ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ - Αντρέας Τσιρώνης

ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

Πατέρα

για τα ξένα φεύγω, τα μακρινά.

Αλλά πριν φύγω θα εξηγηθώ.

Δε φεύγω από μίσος αθεράπευτο

ούτε ζωή να κάνω άσωτη.

Να φύγω θέλω

για να ξαναγυρίσω πίσω.

Θέλω το δρόμο να πάρω

όπου αρχή και τέλος

καταλήγει σε σένα.

Ψάχνω τη γνώση

της αξίας μαζί σου

Κι όταν με βλέπεις,

που ξέρω ότι θα με βλέπεις,

μην ανησυχείς όταν

στον κατηφορικό δρόμο,

ο εαυτός μου φύγει

και κρυφτεί, βλέποντας

τον άλλο μου εαυτό να κάνει

σημεία και τέρατα.

Απλώς σου ζητώ, όταν

φτάσω στο τέλος του γκρεμού,

χοίρους να εκτρέφω,

να μη με βγάλεις

από τη θύμησή σου.

Και όταν πάρω το δρόμο

το δύσκολο, τον ανηφορικό,

που στο τέλος του

οι πύλες του αρχοντικού σου

αχνοφαίνονται,

να περιμένεις να δεις

τον τερατώδη εαυτό μου,

που πριν στην κατηφόρα

ήταν ένας όμορφος, ριψοκίνδυνος

γεμάτος δύναμη νεαρός,

είναι στο βραχώδη δρόμο τώρα

γερασμένος, αδύναμος

άσχημος κι η φωνή του

μόλις που ακούγεται.

Θα δυναμώνει όμως μόλις

βρεθεί μαζί με το φίδι,

και θα θέλουν

να ξανακατηφορίσουμε

στους χοίρους. Όμως εγώ,

που κρυβόμουνα πριν,

βλέποντας τον άλλον

να είναι τυλιγμένος

με το φίδι

δίχως να κάνω κάτι,

θα τον πάρω από το χέρι

θα αφήσουμε το φίδι

και θα φύγουμε.

Να τον αφήσω δεν μπορώ

ούτε να με αφήσει αυτός μπορεί.

Πάντα πάμε μαζί.

Και όσο θ’ ανεβαίνω

και όσο θα βλέπω

όλο και πιο πολύ τις πύλες,

τόσο αυτός θα εξασθενεί

κι εγώ θα δυναμώνω.

Κι όταν επιτέλους

θα φτάσω γεμάτος γνώσεις

στις πύλες του αρχοντικού σου,

εγώ σαν άγγελος λαμπρός

θα είμαι, κι αυτός, με σιδερένιες

αλυσίδες δεμένος

που πριν τραβούσαν εμένα,

σε μια υπόγεια πύρινη

σκάλα θα σέρνεται που το τέλος της

δε φαίνεται απ’ το αγνό χορτάρι.

Εκεί κανείς να πάει δε θέλει

αλλά με λύπη διακρίνεις

πως πολλοί πάνε τελικώς.

Και τότε, ενώ θα σου ζητάω

και τη θέση του πιο

ταπεινού υπηρέτη

εσύ, για να γιορτάσουμε

το μόσχο θα σφάζεις το σιτευτό

και σε όλους θα λες ότι αναστήθηκα.

Και να πεις στον αδελφό μου

που με χλευάζει πως θα φύγω,

και υπονοεί ότι δε θα ξαναγυρίσω,

ότι το να ακολουθείς τα όνειρά σου

και να ζεις είναι δύσκολο, αλλά

το να υποκρίνεσαι και να μη ζεις,

είναι χειρότερο από κάθε δυσκολία.

Πατέρα, σου υπόσχομαι

πως το ταξίδι αυτό

να καρποφορήσει θα το κάνω

και δε θα το αφήσω

να το πνίξουν τ’ αγριόχορτα.

θα

…………..

 Αντρέας Τσιρώνης 

Χειμώνας 2013

Ο μαθητής Τσιρώνης Ανδρέας κέρδισε βραβείο στον Πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό ποίησης και διηγήματος για παιδιά και εφήβους 2013