Ὁμοφυλοφιλία: Μιά μάστιγα γιά τή δῆθεν Χριστιανική Δύση (ΙΙΙ) Μετάθεση Ὑποδειγμάτων

Ὁμοφυλοφιλία: Μιά μάστιγα γιά τή δῆθεν Χριστιανική Δύση (ΙΙΙ)

Μετάθεση Ὑποδειγμάτων

(Σ.μ. Τό τρίτο ἄρθρο τῆς σειρᾶς, πού δημοσιεύουμε, ἀποτελεῖ ἀνασκευή τοῦ ἐπιχειρήματος, πού συχνά ἀκούγεται, ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι φυσιολογικό γενετικό γνώρισμα κάποιων ἀτόμων. Τό ἄρθρο τό εἴδαμε ἀναρτημένο στό ρωσικό δικτυακό τόπο www. pravoslavie.ru/english, ἀπ’ ὅπου καί τό μεταφράσαμε. Πρόκειται γιά μιά συζήτηση μεταξύ μιᾶς λογίας ὀρθόδοξης ἀμερικανίδας μοναχῆς, τῆς Cornelia (Rees) καί τῆς ψυχιάτρου Lynne (Μαγδαληνῆς) Pappas, ἑλληνικῆς καταγωγῆς, μέ πείρα 22 ἐτῶν στήν ἄσκηση τῆς ψυχιατρικῆς, πού εἶναι συγχρόνως καί μέλος τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ συμβουλίου τῆς ὀρθόδοξης ἐνορίας της. Τό ἄρθρο δέ μπορεῖ νά δημοσιευθεῖ ὅλο λόγω τοῦ μήκους του. Μεταφέρουμε ἐδῶ κάποια σημεῖα τῆς συζήτησης παραλείποντας τίς ἐνδείξεις «ἐρώτηση-ἀπάντηση». Ἡ διασκευή τοῦ ἄρθρου ὡς πρός τή μορφή ἦταν ἀναπόφευκτη).

Ὅλοι μας, κατά τήν πορεία μας στόν κόσμο, ἀκολουθοῦμε ἀπό τήν γέννησή μας κάποια ὑποδείγματα, κάποια καθοδηγητικά σήματα πρός ἕνα τρόπο ζωῆς σύμφωνο μέ αὐτό πού εἴμαστε. Σήμερα διασαλπίζεται ὅτι κάποιοι τρόποι ζωῆς καί ἐπιλογές σχέσεων μεταξύ ἀνθρώπων, πού τά θεωρούσαμε παλιά ἀνωμαλίες, μή κατά Θεό, καί ὀλέθρια γιά τήν ὑγεία, εἶναι στήν πραγματικότητα ὁμαλά καί καλά. Ἔχουμε μιά μετάθεση ὑποδειγμάτων ζωῆς. Οἱ κανόνες ἔχουν ἀλλάξει. Ἀκοῦμε ὅτι ἡ προηγούμενη θεώρηση τῶν πραγμάτων ἦταν ἐσφαλμένη καί ὅτι τώρα ἔχουμε μιά πιό φερέγγυα θεώρηση, πού θέτει ὡς ἀξίωμα ὅτι «κάθε τί πού μοῦ προσφέρει ἡδονή εἶναι καλό», ἔστω καί ἄν πρόκειται γιά σεξουαλικές σχέσεις ἀτόμων τοῦ αὐτοῦ φύλου, ἐνηλίκων μέ ἀνήλικους, ἀνθρώπων μέ ζῶα (οἱ ἄνθρωποι εἴμαστε πάντα πολύ ἐφευρετικοί!…). Ὅλ’ αὐτά πολλοί τά ὀνομάζουν “ἐναλλακτικές προσεγγίσεις” καί αὐτή τήν πολυμορφία “ὁμαλότητα”.

