Η Μικρασιατική Καταστροφή και τα ιστορικά κενά της - Γεώργιος Διον. Κουρκούτας

Μέρος Β΄

ΜΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

90 χρόνια μετά και το ιστορικό μυστήριο παραμένει

Η Μικρασιατική Καταστροφή  και τα ιστορικά κενά της

Το 1922 υπήρξε για τον Ελληνισμό μία χρονιά Καταστροφής . Όχι μόνο ηττήθηκε ο Ελληνικός Στρατός στην Μικρά Ασία ,αλλά αυτό επέφερε και μία άλλη ανείπωτη Τραγωδία : ξεριζώθηκε ο Ελληνισμός από την Περιοχή αυτή όπου είχε παρουσία χιλιάδων ετών . Από τα χρόνια των Μυκηναίων και την λαμπρή παρουσία των Προσωκρατικών Φιλοσόφων ως την Βυζαντινή Μικρά Ασία και τους Πατέρες της Εκκλησίας το Φως του Ελληνικού Πολιτισμού ήταν πάντα αναμμένο στα εδάφη εκείνα. 

6. Ο ρόλος Εβραίων ντονμέδων στην εν γένει εξαφάνιση του Ελληνισμού .Το Κίνημα των Νεοτούρκων (ομολογία του Βασιλέως Γεωργίου Α’ που μιλά για τους Ιουδαίους που κατέλαβαν την εξουσία στην Τουρκία και ελέγχουν τον Οθωμανό Σουλτάνο , κατά τον καθηγητή και ερευνητή των Αρχείων της Βιέννης Πολ. Ενεπεκίδη) ήταν ένα κίνημα των ντονμέδων Τούρκων της Θεσσαλονίκης (των εξισλαμισθέντων Ιουδαίων που ήσαν στην  πόλη από την εποχή του εκτοπισμού από την Ισπανία τον 15^ον αιώνα ) και κατάφερε να επικρατήσει στην ηγεσία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας .

Αυτοί ήθελαν μία Τουρκία χωρίς άλλες εθνότητες και έτσι προώθησαν και υλοποίησαν ένα ευρύ σχέδιο εξόντωσης των λοιπών εθνοτήτων της Αυτοκρατορίας με την εξαίρεση των Τούρκων και των Μουσουλμάνων στην αρχή : από αυτούς τους ντονμέδες ξεκινούν οι γενοκτονίες Αρμενίων και Ελλήνων σε Πόντο και Λοιπή Μικρά Ασία .Οι ντονμέδες μετά την τουρκική νίκη του 1922 και με επικεφαλής τον (ντονμέ εκ Θεσσαλονίκης) Μουσταφά Κεμάλ (τον μετέπειτα αποκληθέντα Ατατούρκ) προβαίνουν μετά το 1923 σε εκτοπισμό του μουσουλμανικού χαρακτήρος του τουρκικού Κράτους με σειρά μέτρων στο όνομα της Προόδου (κλασική επίκληση των απανταχού οπαδών του Σιωνισμού) : κατάργηση Χαλιφάτου ,μαντίλας στις γυναίκες , εκκοσμίκευση Κράτους και άλλα παρόμοια που ακολούθησαν την Πολιτική του Μουσταφά Κεμάλ .Ως θεματοφύλακας των εντολών του ντονμέ Κεμάλ ορίστηκε ο Τουρκικός Στρατός (οι πρόσφατες εξελίξεις στην Τουρκία με τον περιορισμό της επιρροής του Στρατού και την επαναφορά ισλαμικών στοιχείων  από την Κυβέρνηση Ερντογάν , όπως η μαντίλα , είναι όλα αυτά απότοκος έμμεσος της αντίδρασης στα μέτρα του ντονμέ Κεμάλ από το 1922 ). Τελικά οι Ιουδαίοι που έγιναν Μουσουλμάνοι ,οι ντονμέδες ,   έγιναν στην Τουρκία οι σχεδιαστές  και υλοποίησαν  της εξοντώσεως του εκεί Ελληνισμού .

