Ἡ ἕνωσις τοῦ ἀνθρώπου μέσῳ τῆς ἑνώσεως αὐτοῦ μετά τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ κατ᾿ ἐξοχήν σκοπός τῆς ὑπάρξεως τῆς Ἐκκλησίας ὡς στρατευομένου ἐπί τῆς γῆς θεανθρωπίνου ὀργανισμοῦ, ὡς Σώματος Χριστοῦ. Ἐκ τῆς ἑνώσεως ταύτης γεννᾶται ἡ πολυθρύλητος καί παρά πάντων μέν ζητουμένη καί ποθουμένη, ὑπό σπανίων δέ καί πολλά σπανίων,καί μόλις ἀπό γενεᾶς εἰς γενεάν κατά τόν Ὅσιον Ἰσαάκ τόν Σῦρον (Λόγος ΛΒ´), "ἀπολαμβανομένη τοῦ ἀνθρώπου θέωσις", "τό δυστέκμαρτον καί δυσεκλάλητον καί δυσεπίτευκτον χρῆμα", κατά τόν Ἅγιον Γρηγόριον τόν Παλαμᾶν (Γ´ Λόγος εἰς τό Ὅσιον Πέτρον τόν Ἀθωνίτην).
Εἶναι δέ τοσοῦτον ἀναγκαία ἡ ἐπίτευξις τῆς ἑνώσεως μετά τοῦ Θεοῦ, ὥστε ὁ πόθος αὐτός εἶναι πανανθρώπινον αἴτημα ἀρχαιόθεν, εὑρών ὅμως τήν πραγματικήν σημασίαν καί διάστασιν αὐτοῦ εἰς τήν ἀποκεκαλυμμένην πίστιν τοῦ Χριστοῦ, τήν πίστιν τῆς Ἐκκλησίας, τῆς διῃρημένης καί βαινούσης πρός τήν ἑνότητα, κατά τό πρόσταγμα Κυρίου.
Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου