Ορθοδοξία και Παπισμός στην Ελλάδα - Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ

  Ἀξιότιμε Κύριε Διευθυντά,

Εἰς τήν ἔγκριτον Ἐφημερίδα Σας φῦλλον τῆς 19/7/2013 εἰς τήν στήλη «Ἐλεύθερο Βῆμα» σελ. 40, ἐδημοσιεύσατε ἄρθρον ὑπό τόν τίτλο «Τά ἀρχαῖα, τά θρησκευτικά καί ὁ φανατισμός» τοῦ Ἐντιμοτάτου κ. Νικ. Γασπαράκη, Δικηγόρου, πρ. Διευθυντοῦ τοῦ Γραφείου Τύπου τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος ἀνέφερε ὅτι «ἔχει ζήσει καί ζεῖ βαθιά στό πετσί του τό θρησκευτικό φανατισμό πού ἐκπορεύεται ἀπό τήν ἐπικρατοῦσα Ἐκκλησία καί τίς περί Αὐτήν παραθρησκευτικές ὀργανώσεις», σέ τέτοιο βαθμό συμπληρώνει ἡ ἐλαχιστότητά μου πού μόνο στόν Πειραιά ἡ θρησκευτική του παραδοχή ἔχει δύο ἰδιόκτητα πλήρους ἐκπαιδεύσεως σχολικά συγκροτήματα δύο «μοναχικῶν» ρωμαιοκαθολικῶν ταγμάτων τά σχολεῖα Saint Paul καί Janne d’ Ark καί μάλιστα εἰς τό ἕνα κατά παράβαση τῆς κοινῆς λογικῆς καί τῶν συνεχῶν διαμαρτυριῶν μου, τόν ἁγιασμό ἐνάρξεως τοῦ σχολικοῦ ἔτους εἰς τήν Πρωτοβάθμιο Ἐκπαίδευσι τελεῖ Ρωμαιοκαθολικός θρησκευτικός λειτουργός παρ’ ὅλον πού ἡ συντριπτική πλειοψηφία τά τέσσερα πέμπτα τῶν μαθητῶν ἀνήκουν εἰς τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία. Ἐπιπροσθέτως εἰς τήν Ἀθήνα καί ἐπί τῆς ὁδοῦ Ἀχαρνῶν ὑψώνεται μέ θρασύτητα ὁ δούρειος ἴππος τῆς δῆθεν διωκομένης Ρωμαιοκαθολικῆς θρησκευτικῆς κοινωνίας, ὁ ψευδορθόδοξος Ναός τῶν δῆθεν «ἑλληνορύθμων Καθολικῶν» τῆς γνωστῆς καί ἐπαράτου Οὐνίας.

Εἶναι ἐξόχως κωμικά τά ὅσα ἰσχυρίζεται ὁ κ. Γασπαράκης ἀντικρουόμενα ἀπό τήν καθημερινή πραγματικότητα, ὁ ὁποῖος ἐν συνεχείᾳ ἀναφερόμενος καί εἰς τό πρόσωπό μου σημειώνει «ἀδελφικῶς»: «Καί τί νά πεί κανείς γιά τό μητροπολίτη Πειραιῶς καί τόν συνεχῶς ἐχθρικά καί μισαλλόδοξα ἐκφερόμενο λόγο του. Ὅλα αὐτά ὡς ἀπόρροια τῆς ἐναντίον τῶν κανόνων τῆς ἠθικῆς καί τοῦ χριστιανισμοῦ διδασκομένων στήν κατήχηση» (sic). Μέ ἀφορμή αὐτές τίς «εὐγενεῖς» δηλώσεις του θά ἤθελα δημοσίᾳ νά τόν εὐχαριστήσω ἐκ βαθέων διότι καθυβρίζοντάς με «ὡς ἐκφέροντα συνεχῶς ἐχθρικόν καί μισαλλόδοξον λόγον, πού εἶναι ἀπόρροια τῶν ὅσων ἐναντίον τῶν κανόνων τῆς ἠθικῆς καί τοῦ Χριστιανισμοῦ ἔχω διδαχθεῖ» μέ ἀξιώνει νά ἀτιμάζομαι ὑπέρ τῆς δόξης καί τῆς ἀληθείας τοῦ ἀποκαλυφθέντος αἰωνίου Θεοῦ καί ὑπέρ τῆς δογματικῆς ἀκριβείας τῆς ἀμωμήτου πίστεως, τήν ὁποίαν ἐπί χίλια ἔτη διετήρει ἀνόθευτον καί ἀκαινοτόμητον καί τό πάλαι ποτέ Πάνσεπτον Πατριαρχεῖον τῆς παλαιᾶς Ρώμης καί τῆς Δύσεως, πού ἀπό τό 1054 μ.Χ. καί ἐντεῦθεν διέστρεψε τό δόγμα, τό πολίτευμα καί τό ἦθος τῆς ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας καί κατεκρημνίσθη εἰς τό βάραθρον πολυειδῶν αἱρέσεων μεταβληθέν μάλιστα καί εἰς κοσμικόν μόρφωμα, τό κρατίδιον τοῦ Βατικανοῦ.

Ἔχω ὑποβάλλει δημοσίᾳ ἐρωτήματα εἰς τόν κ. Γασπαράκην, τά ὁποῖα ἔμειναν ἀναπάντητα προφανῶς ἐκ λόγων δημοκρατικῆς του εὐαισθησίας. Τά ἐρωτήματα ἀνεφέροντο εἰς τίς παγκόσμιες διαμαρτυρίες ὁλοκλήρων κοινοβουλίων ὅπως τοῦ Ὀλλανδικοῦ, τοῦ Ἰρλανδικοῦ καί τοῦ Αὐστραλιανοῦ διά τά χιλιάδες εἰδεχθῆ κακουργήματα παιδεραστίας Ρωμαιοκαθολικῶν θρησκευτικῶν λειτουργῶν καθώς καί διά τό ξέπλυμα βρώμικου χρήματος καί τίς διασυνδέσεις μέ τήν Κόζα Νόστρα τῶν οἰκονομικῶν ὑπηρεσιῶν τῆς αὐτοτιτλοφορουμένης ὡς δῆθεν Ἁγίας Ἕδρας, πού ἀπεκάλυψε ἡ Ἰταλική Δικαοσύνη. Ἐπ’ αὐτῶν μπορεῖ νά ἀρθρώσει λόγον ὁ Ἐντιμότατος κ. Γασπαράκης διά νά διακριβωθῆ ἐάν ἡ Ρωμαιοκαθολική Κατήχηση διδάσκει τούς κανόνες τῆς ἠθικῆς καί τοῦ Χριστιανισμοῦ;

