Σκληροί
οι διωγμοί, φρικτά τα βασανιστήρια,
που υπέστησαν οι χριστιανοί των τριών πρώτων αιώνων από διαφόρους ηγεμόνες της
Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Μόνη αιτία, ότι πίστευαν και ομολογούσαν τον Χριστό.
Ο Μέγας Κωνσταντίνος με τον
συναυτοκράτορα Λικίνιο εξέδωσαν το 313 μ.Χ. το Διάταγμα των Μεδιολάνων. Πρόκειται για την πρώτη σε διεθνές επίπεδο
διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και ιδίως της θρησκευτικής ελευθερίας.
Ο εορτασμός, της 1700ης
επετείου του Διατάγματος των Μεδιολάνων γιορτάστηκε και στην πόλη Νις (παλαιά
Ναϊσό) της Σερβίας, όπου γεννήθηκε ο Μέγας Κωνσταντίνος.
Η ευθύνη των κρατών της γης είναι
να σέβονται αυτό το πρωτοποριακό κείμενο, δείγμα όχι απλώς πολιτισμού, αλλά και πολιτικής ωριμότητας και υπευθυνότητας.
Δυστυχώς ορισμένα σύγχρονα κράτη παρά τα 1700 χρόνια που πέρασαν, εμφανίζονται
καθυστερημένα και βάρβαρα.
Οι διωγμοί κατά των χριστιανών εξακολουθούν. Ας θυμηθούμε τους
διωγμούς και τα μαρτύρια των χρόνων της Τουρκοκρατίας,
όπου αναδείχθηκαν χιλιάδες Νεομάρτυρες. Ας θυμηθούμε τους διωγμούς και τα
μαρτύρια κατά τα 70 και πλέον χρόνια (1917-1990) στις χώρες του υπαρκτού
σοσιαλισμού, όπου το άθεο κομμουνιστικό
καθεστώς σχημάτισε ποτάμια κόκκινα με το αίμα των χριστιανών. Ας θυμηθούμε
και τους διωγμούς της εποχής μας από φανατικές μουσουλμανικές χώρες.
Το Διάταγμα των Μεδιολάνων ήρθε να
σφραγίσει μια εποχή μαρτυρική για την Εκκλησία, που αποτελεί όμως δόξα της και το κλέος της και φανερώνει
τη γνησιότητα των μελών της και την
αντοχή του χριστιανικού φρονήματος. Η καθαρότητα του Χριστιανισμού φάνηκε στο
χωνευτήρι των διωγμών των πρώτων αιώνων και της εποχής της Τουρκοκρατίας και
του 20ου αιώνα.
Το Διάταγμα των Μεδιολάνων έβγαλε
μεν την Εκκλησία από τις κατακόμβες,
αλλ’ η διοίκηση της Εκκλησίας στα ύστερα χρόνια πολλές φορές εξετράπη. Δέθηκε
στα δεσμά της κοσμικής διοίκησης και
αιχμαλωτίστηκε στα εξωτερικά μεγαλεία και στις κοσμικές νομοθεσίες. Θέλησε ως
θεσμός να συμπαρακαθήσει με το Κράτος και έχασε την εν Χριστώ ελευθερία της. Η
Εκκλησία οφείλει να είναι ελεύθερη
και από επίδειξη μεγαλομανίας και από
επίδειξη δυνάμεως και από εριστικές διεκδικήσεις
δικαιοδοσιών.
Ορθά σημειώνει ο Αρχιεπίσκοπος
Τιράνων και πάσης Αλβανίας κ. Αναστάσιος, που όντως μια σκλαβωμένη Εκκλησία την
ανέδειξε ελεύθερη: «Η Εκκλησία είναι ο
σεβασμός κάθε ανθρωπίνου προσώπου, συγχρόνως δε η επιλογή της δυνάμεως της
αγάπης και η αποφυγή της αγάπης της δυνάμεως».
Αρχιμανδρίτης Δανιήλ Γ. Αεράκης
Εξαιρετο κειμενο και διαφωτιστικο!Ευχαριστουμε!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕορταστηκαν τα 1700 ετη απο το ''Διαταγμα''του 313.
Ομως ,αλλο η ελευθερια εκαστου να ακολουθει την θρησκεια που γνωρισε η ψαχνει να βρει και αλλο νομιζουμε η συνεργασια και ενοτητα πιστων και απιστων κατω απο το ιδιο πνευμα[?] Ολων των θρησκειων.Αυτο μας δινει το εναυσμα να διαπιστωσουμε οτι αυτο ηταν κατι σαν σεμιναριο συνεργασιας ολων των θρησκειων''ινα ανενοχλητως προσηλυτιζουν τους Ορθοδοξους'...........'.Κηρυχτηκε απο οτι μαλλον καταλαβαμε η ''διαθρησκειακη ελευθερια'' μετα ολων των θρησκειων .Ειδαμε και τους Φραγκους,που τι να πουμε και τι να θυμηθουμε,αυτους τους ευγενεις χριστιανους της Δυσεως(μη θυμηθουμε για τις νυχτες του αγιου Βαρθολομαιου)..αυτους θεωρουμε κρυφους και φανερους διωκτες του Χριστιανισμου.Μετα απο ολα αυτα ,συμπερασματικα θα λεγαμε μαλλον πως αλλο ανεξιθρησκεια και αλλο πανθρησκεια.-
Ο Αεράκης είναι αστέρι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνω απολυτα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή ο Κύριος μας είναι :
ΑπάντησηΔιαγραφή''Αγαθός εν ισχύει και δυνατός εν ελέει ...''
γι' αυτό και η Εκκλησία Του
« είναι ο σεβασμός κάθε ανθρωπίνου προσώπου, συγχρόνως δε η επιλογή της δυνάμεως της αγάπης και η αποφυγή της αγάπης της δυνάμεως».
π. Δανιήλ ευλογείτε...ευχαριστούμε...
Μακαριοι και αυτοι που σεβονται τον κυριο και ακολουθουν τον δρομον του.
ΑπάντησηΔιαγραφή