Ολοένα περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν μόνοι. Εθελοντές στο κρατίδιο του Ζααρμπρούκεν αποτίουν στους νεκρούς τον τελευταίο φόρο τιμής, αναπληρώνοντας την απουσία συγγενών και φίλων από τη νεκρώσιμη ακολουθία.
Κανείς τους δεν γνώριζε προσωπικά το νεκρό. Ωστόσο, αυτό δεν τους απέτρεψε να παρευρεθούν στο κεντρικό νεκροταφείο του Ζααρμπρούκεν. Όλοι τους ήρθαν για να συνοδεύσουν εθελοντικά το νεκρό στην τελευταία του κατοικία. «Σκοπός μας είναι να συμβάλουμε σε μία αξιοπρεπή κηδεία», λέει ο 67χρονος Χανς Χάινε, που ανήκει σε αυτήν την ασυνήθιστη ομάδα εθελοντών. Όπως εξηγεί, βρίσκεται εκεί «προκειμένου οι νεκροί, που ενδεχομένως ήταν μόνοι σε όλη τους τη ζωή, να μην είναι μόνοι και στην τελευταία τους ‘διαδρομή’».
«Ένα είδος οικογένειας»
Ο ιδιοκτήτης γραφείου κηδειών, Χούμπερτ Λάουμπαχ θεωρεί ιδιαίτερα θλιβερό το γεγονός να θάβεται κανείς χωρίς την παραμικρή παρουσία συγγενών, φίλων ή γνωστών. Τα τελευταία χρόνια παρατηρεί ολοένα περισσότερες περιπτώσεις κηδειών στις οποίες παρευρίσκεται αποκλειστικά ο ιερέας που τελεί το μυστήριο. Η παρατήρηση αυτή ώθησε τον Χ. Λάουμπαχ να δημοσιεύσει στην αρχή της χρονιάς μαζί με το γιο του μία αγγελία, με την οποία ζητούσε εθελοντές που θα δέχονταν να συνοδεύσουν τους μοναχικούς νεκρούς στον τάφο τους. Στο κάλεσμα του Λάουμπαχ ανταποκρίθηκαν άμεσα μερικοί ενδιαφερόμενοι. Σήμερα έχει στη διάθεσή του μία λίστα έξι ανθρώπων, στους οποίους μπορεί να τηλεφωνήσει σε τέτοιες περιπτώσεις ανάγκης.
«Στεκόμαστε εκεί σαν ένα μία ομάδα θρηνούντων, ένα είδος οικογένειας» εξηγεί ο Χ. Λάουμπαχ. Οι εθελοντές συνοδοί φροντίζουν να ντύνονται πάντα ευπρεπώς για την περίσταση, φορώντας μαύρα ρούχα και λευκό πουκάμισο. Το γραφείο κηδειών του Χ. Λάουμπαχ αναλαμβάνει ετησίως περίπου 20 κηδείες στις οποίες δεν προσέρχεται κανείς για να συνοδεύσει τη νεκρή ή το νεκρό στην τελευταία του κατοικία. Άλλοτε είναι μία ηλικιωμένη κυρία από το γηροκομείο, άλλοτε ένας ηλικιωμένος κύριος από το νοσοκομείο και άλλες φορές κάποιος άστεγος. Ο Χ. Λάουμπαχ, αφού πάρει σχετική εντολή από τις αρχές, αναλαμβάνει να οργανώσει την κηδεία ανθρώπων, για τους οποίους συχνά δεν γνωρίζει τίποτα παραπάνω από το όνομα και τον τελευταίο τόπο διαμονής τους.
Τι σχόλια να υπάρχουν σε ένα τέτοιο σπαρακτικό κείμενο; Καλώς δεν υπάρχουν σχόλια εδώ. Εδώ ταιριάζει μόνον σιωπή και μόνον το βαθυ ποίημα του Αλεξανδρέα
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν το βρίσκω λάθος.
ΑπάντησηΔιαγραφή