«Εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον» - Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Ανδρέας

Αγαπητοί μου Χριστιανοί,

            Αιώνες περίμεναν οι άνθρωποι τον Σωτήρα του κόσμου, όπως έλεγαν οι σχετικές προφητείες. Κι’ όταν ήλθε ο καιρός, που είχε ορίσει η Θεία Πρόνοια, γεννήθηκε στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας,  απλά και αθόρυβα ο Μέγας Αναμενόμενος. Ήταν, όμως, τουλάχιστον περίεργο, ότι ο Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς Χριστός, ο Υιός και Λόγος του Θεού, γεννήθηκε μέσα σ’ ένα στάβλο, αφού για τον μνήστορα Ιωσήφ και για την Παρθένο Μαριάμ «ουκ ην αυτοίς τόπος εν τω καταλύματι». Δηλαδή, στο πανδοχείο της Βηθλεέμ, όπου στάθμευσαν για να περάσουν την νύχτα, δεν υπήρχε γι’ αυτούς τόπος, ούτε μια μικρή γωνιά. Και βρέθηκε μόνο μια σκοτεινή και ανήλιαγη σπηλιά, που χρησίμευε για στάβλος των αλόγων ζώων, γεμάτος βρωμιά και αποπνιχτικές αναθυμιάσεις. Εκεί η Παναγία «έτεκε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον, και εσπαργάνωσεν αυτόν και ανέκλινεν αυτόν εν τη φάτνη» (Λουκά β 7). Εγέννησε, δηλαδή, τον πρώτο και μονογενή υιό της, και τον περιτύλιξε με σπάργανα και τον έβαλε μέσα στο παχνί, όπου έτρωγαν τα ζώα την τροφή τους.

            Ο Ισραηλιτικός λαός, σχεδόν στο σύνολό του, και οι θρησκευτικοί του άρχοντες, αγνόησαν τον ερχομό του Μεσσία στον κόσμο. Μόνο οι απλοί ποιμένες και οι σοφοί Μάγοι αξιώθηκαν να πληροφορηθούν το κοσμοϊστορικό αυτό γεγονός. Οι ποιμένες, που έμεναν έξω στα χωράφια της Βηθλεέμ και φύλαγαν το κοπάδι τους, παραμένοντας με την σειρά τους άγρυπνοι ωρισμένες ώρες την νύχτα, πληροφορήθηκαν το χαρμόσυνο άγγελμα από τον άγγελο του Θεού, «ότι ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ, ος εστι Χριστός Κύριος εν πόλει Δαυΐδ» (Λουκά β  9-11). Οι σοφοί Μάγοι, που ήλθαν από την Ανατολή, όταν έφθασαν στην Ιερουσαλήμ, ρώτησαν «που εστιν ο τεχθείς βασιλεύς των Ιουδαίων ; Είδομεν γαρ αυτού τον αστέρα εν τη ανατολή και ήλθομεν προσκυνήσαι αυτώ» (Ματθ. β 2). Ένα μεγάλο και ολοφώτεινο αστέρι τους πληροφόρησε, ότι ήλθε στον κόσμο ο Σωτήρας που αιώνες με λαχτάρα τον επερίμεναν.

            Οι Ιουδαίοι, όμως, άρχοντες και λαός, έμειναν απληροφόρητοι και ανυποψίαστοι. Το γιατί, θα μας το πη ο μεγάλος προφήτης Ησαΐας, 800 χρόνια προ Χριστού : «Κύριος ελάλησεν · υιούς εγέννησα και ύψωσα, αυτοί δε με ηθέτησαν». (Ησ. α  2). Ο Κύριος μίλησε και είπε · υιούς εγέννησα και εδόξασα, εκείνοι όμως με αρνήθηκαν. Και ο προφήτης θα μεταφέρη, στην συνέχεια, το παράπονο του Θεού : «έγνω βους τον κτησάμενον και όνος την φάτνην του κυρίου αυτού. Ισραήλ δε με ουκ έγνω και ο λαός με ου συνήκεν» (Ησ. α  3). Το βώδι γνωρίζει τον ιδιοκτήτη του και ο όνος γνωρίζει την φάτνη, που είναι ιδιοκτησία του κυρίου του · ο Ισραηλιτικός όμως λαός δεν με αναγνωρίζει ως κύριό του, δεν έχει ούτε στοιχειώδη κατανόηση για μένα. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης θα το διατυπώση με τον δικό Του απόλυτο και κατηγορηματικό τρόπο. Ο Υιός του Θεού «εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον» (Ιωάν. α  11). Ήλθε από τον ουρανό και έζησε ως άνθρωπος στην χώρα, η οποία σαν γη της επαγγελίας ήταν ξεχωρισμένη προ πολλού από τον Θεό ως ιδιαίτερα δική του. Και οι άνθρωποι του σπιτιού του, οι Ιουδαίοι, δεν τον παραδέχτηκαν, αλλά τον αρνήθηκαν σαν ξένο και εχθρό.