Ἐπειδή ὁ ἀγαπητός κ. Γασπαράκης δημοσίᾳ γνωματεύει ὡς «εἰδικός» ὅτι «καλλιεργοῦμε τήν ψευδαίσθηση ὅτι μόνο ἡ Ὀρθοδοξία κρύβει τήν μοναδική ἀλήθεια καί ὅτι δῆθεν αὐτή εἶναι ὁ Χριστιανισμός» εἰσηγούμενος τήν ἀνάγκη μεταλλαγῆς τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν εἰς Θρησκειολογικό καί τόν χωρισμό Ἐκκλησίας καί Κράτους διά νά μήν ὁμιλοῦμεν ἀτερμόνως, θεωρητικῶς προκαλῶ δημοσίᾳ τόν κ. Γασπαράκη νά διενεργηθῆ ἐνώπιόν Σας ἀξιότιμε κ. Διευθυντά τό πολύ ἁπλό ἀκόλουθο «πείραμα». Νά προσέλθη ἡ ἀναξιότητά μου καί ἐκ μέρους τοῦ κ. Γασπαράκη καί τῆς θρησκευτικῆς του παραδοχῆς ὁ προεστώς θρησκευτικός λειτουργός Ἀρχιεπίσκοπος τῶν ἐν Ἀθήναις Καθολικῶν κ. Φώσκολος, νά ἀντλήσετε νερό ἀπό τήν ἰδία βρύση εἰς δύο μέρη καί νά τελέσωμε ἐνώπιόν Σας τήν ἱεροπραξία τοῦ ἁγιασμοῦ χωρίς βεβαίως ὁ ἐκλαμπρότατος κ. Φώσκολος νά προσθέση ἁλάτι, εἰς τό ὑπ’ αὐτοῦ ἁγιαζόμενο νερό. Ἐν συνεχείᾳ νά σφραγισθοῦν οἱ δύο ἁγιασμοί εἰς ἀσφαλές μέρος καί μετά τήν πάροδο ἑνός μηνός νά ἀνοιγοῦν διά νά διαπιστωθῆ ὄχι λογικῶς, ἀλλά ὑπερφυσικῶς ποῖος εἶναι ὁ ἀληθής Χριστιανισμός καί ποῖον ὁ αἰώνος Θεός χαριτώνει διά τῶν ἀκτίστων Αὐτοῦ ἐνεργειῶν. Ὁ Ἁγιασμός τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας παρά τήν προφανῆ ἀναξιότητά μου θά εὐωδιάζη ἄσηπος, ἐνῶ τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς θρησκευτικῆς κοινωνίας χωρίς τήν πρόσθεση ἅλατος θά ὄζη φρικωδῶς. Ἄλλη ἀπάντησις δέν χρειάζεται νά δοθῆ εἰς τόν Ἐντιμότατον κ. Γασπαράκην, ἀφοῦ ἀπαντᾶ ὁ Πανάγιος Θεός. Ἀναμένω ὅμως τήν θετική ἀπάντησή του στήν πρόσκλησή μου. Διά νά μή θεωρηθῆ ὡς εὐφυολόγημα ἡ πρότασις μου ὑπενθυμίζω τήν ἐκ τοῦ βιβλίου τῶν Βασιλειῶν παρόμοια ἐνέργεια τοῦ Προφήτου Ἠλιού τοῦ Θεσβίτου.

Κατακλείων θά παρακαλοῦσα θερμῶς τόν Ἐντιμότατον κ. Γασπαράκην, ἐπειδή εἰς τήν ἰδικήν του κατακλείδα ἀποπειρᾶται νά προσθέσει ὡς ἐπιχείρημα περί χωρισμοῦ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί Πολιτείας ὅτι: «ὁ χωρισμός αὐτός θά ἀπέβαινε ὑπέρ τῆς Ἐκκλησίας ... ἄλλωστε οἱ οἰκονομικοί δείκτες τῆς βαρέως πάσχουσας σήμερα χώρας μας θά ἦταν πολύ εὐνοϊκότεροι γιά τό λαό», ὑπονοῶν ἀσφαλῶς ὅτι θά διεκόπτετο ἡ μισθοδοσία τοῦ Ὀρθοδόξου Κλήρου καί θά «ἐλαφρύνετο» ὁ δημόσιος προϋπολογισμός νά μᾶς γνωρίση ἐάν κατά τάς ἀρχάς δικαίου τῶν κρατῶν δικαίου ἀνά τήν ὑφήλιο ὑφίσταται ἔννομος τάξις, ἡ ὁποία ἔχει ἀπαλλοτριώσει τό 96% τῆς περιουσίας ἑνός ὀργανισμοῦ ἄνευ ἀνταλλάγματος διότι ἡ μισθοδοσία τοῦ Ὀρθοδόξου Κλήρου δέν ἀποτελεῖ χαριστική ἐνέργεια τοῦ Ἑλληνικοῦ Δημοσίου ἀλλά συμβατική του ὑποχρέωσι ὅπως ἀπέδειξε πασιδήλως, σχετικῶς προσφάτως τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων μέ τήν ἀκύρωσι τοῦ γνωστοῦ Νόμου Τρίτση (Ν. 1700/1987).

Μετά τιμῆς

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς  Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