Όνειρό μας η εξομοίωσή μας με τον Θεό της αγάπης - Νικόλαος Π. Βασιλειάδης

Τα όνειρά μας πρέπει να τα εντάσσουμε κάτω από το μοναδικό Όνειρο, το οποίο πρέπει να μας συνέχει. Το Όνειρό μας αυτό είναι η, κατά το δυνατόν στον άνθρωπο, εξομοίωσή μας με τον Θεό της αγάπης, είναι η “θέωσίς” μας αφού καλλιεργήσουμε τις άγιες αρετές του Χριστού και στολιστούμε μ’ αυτές. Ανεβαίνοντας και περιφρονώντας τα μικρά να ωριμάζουμε, ν’ αποκτούμε την πρόθυμη και ταπεινή υπηρεσία του διπλανού μας, την άσκηση της χριστιανικής αγάπης. Ποθείς να γίνεις -ας πούμε- βουλευτής, υπουργός; Πρέπει να ξέρεις πως όταν πραγματοποιήσεις τούτο τ’ όνειρά σου, δεν πρέπει ν’ αποβλέπεις στο να εισπράττεις χειροκροτήματα, να δέχεσαι υποκλίσεις, ν’ ακούς επαίνους, ν’ απομυζάς με πλάγιους τρόπους το δημόσιο ταμείο… Έχεις υποχρέωση ν’ αναλίσκεσαι για το σύνολο, χωρίς να νοιάζεσαι για τη μικροπολιτική και την ψηφοθηρία, ή για τον εύκολο πλουτισμό. Έχεις χρέος να “βουλεύεσαι” για τούτο το Έθνος, που λέγεται Ελλάς, κι όχι να “βολεύεσαι”, να καίγεσαι, να πάσχεις κυριολεκτικά για το σύνολο.
Ωστόσο, κι αυτά ακόμη τα όνειρα, που αποβλέπουν στην υπηρεσία της κοινωνίας, δε θα παραμερίζουν ούτε θα επισκιάζουν το Όνειρο. Αυτά πρέπει να το εξυπηρετούν. Μικρός σωρός κονιορτού, καθώς είναι ο καθένας μας, πρέπει ν’ αποζητά την ακτινοβολία της αιωνιότητος. Τ’ Όνειρό μας πρέπει να παραμένει αναλλοίωτο: “Να πραγματοποιήσωμεν το θείον εντός μας, να κάμωμεν, ώστε ο θείος σπινθήρας που υπάρχει μέσα μας να μεταβληθεί σε φλόγα”, όπως έλεγε ο Γερμανός δραματικός ποιητής Γκαίτε. Αν έτσι προχωρούμε, τότε ας ξέρουμε πως κάτω απ’ το Όνειρο επιτυγχάνουν κι όλα τα άλλα όνειρα, παίρνουν κι αυτά αξία, αποκτούν κι αυτά περιεχόμενο.

Νικόλαος Π. Βασιλειάδης