7. Μπολσεβίκοι και Μικρά Ασία -Νεότουρκοι και Εβραίοι : Λένιν ,Πάρβους και Τρότσκι. Οι κοινοί εχθροί (το πρόσχημα του Βενιζέλου  με την εκστρατεία στην Ουκρανία το 1919 ) των Μπολσεβίκων και των Κεμαλικών ήσαν οι Έλληνες και οι άλλοι Δυτικοί , λόγω πολλών αιτίων, στον χώρο της Μικράς Ασίας .Οι Έλληνες διότι μαζί με τους Δυτικούς συμμετέσχον στην εκστρατεία του 1919 εναντίον των Μπολσεβίκων και του Κόκκινού στρατού στην Μεσημβρινή Ρωσία-Ουκρανία. Όμως οι λοιποί Δυτικοί απαγκιστρώθηκαν νωρίς και με ύπουλο τρόπο (Γάλλοι και Ιταλοί ) από την Μικρά Ασία και έτσι η μεγάλη βοήθεια των Μπολσεβίκων του Λένιν στράφηκε μόνον εναντίον των Ελλήνων . Από πιο πριν  οι Τούρκοι ,από την εποχή των Νεοτούρκων , είχαν επαφή με τον Διεθνή Εβραϊσμό ο οποίος  δεν ήθελε ισχυρή παρουσία των Ελλήνων στην Εγγύς Ανατολή. Δεν είναι τυχαίο που ήδη από τους Βαλκανικούς Πολέμους (1912-1913)  βρισκόταν ως …Δημοσιογράφος στην Μακεδονία ο μετέπειτα ηγέτης του Κόκκινού στρατού των Μπολσεβίκων ,ο Λέον Μπρονστάιν ή Τρότσκι , ο οποίος είχε επαφή με τους εδώ  Εβραίους . Αργότερα δίπλα στους Νεότουρκους στην Τουρκία βρέθηκε ο διαβόητος σιωνιστής και εβραίος  Πάρβους .Ποίος είναι αυτός ο άνθρωπος με το περίεργο όνομα ; Παραθέτουμε σχετικά στοιχεία από έρευνα του δημοσιογράφου Σπύρου Χατζάρα , που ασχολήθηκε επισταμένα με τον σκοτεινό ρόλο αυτού του ανθρώπου (όπως και η Ρωσική Τηλεόραση στην μετασοβιετική εποχή , βλέπε σχετικό ντοκιμαντέρ της ΕΤ-3 με τίτλο «Η πουλημένη Επανάσταση » , το οποίο αναφέρεται στο 1917.Υπάρχει και στο  YouTube ) : «Ο μυστικός «υπέρ-πράκτορας», που έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην οργάνωση των επαναστάσεων του 1905 και 1917 στην Ρωσία, ο άνθρωπος που έφερε σε επαφή τον Λένιν με το γερμανικό Γενικό Επιτελείο, διεδραμάτισε επίσης ,πρωταγωνιστικό ρόλο στο Κίνημα των Νεοτούρκων, και στην εμφάνιση του «εργατικού κινήματος στα Βαλκάνια.

Ο Εβραίος σοσιαλιστής «επαναστάτης»,Ίσραελ Λαζάρεβιτς Χέλιφαντ (Αλεξάντερ Πάρβους), το 1909,  αμέσως μετά το πραξικόπημα των Νεοτούρκων, μετακόμισε στην Κωνσταντινούπολη και έμεινε εκεί για 6 σχεδόν χρόνια. Ο « επαναστάτης», είχε προφανώς «υψηλές συστάσεις» ,γιατί κυριολεκτικά εν μια νυκτί , ανέλαβε και την αποκλειστική τροφοδοσία σε τρόφιμα του τουρκικού στρατού , και ως έμπορος όπλων, ήταν αντιπρόσωπος τόσο της αγγλικής Βίκερς, όσο και της γερμανικής Κρούπ  !

Αμέσως μετά την άφιξη του Πάρβους στην Κωνσταντινούπολη , ιδρύθηκε στην Θεσσαλονίκη, το 1909, από τον Αβραάμ Μπεναρόγια η «Φεντερασιόν». Για τις «συστάσεις», που είχε , ομιλούν , οι Οίκοι που εκπροσωπούσε. (Οι Krupp ήταν μεταλλαγμένη εβραϊκή οικογένεια, και υποστηρικτές του σιωνισμού. Ένας κλάδος της οικογένειας ,που μετακόμισε στην Αμερική, διατήρησε την εβραϊκή πίστη και ταυτότητα. Ο Γκούσταφ Κρούπ (φον Μπόλεν ουντ Χάλμπαχ) παραπέμφθηκε μεν στην Δίκη της Νυρεμβέργης, αλλά τελικά δεν δικάστηκε για… λόγους υγείας. Στην Βίκερς  είχαν ισχυρή μετοχική θέση και λόγο  οι Ρότσιλντ.)

Το γεγονός ότι οι Νεότουρκοι ήταν απόφοιτοι των γερμανικών στρατιωτικών σχολών, εξηγεί επίσης την αστρονομική ταχύτητα της ενσωμάτωσης του Ισραέλ Λαζάρεβιτς-Πάρβους, στο καθεστώς τους .

