Αναφορές
Όπου πάτησες
δεν ανθίσαν ξανά τα
λουλούδια
να μην κρύψουν στο
εφήμερο κάλλος τους
της δικής σου αχνής
παρουσίας την ένδειξη.
Όταν έφυγες
δε στεγνώσανε πλέον
τα μάτια μου
να κρατούν μια
κουρτίνα στου κόσμου
το αέναο γίγνεσθαι
Όπως μʼ άφησες
έτσι θέλησα νʼ
απομείνω για πάντοτε
χάρισμά σου το
παρόν
και το μέλλον μου.
Ζήνων
" Όπου πάτησες
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν ανθίσαν ξανά τα λουλούδια
να μην κρύψουν στο εφήμερο κάλλος τους
της δικής σου αχνής παρουσίας την ένδειξη" .
ΑΣ ΕΓΡΑΦΕ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΤΙ ΚΑΛΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!
teleio!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ,ΜΠΡΑΒΟ !
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα το αφιερώσω και εγώ σε μια ψυχή. Τέλειο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι σε αυτό το δημιούργημά σου τα έδωσες όλα. Συγκλονιστικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα καλά και ωραία. Αλλά το με παρόν και το μέλλον δεν είναι χάρισμα κανένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάρισμά του το παρόν και το μέλλον μου;;;;;; Ε, όχι κι έτσι. Λιγάκι υπερβολικό νομίζω...
ΑπάντησηΔιαγραφή