Στό βάθος, κάθε πρόσωπο ἔχει ἔμφυτο τό σπόρο τῆς ἀλήθειας τοῦ Θεοῦ. Νιώθει μέσα του ὅτι αὐτές οἱ πράξεις δέν εἶναι καλές. Ἐν τούτοις, ἡ σύγχρονη περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα ἐπιμένει νά προωθεῖ τό ἀνατρεπτικό σύνθημα: «Αὐτό πού σέ καθοδηγεῖ ἀπό μέσα σου εἶναι λάθος. Μη τό ἀκοῦς». Ἐξασκεῖται, ἔτσι, ἔξωθεν μιά βία ἀνατροπῆς. Πολλοί, χωρίς αὐθεντικό ὁδηγό, φτάνουν νά ἀμφισβητοῦν τούς ὅρους τῆς ἴδιας τους τῆς ὕπαρξης, καί, ἀμφισβητώντας τόν ἑαυτό τους, ἄγονται καί φέρονται. Γι’ αὐτό, ἡ ὁμοφυλοφιλία εἰσχωρεῖ παντοῦ ὡς δύναμη ἀνατροπῆς.

Στίς μέρες μας ἡ ὁμοφυλοφιλία προβάλλεται καί προωθεῖται. Τρέφεται δέ ἀπό ἕνα κρυφό ρεῦμα μίσους πού τό νιώθεις σάν ἰσχυρή ὑπόγεια φλέβα. Ὑπάρχουν πολλές καί διάφορες αἰτίες γι’αὐτό τό μίσος (μίσος ἀνάμικτο μέ ἄμετρη ἀλαζονεία). Στήν οὐσία, εἶναι μιά ἔντονη ροπή τοῦ ἀτόμου νά θέλει νά ὁρίζει αὐτό τά δεδομένα τῆς ὕπαρξής του. Εἶναι ἡ τυραννία τῆς ἰδεοληψίας ὅτι τά πράγματα εἶναι ὅπως αὐτό θέλει νά τά κάνει νά εἶναι. Σέ κάποιες Πολιτεῖες π.χ. πολίτες ἐγκρίνουν μέ τήν ψῆφο τους τήν νομοθέτηση γάμων μεταξύ ἀτόμων τοῦ αὐτοῦ φύλου. Θά ἦταν ἴσως κατανοητό, ἄν κίνητρό τους ἦταν ὁ οἶκτος γιά κάποια πρόσωπα πού νιώθουν κάπως παραγκωνισμένα. Δέν εἶναι αὐτό. Στήν οὐσία, πρόκειται γιά προσπάθεια νά ἐμπεδώσουν μαχητικά τήν ἰδεοληψία τους μέσα τους καί γύρω τους. Ἔχουμε, δηλαδή, μετάθεση τοῦ αἰτήματος τῶν ὁμοφυλοφίλων ἀπό τό νά μήν ἀποκλείονται κοινωνικά, σέ μιά ἐνορχηστρωμένη ἐκστρατεία, χρηματοδοτούμενη ἁδρά, μέ στόχο νά ἀναγκασθεῖ ἡ κοινωνία, σ’ ὄλες της τίς πλευρές (νομικό πλαίσιο, ΜΜΕ, ἐκπαιδευτικό σύστημα ἤδη ἀπό τό δημοτικό), νά συμβιβασθεῖ μέ τους ὅρους τῆς “ἰδιαιτερότητάς” τους.

