τοῦ τόπου μας ἀκολούθησαν μιά πορεία ἀντίθετη ἀπό αὐτή τοῦ πλουσίου νεανίσκου. Ὁ Χριστός ἀπηύθυνε τό «ἀκολούθει μοι» καί στόν Ἀνδρέα. Εἶπε σ’ αὐτόν, ὅπως καί στούς ἄλλους μαθητές: «Δεῦτε ὀπίσω μου καί ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων». «Ἀκολουθῆστε με καί θά σᾶς καταστήσω ψαράδες ἀνθρώπων». Καί ὁ Ἀνδρέας καί οἱ ἄλλοι μαθητές «εὐθέως ἀφέντες τά δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ», «ἄφησαν ἀμέσως τά δίκτυα καί Τόν ἀκολούθησαν». Καί σέ παράλληλα χωρία τῆς Καινῆς Διαθήκης ἀναφέρεται ὅτι οἱ μαθητές ἄφησαν «ἅπαντα» δηλαδή ἐγκατέλειψαν τά πάντα, πρόσωπα καί πράγματα καί δεσμούς γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.

Τό ἴδιο ἔπραξαν μέ ποικίλους τρόπους οἱ Ἅγιοι τῶν Πατρῶν. Ἡ γῆ πού ζοῦμε εἶναι σπαρμένη μέ ἅγια λείψανα καί μυρωμένη μέ μαρτυρικά αἵματα καί ἀσκητικούς ἱδρῶτες. Ὁ τόπος πού βρισκόμαστε εἶναι ἁγιοβάδιστος κυριολεκτικά. Καί ὁ Ναός πού λειτουργοῦμε εἶναι κατ’ ἀκρίβειαν «σταυροπηγιακός», διότι στά θεμέλιά του ἔχει παγεῖ ὁ Σταυρός τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου.

Σεβασμιώτατε, ἀδελφοί μου,

Σέ μιά εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, πού μᾶς ἔδιναν στά Κατηχητικά μας, ὁ πολιοῦχος μας εἰκονίζεται μπροστά στό χιαστό Σταυρό του καί μέ τό εὐλογημένο χέρι του νά μᾶς δείχνει τόν Σταυρό αὐτό. Δέν μᾶς δείχνει κάτι καινούργιο. Ἐπαναλαμβάνει τήν πρόσκληση τοῦ Κυρίου σέ ὅλους ἐμᾶς: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καθ’ ἡμέραν καί ἀκολουθείτω μοι». Δηλαδή μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι ὁ αἰώνιος καί ὑψηλός σκοπό τῆς ζωῆς μας εἶναι νά ἀκολουθήσουμε τόν Δημιουργό καί Πατέρα Θεό καί ὅτι ἀξίζει νά θυσιάσουμε ὅ,τι μᾶς ἐμποδίζει στήν πορεία αὐτή, προκειμένου νά τόν ἐπιτύχουμε.

Σέ λίγο μέσα στό πανίερο τοῦτο Ἀποστολεῖον θά λιτανεύσουμε μέ αὐλάβεια τήν Τιμία Κάρα τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου. Ἄς τήν ἀσπαστοῦμε μέ πόθο ἱερό, αἰσθητῶς καί νοερῶς. Καί ἄς ζητήσουμε ἀπό τόν Ἅγιό μας τή βοήθεια καί τή δύναμη, τόν φωτισμό καί τήν σταθερή ἀπόφαση. Νά ἀφήσουμε γιά πάντα στά πόδια τοῦ Χριστοῦ τά δεσμά μας, αὐτά πού δέν ἀφήνουν τήν ὕπαρξή μας νά ἀνασάνει καί νά εὐφρανθεῖ ἀληθινά. Καί νά Τόν ἀκολουθήσουμε. Καί τότε ἄς εἴμαστε βέβαιοι, ὅτι θά λάβουμε ἀπό τά ἄχραντα χέρια Του ἀπό αὐτή τή ζωή, τήν ἐλευθερία μας, τήν ἐσωτερική πληρότητα καί τήν ἀνέκφραστη καί ἀτελεύτητη χαρά. Ἀμήν.

·            Στό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας πραγματοποιήθηκε  ἡ Λιτάνευση τῆς Τιμίας Κάρας τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου ἐντός τοῦ νέου Ἱεροῦ Ναοῦ καί ἡ τοποθέτησή της στό κέντρο τοῦ Ναοῦ πρός προσκύνηση. Τῆς Ἱερᾶς Λιτανεύσεως προεξῆρχε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ. Χρυσόστομος. Ὁ Ἱερός Ναός κατεκλύσθη ἀπό χιλιάδες προσκυνητάς Πατρινούς καί ἄλλους, οἱ ὁποῖοι μέ εὐλάβεια ἠσπάσθησαν τήν Τιμία Κάρα τοῦ Πρωτοκλήτου τῶν Ἀποστόλων.