Παξινοί Δεκαπεντασύλλαβοι
Αμάραντο μνημονικό
(στον εξάδελφό μας Τώνη-Παγιά)
Αμάραντο μνημονικό ματώνει την καρδιά μου
που ανοίγω και φυλλομετρώ γραφές για το Νησί μου,
πότε μνήμες του Δόϊκα, πότε της Κατερίνης
κι άλλες φορές νοσταλγικές θύμησες του Γαγιώτη
ή τ' ακριβά ιστορήματα του Σπύρου του Μπογδάνου
και τ' άφθαρτα του Σαλβατόρ κι ατίμητα ταξίδια.
Κι ο λογισμός ασίγαστος τα μάτια τα νοτίζει
που βλέπω στον περίγυρο βουβές φωτογραφίες
εκείνων που πορεύονται στους δρόμους των αιώνων.
Στη μια θωρώ τη μάνα μου, παρέκει το Μιχάλη,
στην τρίτη σαν ν' αχνογελούν ζευγάρι οι -γονείς μου
κι απέναντι, στην τέταρτη - ζωγραφική της Τίνας
καμάρι πατρογονικό, τον Άγιο Κωσταντίνο.
Και ανασταίνονται οι μορφές κι οι λέξεις ζωντανεύουν
κι ο λογισμός αδείλιαστος παίρνει και ταξιδεύει
και αρμενίζει στους Παξούς με στοχασμού ς και μνήμες.
Κι ήρθα στα Μαστοράτικα, στο σπίτι του Μιχάλη,
που πατρικό το γνώρισα στα πρώτα μου τα χρόνια,
κι έρημο είναι και κλειστό και μοιάζει μαραμένο.
Θέλω ν' ανοίξω για να μπω κι όμως κλειδί δεν έχω
κι ανοίγει ο πατέρας μου και καρτερεί η μάνα
και παίζουνε τ' αδέλφια μου στην αφοδιά τα δυό τους.
Κι εσήμανε λυπητερά ο άγιος Κωσταντίνος
κι οι τρεις τους εχαθήκανε κι αφήκανε το Σπύρο
κι εμένα να φυλλομετρώ γραφές για το Νησί μου
κι ολογυρά μου να θωρώ βουβές φωτογραφίες ...
Ευτυχία Γερ. Μάστορα
(Παπαγεράσιμου)
Εξαιρετικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝ.εανια.Σ