Ο Χριστός και οι καλοί τρόποι συμπεριφοράς (Με αφορμή τη θεραπεία των 10 Λεπρών) -π. Αντώνιος Πινακούλας-

Συνήθως βλέπουμε δύο λόγους  που  ο Χριστός εκφράζει την έκπληξή του. Νομίζουμε πως ο Χριστός απαιτούσε από αυτούς που θεραπεύτηκαν καλούς τρόπους συμπεριφοράς και ανταπόδοση για την ευεργεσία του. Είναι λάθος και τα δύο, δε μας βοηθούν να δούμε αυτό που έκανε ο Χριστός κι αυτό που ζητάει ο Χριστός από μας. Το πρώτο είναι λάθος, γιατί σ' ολόκληρο το Ευαγγέλιο βλέπουμε ότι ο Χριστός  ποτέ δε ζήτησε τρόπους συμπεριφοράς συμβατικούς στη σχέση του με τους ανθρώπους της οικογενείας του, με τους μαθητές του ή με τους ανθρώπους που συνάντησε. Ο Χριστός δε ζητάει κάποια συγκεκριμένη συμπεριφορά με καλούς τρόπους που οι άνθρωποι έχουν συμφωνήσει σιωπηρώς. Κανένας δεσμός, κανένας θεσμός, τίποτε δεν υπήρχε που να τον δεσμεύει σε κάποιους τρόπους συμπεριφοράς στη σχέση του με τους άλλους.
Αντίθετα μάλιστα, πολλές φορές, έκανε αυτό που δεν έκαναν άλλοι άνθρωποι. Συναντούσε αυτούς που οι άλλοι δεν συναντούσαν, άπλωνε το χέρι σε αυτούς που δεν ήταν καθαροί, επισκεπτόταν εκείνους που θεωρούνταν αμαρτωλοί, όπως ο Ζακχαίος. Δεν είχε η συμπεριφορά του Χριστού λοιπόν τους λεγόμενους «καλούς τρόπους» . Δυστυχώς το λάθος μας είναι ακόμα μεγαλύτερο αν νομίζουμε ότι με τους καλούς τρόπους ανταποδίδουμε στον Χριστό την ευεργεσία του. Ότι κάνοντας το αυτονόητο δεν του χρωστάμε πλέον τίποτε.

  Όταν ο Χριστός ρωτούσε πού βρίσκονται οι άλλοι εννέα, καταδίκαζε όχι μια κακή συμπεριφορά, αλλά τη βασική έλλειψη κάθε ανθρώπου που θέλει να πιστεύει στο Θεό. Την αδυναμία μας δηλ. να κατανοούμε ότι το πιο σπουδαίο απ' όλα είναι ν' αναγνωρίζουμε ότι ο Χριστός είναι ο απεσταλμένος του Πατέρα μας, ο Σωτήρας μας, εκείνος που μας ελευθερώνει από τις συνέπειες της μη ανάληψης των ευθυνών μας απέναντι στο Θεό και τους αδελφούς μας.   

π. Αντώνιος Πινακούλας

 Υάκινθος