Τί είναι λοιπόν ο εορτασμός; Είναι η οικειοποίηση εκ μέρους μας, από την Εκκλησία, της χαράς που δίνει ο Θεός. Αφενός, ολόκληρη η ζωή της Εκκλησίας είναι μια ατέρμονη γιορτή και, αφετέρου, μια προετοιμασία για την μόνη ατέλειωτη γιορτή: το πλήρωμα όλων των πραγμάτων, του ίδιου του κόσμου, εν Θεώ. Γι' αυτό κάθε γιορτή, κάθε εορτασμός της Εκκλησίας, δομείται πάνω στο διπλό πρότυπο της προετοιμασίας και της εκπλήρωσης. Φθάνουμε στο Πάσχα όχι βλέποντας το ημερολόγιο και λέγοντας "θα είναι στις 3 Μαΐου". Πρέπει να περάσουμε από την Τεσσαρακοστή. Πριν από τα Χριστούγεννα πρέπει να περάσουμε από την νηστεία των Χριστουγέννων. Πριν από κάθε γιορτή υπάρχει πάντα προετοιμασία, εξαγνισμός, νηστεία. Όταν θέλουμε να μετάσχουμε στη Θεία Ευχαριστία, που είναι η μέγιστη χαρά που μπορεί να λάβει ο άνθρωπος, πρέπει να νηστέψουμε. Όλα αυτά μας αποκαλύπτουν και μας διδάσκουν την αληθινή σημασία του εορτασμού. Είναι εύκολο "να πάμε στην Εκκλησία", είναι δύσκολο να γιορτάσουμε. Επειδή δεν αρκεί ο απλός "εκκλησιασμός", η απλή παρακολούθηση. Ο αληθινός εορτασμός είναι πάντα μια ζωντανή συμμετοχή. Αλλά κανείς δεν μπορεί να φτάσει σ' αυτή τη συμμετοχή, στο νόημα, στο βάθος, στη χαρά του εορτασμού, αν δεν προετοιμαστεί.
Δεν μπορούμε, χωρίς μετάβαση να πηδήξουμε από μια φιλονικία κατευθείαν στη χριστιανική χαρά. Δεν μπορούμε, μετά από ένα καλό γεύμα, ένα καλό πούρο και λίγο ουίσκι, να γίνουμε ξαφνικά "πνευματικοί". Είμαστε πεσμένοι άνθρωποι. Οι ορέξεις μας, τα σώματά μας, όλα μας ωθούν προς τα κάτω, προς τη γη. Είναι ευκολότερο να καθόμαστε απ 'ότι να στεκόμαστε, να κοιμόμαστε απ' ότι ν' αγρυπνούμε, να διαβάζουμε ένα κόμικ από ένα καλό μυθιστόρημα' να διαβάζουμε ένα καλό μυθιστόρημα απ' ότι το ευαγγέλιο. Η χαρά και τα θαυμάσια πράγματα που μας δίνει ο Θεός αρχικά μας φαίνονται ως φορτία, ως κάτι το δύσκολο, ακόμα και αδύνατο. Δεν τα δεχόμαστε. Τα απορρίπτουμε. Έτσι πρέπει να καταβάλλουμε προσπάθεια. Πριν η ζωή γίνει χαρά και εορτασμός, είναι μια προσπάθεια. Γι 'αυτό ποτέ δεν μπορούμε να γιορτάσουμε μια γιορτή χωρίς να περάσουμε από την προσπάθεια της προετοιμασίας. Αυτό είναι το νόημα του κρίσιμου χριστιανικού θεσμού της νηστείας. Με τη χριστιανική έννοια της λέξης, η νηστεία δεν είναι απλώς μια αλλαγή της διατροφής. Η αληθινή νηστεία είναι πάντα σωματική και πνευματική, μια προσπάθεια ολόκληρου του ανθρώπου. Γιατί; Επειδή αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να ξαναγίνουμε ελαφρείς, ανοικτοί στο Θεό και στη χαρά του. Είναι αδύνατο να εισέλθουμε στη βασιλεία του Θεού αν δεν έχουμε ξεφορτωθεί το πνευματικό "λίπος", όλα όσα είναι κακά, επιφανειακά, ασήμαντα και θανάσιμα στη ζωή μας. Γι' αυτό ο ρυθμός της εκκλησιαστικής ζωής είναι πάντα αυτός της προετοιμασίας και της εκ-πλήρωσης.
Πρωτοπρεσβύτερος Αλέξανδρος Σμέμαν
Υάκινθος
Σοφές παραινέσεις για έναν ειλικρινή εορτασμό αφού όντως προηγηθεί η προετοιμασία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεκάθαρες κουβέντες.
Άπλες και κατανοητές.
Αυτός είναι ο δρόμος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιός τον ακολουθεί;