Με το «καλημέρα», ο Ισραέλ Λαζάρεβιτς-Πάρβους , έγινε στενός φίλος και συνεργάτης ,με την Τριανδρία των (Ντονμέδων) Νεότουρκων, (Εβρέν, Ταλαάτ, Τζεμάλ) , καθώς και με τον Εβραίο υπουργό οικονομικών των Νεότουρκων, Djavid (Δαβίδ) Bey και στη συνέχεια , οικονομικός υποστηρικτής και πολιτικός σύμβουλος των Νεότουρκων , ενώ λίγο πριν τους Βαλκανικούς πολέμους, το 1912, έγινε και αρχισυντάκτης της καθημερινής εφημερίδας του κινήματος των Νεοτούρκων «Turk Yurdu». Ο «Πάρβους» δημιούργησε σημαντική περιουσία, κατά τη διάρκεια, των βαλκανικών πολέμων, και του Πρώτου Παγκοσμίου ,εξοπλίζοντας τον οθωμανικό στρατό, και από τα έσοδα , στήριζε οικονομικά τον Λένιν και τους άλλους  «συντρόφους» στην Ελβετία».

Με αυτόν τον αδίστακτο και σκοτεινό Πάρβους οι Νεότουρκοι απέκτησαν αλαζονική δύναμη και την αξιοποίησαν μετά την τουρκική νίκη του 1922 .Δεν υπάρχει πλέον αμφιβολία για τον αισχρό ρόλο και την σύνδεση Εβραίων –Νεότουρκων και σχεδίων εξοντώσεως των Ελλήνων της Μικρασιατικής Χερσονήσου. Πολλά στοιχεία για τον Πάρβους παραθέτει ο Σπύρος Χατζάρας στο βιβλίο του «Οι Αθέατοι» , που βασίζεται σε σοβιετικές ομολογίες και πηγές .

8. Η αδράνεια του Ελληνικού Στόλου για την υποχώρηση και την ανάσχεση των Τούρκων .Γιατί συνέβη αυτό ;Κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους όλοι γνωρίζουμε τον καθοριστικό ρόλο του Ελληνικού Στόλου στην εν γένει πολεμική επικράτηση  , αλλά και τις μεγάλες νίκες εις βάρος των Τούρκων (Ναυμαχίες Λήμνου και Έλλης) . Μάλιστα οι Βούλγαροι στον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο δέχθηκαν να συμμαχήσουν με την Ελλάδα  με την λογική πως η ναυτική υπεροχή των Ελλήνων (με στόλο που θα μετέφερε τις ανάλογες ενισχύσεις και μετακινήσεις στρατευμάτων )θα βοηθούσε στον περιορισμό των Τούρκων .Όπερ και εγένετο  με τις μεγάλες ελληνικές νίκες σε Έλλη και Λήμνο τον Δεκέμβριο του 1912 και τον Ιανουάριο του 1913 . Το 1919- 1922 κάτι τέτοιο δεν επαναλήφθηκε στον χώρο του Μικρασιατικού Μετώπου , ενώ οι Δυτικοί (με πρωταγωνιστές τους ανθέλληνες Γάλλους ) απαγόρευαν τον έλεγχο των ξένων πλοίων από τους Έλληνες ,οι οποίοι (υποτίθεται) ήσαν εκεί με εντολή και άδεια των Συμμάχων (οι οποίοι φερόμενοι με ατιμία, ενίσχυαν κρυφά τον Μουσταφά Κεμάλ και τους Τούρκους Εθνικιστές ). Την κρίσιμη εποχή της πτώσεως του Μετώπου ο Ελληνικός Στόλος παρέμεινε αδρανής και η ουσιαστική του παρέμβαση ήταν να διαπεραιώσει τα υποχωρούντα στρατεύματα στα απέναντι νησιά ,την Χίο και την Λέσβο , μαζί με λίγους πρόσφυγες. Ή να αναχωρήσει από το λιμάνι της Κωνσταντινουπόλεως για να βοηθήσει την έκρηξη του Κινήματος Γονατά-Πλαστήρα τον Σεπτέμβριο του 1922 . Αποτελεί αναπάντητο και τραγικό ερώτημα γιατί δεν χρησιμοποιήθηκε ο στόλος στην διατήρηση της Ανατολικής Θράκης , καθώς δεν διέθεταν τέτοιον οι Τούρκοι του Κεμάλ και θα μπορούσε να λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης για να παραμείνει ο Ελληνικός Στρατός στην Μικρά Ασία και να μην φτάσουμε στην υπογραφή της επονείδιστης Ανακωχής των Μουδανιών ,με την οποία ο Ελληνισμός Της Ανατολικής Θράκης εγκατέλειψε τα εδάφη του χωρίς να «πέσει ντουφεκιά» .

 Γεώργιος Διον. Κουρκούτας