Προσπάθειες για την ένωση των Εκκλησιών .. και περί άλλων

Προς τον «απλό πιστό».

Συμφωνώ με τις απόψεις στο τελευταίο σχόλιό σου και θα μου επιτρέψεις να τις συμπληρώσω με κάποιες δικές μου.

Είναι γνωστόν ότι μετά το «σχίσμα» (1054) έγιναν πολλές προσπάθειες για την ένωση των Εκκλησιών. Βέβαια αυτοί οι διάλογοι δεν επέφεραν το ποθητόν αποτέλεσμα, αλλά τόσον η θεολογία όσο και η παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας αυδ’  επελάχιστον, από τις θέσεις των Ρωμαιοκαθολικών, επηρεάστηκε και αλλοιώθηκε.

Στη Σύνοδο μάλιστα της Φερράρας οι ανατολικοί  απέρριψαν και τις απαντήσεις των δυτικών σε θέματα εθιμοτυπίας, περί ασπασμού της εμβάδας του Πάπα και της τοποθέτησης του θρόνου του «εν τω μέσω» του Ναού. Τοποθετήθηκε το Ευαγγέλιο. (βλ. Βασ. Στεφανίδου, Εκκλ. Ιστορία. Αθήναι 1970, σελ. 390)

Μάλιστα ο Σίλβεστρος Συρόπουλος, «Μέγας Εκκλησιάρχης … συνταχθείς προς τους περί Μάρκον Ευγενικόν» παρών στη Σύνοδο, σημειώνει ό,τι οι της Ανατολής επίσκοποι, πρότειναν να ισχύει ο ασπασμός που δίνουν μεταξύ τους και ότι ασπάζονται μόνο το χέρι του Πατριάρχη. Αυτό θα γινόταν μεταξύ αυτών και των λατίνων επισκόπων, δίδοντες ασπασμό στο χέρι του Πάπα, ως Πατριάρχη της Δύσης.

Ο ίδιος ο Συρόπουλος αναφέρει ότι στη λειτουργία που έγινε από τον Πάπα στο ναό του Αγίου Γεωργίου Φερράρας, μετά την έναρξη των εργασιών της Συνόδου, συμμετείχαν και οι της Ανατολής εκπρόσωποι, καθώς και στις λοιπές λατρευτικές εκδηλώσεις που γίνονταν τόσο στην Φεράρα, όσο και στην Φλωρεντία, όταν μετατέθηκε εκεί η Σύνοδος.

Ο Καθηγητής Γρ. Λαρετσάκης (Πανεπιστήμιο Γκρατς) στο βιβλίο του «Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός και η ενότητα των Εκκλησιών Ανατολής και Δύσης» (Εκδόσεις «Επέκτασις» Αθήνα 1999), αναφέρει ότι ο Άγιος Μάρκος ουδέποτε αμφισβήτησε την ιερωσύνη του Πάπα και την Ρωμαιοκαθολική , ως αδελφή Εκκλησία. Ο Καθηγητής Βλ. Φειδάς αναφέρει ότι στην Σύνοδο του 1178, επί πατριάρχου Μιχαήλ Γ΄, στο σχετικό Τόμο της Συνόδου, αναγράφεται ότι για τον Πάπα και τους συν αυτώ ούτε «τελείω αναθεματισμό» παρέδωσαν, καθώς για τις λοιπές αιρέσεις.

Επίσης, είναι γνωστόν ότι ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης 14^ος αι.), όταν συνελήφθη από τους Τούρκους, δεν δίστασε ν’  ανοίξει διάλογο με τους μουσουλμάνους με σκοπό τον προσηλυτισμό τους στον χριστιανισμό . «Δια τούτο με χαράν εδέχθη την πρόβλεψίν του μολλά Τασιμάνη περί μελλοντικής συμφωνίας των δύο θρησκευμάτων, αλλά βεβαίως κατά την ιδική του ερμηνείαν».

Μ’ αυτό το ελεύθερο πνεύμα, χωρίς φόβο και φανατισμό, εκινούντο οι λεγόμενοι «ανθενωτικοί» Πατέρες, αν και αντιμετόπιζαν πολλά εθνικά και πνευματικά προβλήματα. Δυστυχώς οι σημερινοί «ανθενωτικοί», χωρίς να έχουν επιχειρήματα, χρησιμοποιούν αναθεματισμούς, μισαλλοδοξίες, καχυποψίες, ανάρμοστες συμπεριφορές που σκανδαλίζουν χωρίς να οικοδομούν.

Αλλά και για τα άλλα σχόλια που αναφέρει στο σχόλιό του ο «απλός πιστός», γιατί σιγούν! Όταν ο ιερέας δεν μεταλαμβάνει τους πιστούς σε κάθε θεία Ευχαριστία που τελεί, αυτό δεν είναι αίρεση;

Όταν σύμφωνα με το Τυπικό της Εκκλησίας, τα άγια Δώρα μεταφέρονται από την Πρόθεση, μέσω του Ναού, στην Αγία Τράπεζα, και αυτός την Μεγάλη Είσοδο την μετατρέπει σε «μικρή» (Πρόθεση – Ωραία Πύλη), αυτό δεν ενδιαφέρει;  Είναι λεπτομέρεια;

Τώρα, αν προσπαθούν μερικοί θιασώτες τους να τους συγκρίνουν, ως προς τον έλεγχο, με τους σοφούς και μεγάλους Πατέρες (Ιωάννης Χρυσόστομος), αλλά, ακόμη και με συγχρόνους (Φλωρίνης Αυγουστίνο, Γερβάσιο Παρασκευόπουλο), αυτό θα το έλεγα θράσος!

Τέλος, αν ο έγκριτος Καθηγητής Ιωάννης Ζηζιούλας, Μητροπολίτης Περγάμου, που αυτοί που τον συκοφαντούν δεν έχουν δει και δεν έχουν διαβάσει τα εξώφυλλα των βιβλίων του, δεν διαπραγματευτεί με τους Ρωμαιοκαθολικούς, ποιος θ’ αναλάβει;  Οι πτυχιούχοι του ποιμαντικού της Θεολογικής Σχολής, που η βαθμολογία τους για την εισαγωγή στην σχολή, ήταν κάτω από την βάση;