             Έχουν περάσει από τότε 2.000 και πλέον χρόνια. Και οι μεν Ιουδαίοι, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, όχι μόνο δεν έχουν αποδεχθή τον Μεσσία Χριστό, αλλά και τον πολεμούν με αμείωτο πάθος. Μιλάνε συνεχώς για το περιβόητο «ολοκαύτωμα». Ξεχνάνε όμως, πόσους Εβραίους, τουλάχιστον εδώ, στην Ελλάδα, έσωσαν οι χριστιανοί από την εγκληματική ναζιστική «Γκεστάπο», με μεγάλο κίνδυνο της ζωής τους από τους Γερμανούς κατακτητές, κατά την διάρκεια της φοβερής ξενικής Κατοχής...

             Όμως και οι μουσουλμάνοι πολεμάνε με μανία τον Χριστό. Κι’ αυτό, ενώ σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες και, ιδιαίτερα, στην Ελλάδα, βρίσκουν φιλοξενία και περίθαλψη, παρά την ανέχεια του Ελληνικού Λαού, συνεχίζοντας, εν τούτοις, με τα ποικίλα εγκλήματά τους να προσβάλλουν την Χώρα που τους φιλοξενεί.

 Δεν μιλάμε, βέβαια και για τις ποικίλες αιρέσεις, όπως και για τον μασσωνισμό, που προσπαθούν να υπονομεύσουν την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη μας. Είναι ολιγάνθρωπες και το κακό είναι μικρό, εφ’ όσον οι Έλληνες κρατάνε γερά την πίστη των πατέρων τους. Μιλάμε για όσους Ορθοδόξους είναι μόνο στα χαρτιά και στην θεωρία χριστιανοί, στην πραγματικότητα όμως ζουν «χωρίς Χριστού», «ελπίδα μη έχοντες και άθεοι εν τω κόσμω» (Εφεσ. β  12). Είτε έχουν εμπλακή σε κομματικές παρατάξεις, που βλέπουν  με εχθρικό μάτι την εκκλησία, είτε ζουν μια άκρατη κοσμική ζωή και αδιαφορούν για την χριστιανική πίστη και την αρετή. Έτσι, βλέπουμε μια αντίδραση στις ηθικές αξίες, που διδάσκει η Εκκλησία , π.χ. στο μυστήριο του γάμου, και στην διακήρυξη του πολιτικού λεγομένου γάμου η της ελεύθερης συμβιώσεως. Η βλέπουμε μια σοβαρή χαλάρωση των χρηστών ηθών και των ωραίων εθίμων του λαού μας η μια αδιαφορία για το μάθημα των Θρησκευτικών στα Σχολεία και άλλα , στα οποία μεθοδικά προχωρούν εκείνοι που προσπαθούν να κατεδαφίσουν  ο,τι καλό μας άφησαν οι πρόγονοί μας στα προηγούμενα χρόνια.

           

             Αλλά σήμερα, γιορτάζουμε Χριστούγεννα, την «Μητρόπολη των Εορτών». Ας την χαρούμε με τον εκκλησιασμό, την Θεία Κοινωνία, τα έργα της αγάπης και της φιλανθρωπίας, την μελέτη του λόγου του Θεού και τις επίκαιρες και ωφέλιμες σκέψεις, την οικογενειακή θαλπωρή. «Χριστός επί γης, υψώθητε», μας καλεί η Αγία μας Εκκλησία. Εύχομαι σε όλους σας χρόνια πολλά, άγια, ευλογημένα. Και ο νέος Ενιαυτός, στον οποίο, μετά από λίγο, Θεού θέλοντος, εισερχόμεθα , να είναι γεμάτος από την χάρη του Κυρίου. Στην Κύπρο και στην Βόρειο Ήπειρο στέλνω τις θερμές ευχές και την αγάπη μου.

Διάπυρος προς Χριστόν ευχέτης 

Ο   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

†  Ο Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης  ΑΝΔΡΕΑΣ