Πίσω ἀπό αὐτόν τόν πόλεμο κρύβονται συχνά τραυματικές ἐμπειρίες στέρησης γιά ἀγάπη, γιά ἕναν τόπο στόν ὁποῖο κανείς θά ἀνήκει, θά νιώθει σιγουριά, θά τρέφεται, θά εἶναι ἀποδεκτός. Καί πλεονάζουν σήμερα τά γεγονότα πού ὠθοῦν τούς ἀνθρώπους σέ καταστάσεις τέτοιας στέρησης, μέ κυριότερο τήν ἀπαξίωση τῆς οἰκογενειακῆς ἑστίας. Ἡ μαχητική, λοιπόν, ὄψη τῆς ἐπιδίωξης γιά ἀνατροπές στή συνείδηση τῆς κοινωνίας εἶναι ἀπόρροια τέτοιων κρυφῶν τραυμάτων. Ὅταν ἕνας ἄνθρωπος νιώθει πληγωμένος καί περιθωριοποιημένος, μιά ἀντίδρασή του μπορεῖ νά εἶναι ἡ παθητική ἄμυνα. Συχνά, ὅμως, μπορεῖ νά δεῖς, στήν ἄλλη ἄκρη τοῦ φάσματος, αὐτά τά συναισθήματα νά ἐξελίσσονται σέ ὀργή. Καί αὐτή εἶναι μιά ἀπό τίς πτυχές τοῦ ρεύματος μίσους τῶν ἡμερῶν μας, χωρίς νά σημαίνει ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τό ἐκφράζουν μέ τόν ἴδιο τρόπο. Ὅταν δέ ζοῦμε σέ γνήσια κοινωνία καί εἰρήνη μέ τό Θεό, τότε ἀναπτύσσεται μέσα μας ὀργή, συχνά ἐπιμελῶς καλυμμένη. Οἱ ἄμυνές μας δέν τήν ἀφήνουν νά φανεῖ στά μάτια τοῦ κόσμου. Κάποιες φορές, ὅμως ἐκδηλώνεται, καί τότε εἶναι πού βλέπουμε τήν ἐπιθετική πλευρά νά θέλει νά ἱκανοποιήσει κρυφές ἐπιθυμίες ἀνατροπῆς καί ἐκδίκησης μέ στόχο τό Θεό μᾶλλον παρά τήν κοινωνία. Εἶναι μιά μορφή ἐπίθεσης πρός κάτι μέσα τους, πού τούς τρομάζει καί θέλουν νά τό σκοτώσουν. Ἡ ἐπιθετική “ἰδιαιτερότητά” τους εἶναι μιά ἔκφραση τῆς ὕπαρξής τους πού δέν πηγάζει ἀπό κάποιο γνήσιο καί ἀπωθημένο στό βάθος “εἶναι” τους, ἀλλά ἀπό κάτι πού θέλουν νά ἐπιβάλλουν στόν ἑαυτό τους ὅτι εἶναι.

Μέχρι πρόσφατα, ἡ ὁμοφυλοφιλία θεωρεῖτο πρόβλημα πού ἀπαιτοῦσε ψυχιατρική ἀντιμετώπιση. Πιό παλιά, δέν θεωρεῖτο ψυχολογικό πρόβλημα ἀλλά ἁμαρτία μεγάλη, ἴσως καί ἔγκλημα, πού διωκόταν ποινικά, γιά νά προστατευθεῖ ἡ κοινωνία. Αὐτό συμβαίνει καί τώρα σέ κάποια μέρη τῆς γῆς. Ὅλοι οἱ Χριστιανοί τήν θεωροῦσαν ἁμαρτία, εἰδικά οἱ Ὀρθόδοξοι τήν θεωροῦν ἀκόμα. Τώρα, στίς ΗΠΑ ἡ νοοτροπία ἔχει ἀλλάξει. Ἡ ὁμοφυλοφιλία δέν ἀντιμετωπίζεται πιά σάν νόσος, πού θέλει ψυχιατρική φροντίδα. Κάποιοι βέβαια καταφεύγουν μέ προβλήματα σέ ψυχίατρο, δέν παραδέχονται ὅμως ὅτι αὐτά συνδέονται μέ τή συμπεριφορά τους. Στήν πραγματικότητα, κανένας ἀπ’αὐτούς πού ἐμπλέκεται σέ ὁμοσεξουαλικές πρακτικές δέν βιώνει ψυχολογική πληρότητα. Αὐτές οἱ πρακτικές εἶναι συμπτώματα θυμοῦ, στρεβλῆς ἀντιμετώπισης τῶν δοκιμασιῶν τῆς ζωῆς, τῶν αἰσθημάτων ἀπόρριψης καί ἐγκατάλειψης. Κυρίως, εἶναι προσπάθειες ἀπώθησης τῆς ὀδύνης γιά τήν ἀποξένωσή τους ἀπό τό Θεό. Εἶναι συμπτώματα στέρησης γιά μιά χαμένη πληρότητα ζωῆς. Ποτέ δέν πήγασαν ἀπό μιά ψυχή, μιά καρδιά, ἕνα πρόσωπο μέ πνευματική ἐπάρκεια.

(Συνεχίζεται)

Μον. Cornelia (Rees),

Dr. Lunne Pappas

Προηγούμενες δημοσιεύσεις Ι,  ΙΙ.

 Πηγή: Ελεύθερη Πληροφόρηση